LAZLAR (4)
Lazuri Alboni (Laz Alfabesi)
Harfler
A a Türkçe’deki gibi okunur.
Ağnose: Akılsız, Angi: Kap-kacak, Aşi: Altı, Anoste: Tatsız
B b Türkçe’deki gibi okunur.
Badi: İhtiyar (erkek), Bageni: Dağ evi, Bandara: Bayrak, Bulek’i: Turp
C c Türkçe’deki [c] sesini verir.
Ciniki: Ense, Coğoyi: Köpek, Coxo: İsim, Cumadi: Amca
Ç ç Türkçe’deki [ç] sesini verir
Çarbi: Dudak, Çilamre: Gözyaşı, Çaçi: Kuru yaprak, Çku: Biz
Ç’ ç’ Alfabede beşinci harftır, Türkçe’de [ç’] sesi yoktur.
Ç’aba: Salkım, Ç’erema: Alaca renkli, Ç’vini: Acı, Ç’ut’a: Küçük
D d Türkçe’deki [d] harfi gibi okunur.
Didi: Büyük, Docina: Güreş, Dulya: iş, Dolokunu: Giyecek
e E Türkçe’deki [e] harfi gibi okunur.
Eçi: Yirimi, Elemit’a: Kızamık, Enç’ina: Yeterli
F f Türkçe’deki [f] sesini verir.
Feli: Kabak, kabak dilimi, Fot’a: Peştamal, Fint’ik’ozi: Falina, atlet
G g Türkçe’deki [g] sesini verir.
Gondineyi: Kayıp, Gingili: Sümük, Guruni: Eşek, Guroni: Cesur
Ğ ğ Türkçe’deki yumuşak [ğ] sesini verir.
Ğali: Dere, Ğuli: Yan, yan bakmak, Ğormoti: Tanrı
H h Türkçe’deki [h]harfi gibi okunur.
Hakoni: Buralı, Hekoni: Oralı, Haşşo: Böyle
X x Türkçe’de bu ses yoktur, [h] harfi ile [ğ] harfi arası gırtlaktan okunur
Xaci: Fasulye, Xe: El, Xinci: Köprü, Xomula: Kuru
İ i Türkçe’deki harfi gibi okunur
İxi: Rüzgar, İni: Soğuk, İzmoce: Rüya
J j Türkçe’deki [j] harfi gibi okunur.
Jile: Yukarı, yukarıda, Jin: Üst, Jimok’a: Evin arka civarı
K k Türkçe’deki [k] sesini verir.
Kalamani: Çarık, Kapça: Hamsi, Kçe: Beyaz.
K’ k’ Türkçe’de bu ses yoktur.
K’arfi: Çivi, K’inçi: Kuş, K’ak’ali: Tane,
Q q Sadece Hopa ve çevresinde kullanılır.
Qmuri: Erik, Qini: Soğuk, Quci: Kulak
L l Türkçe’deki [l] sesi gibidir.
Lu: Lahana, Luği: İncir, Lumci: Akşam
M m Türkçe’deki [m] sesi gibidir.
Ma: Ben, Maçxa: Ahşap su oluğu, Mcveşi: Eski, Mendra: Uzak
N n Türkçe’deki [n] harfi gibi okunur.
Nana: Ana, Nena: Dil, Noderi: Kadın imecesi, Nez’i: Ceviz
O o Türkçe’deki
sesi gibidir..
Oxori: Ev, Oropa: Sevgi, aşk, Oncire: Yatak
P p Türkçe’deki [p] sesidir.
Parpali: Kelebek, Pupuli: Çıban, Pufrengi: Büz, beton boru, Pagara: Büyük alev
P’ p’ Türkçe’de bu ses yoktur.
P’ap’uli: Dede, P’urzi: At sineği, P’roğoni: Üvey çocuk, P’aramiti: Konuşmak
R r Türkçe'deki [r] sesini verir.
Rak’ani: Tepe, üst mahalle, Ruba: Boğaz, Ragi: Kuş tuzağı, Ruza: Kazağa benzer kalın giysi.
S s Türkçe’deki sesini verir.
Sica: Damat, Skidala: Hayat, Stveli: Sonbahar, Sifteri: Atmaca
Ş ş Türkçe’deki [ş] sesini verir.
Şibi: Bezden ip, Şka: Bel, Şuri: Can, Şurimşine: Can yoldaşı.
T t Türkçe’deki [t] sesini verir.
Tuta: Ay, Termoni: Laz aşuresi, Toli: Göz, Tamo: Yavaş.
T’ t’ Türkçe’de bu ses yokQtur.
T’oba: Göl, T’ağani: Tava, T’oroci: Güvercin, T’u3a: Sıcak
U u Türkçe’deki harfi gibi okunur.
Uba: Gögüs, koyun, Uşkuyi: elma, Umiteli: Kimsesiz, Upi: Ter.
V v Türkçe’deki [v] harfi gibi okunur.
Vit: On, Vorsi: İyi, Vana: …yoksa, …eğer, Vaşa: Sakın, asla
Y y Türkçe’deki [y] harfi gibidir.
Yali: Ayna, Yano: Geç, geç vakit, Yaşik’i: Tahta sandık.
Z z Türkçe’deki [z] harfi gibi okunur.
Zabuni: Hasta, Zumeyi: Ölçülü, ölçülmüş, Zeni: Düz, düzlük.
Z’ z’ Bu harf Türkçe’de yoktur.
Z’ğala: Doyum, Z’iyameri: Görülmüş, Z’onz’ola: Yırtık pırtk, Z’i3a: Gülüş.
3 Türkçe’de olmayan bu harfin orijinal yazılışı üç harfine benzemektedir, sembolik olarak bu harfle gösterilmiştir.
3an3a: Çanta, heybe, 3i3i: Meme, 3xembi: İstiriç ağacı.
3’ Bu harf da üç rakamına benzediğinden sembolik olarak 3 rakamı kullanılmıştır.
3’oxle: Çok eski zaman, 3’ana: Yıl, 3’an3’ami: Kirpik, 3’i3’ila: yılan