Kur'an-ı Kerim Türkçe Meali

2-BAKARA Süresi Türkçe meali 
 
1      - (Elif, Lâm, Mîm.)

2      - İşte o kitap, bunda şüphe yok, müttakiler (kötülükten korunacaklar) için      hidayettir.

3      - Onlar ki gaybe iman edip namazı dürüst kılarlar ve kendilerine verdiğimiz      rızıktan (Allah yolunda) harcarlar.
4      - Ve onlar ki hem sana indirilene iman ederler, hem senden önce indirilene.      Ahirete de bunlar kesinlikle iman ederler.

5      - Bunlar, işte Rabblerinden bir hidayet üzerindedirler ve bunlar işte felaha      erenlerdir.

6      - Şu muhakkak ki inkâr edenleri uyarsan da, uyarmasan da onlar için birdir.      Onlar inanmazlar.
7      - Allah onların kalplerini ve kulaklarını mühürlemiştir. Gözlerinin üzerinde      bir de perde vardır. Ve büyük azab onlaradır.

8      - İnsanlardan öyleleri de vardır ki, inanmadıkları halde, "Allah'a ve ahiret      gününe inandık." derler.

9      - Allah'ı ve müminleri aldatmaya çalışırlar. Halbuki sırf kendilerini aldatırlar      da farkına varmazlar.

10      - Kalplerinde hastalık vardır. Allah da onların hastalığını arttırmıştır.      Yalan söylemelerine karşılık onlara elem verici bir azab vardır.

11      - Hem onlara: "Yeryüzünde fesat çıkarmayın." denildiğinde: "Biz ancak ıslah      edicileriz." derler.

12      - İyi bilin ki, onlar ortalığı bozanların ta kendileridir, fakat anlamazlar.     
13      - Onlara: "İnsanların (müslümanların) inandığı gibi inanın." denilince, "Biz      de o beyinsizlerin inandığı gibi mi inanacağız?" derler. İyi bilin ki, asıl      beyinsiz kendileridir fakat bilmezler.
 14      - Onlar iman edenlere rastladıkları zaman: "İnandık" derler. Fakat şeytanlarıyle      yalnız kaldıkları zaman: "Biz, sizinle beraberiz, biz sadece (onlarla) alay      ediyoruz." derler.

15      - (Asıl) Allah onlarla alay eder ve taşkınlıkları içinde serserice dolaşmalarına      mühlet verir.
16      - İşte onlar o kimselerdir ki, hidayet karşılığında sapıklığı satın aldılar      da, ticaretleri kâr etmedi, doğru yolu da bulamadılar.

17      - Onların durumu, bir ateş yakanın durumu gibidir. (Ateş) çevresini aydınlatır      aydınlatmaz Allah onların (gözlerinin) nurlarını giderdi ve onları karanlıklar      içinde bıraktı, artık görmezler.

18      - (Onlar) sağırdırlar, dilsizdirler, kördürler. Artık (hakka) dönmezler.
19      - Yahut (onların durumu), gökten boşanan, içinde karanlıklar, gök gürlemesi      ve şimşek(ler) bulunan bir yağmur(a tutulmuşun hali) gibidir. Yıldırımlardan      ölmek korkusuyla parmaklarını kulaklarına tıkarlar. Oysa Allah, inkârcıları      tamamen kuşatmıştır.

20      - O şimşek nerdeyse gözlerini (n nûrunu) kapıverecek. Önlerini aydınlattımı      ışığında yürürler, karanlık üzerlerine çöktümü de dikilip kalırlar. Allah      dilemiş olsaydı işitmelerini, görmelerini de alıverirdi. Şüphesiz Allah her      şeye kâdirdir.

21      - Ey insanlar! Sizi ve sizden öncekileri yaratan Rabb'inize kulluk edin ki      (Allah'ın) azabından korunasınız.
22      - O (Rabb) ki yeri sizin için bir döşek, göğü de bir bina yaptı. Gökten su      indirdi, onunla size rızık olarak çeşitli ürünler çıkardı. Öyleyse siz de,      bile bile, Allah'a eşler koşmayın.
23      - Eğer kulumuz (Muhammed)a indirdiğimiz (Kur'ân)den şüphe içinde iseniz, haydi      onun gibi bir sûre getirin, Allah'tan başka güvendiklerinizin hepsini çağırın;      eğer doğru iseniz.
24      - Yok yapamadıysanız, ki hiçbir zaman yapamayacaksınız, o halde yakıtı insanlar      ve taşlar olan, inkârcılar için hazırlanmış ateşten sakının.
25      - İnanıp yararlı işler yapanlara, altlarından ırmaklar akan cennetlerin kendilerine      ait olduğunu müjdele! Onlardaki herhangi bir meyveden rızıklandırıldıklarında:      "Bu daha önce de rızıklandığımız şeydir" derler ve o rızık birbirinin benzeri      olmak üzere, kendilerine sunulacak. Orada çok temiz zevceler de onların. Hem      onlar orada ebedî kalacaklar.
26      - Muhakkak ki Allah bir sivri sineği, hatta daha üstününü misal getirmekten      çekinmez. İman edenler bilirler ki, o şüphesiz haktır, Rabb'lerındandır. Ama      küfre saplananlar: "Allah böyle bir misal ile ne demek istedi?" derler. Allah      onunla birçoklarını şaşırtır, yine onunla birçoklarını yola getirir. Onunla      ancak o fasıkları şaşırtır.
27      - Onlar ki, söz verip andlaştıktan sonra Allah'a verdikleri sözü bozarlar.      Allah'ın birleştirmesini emrettiği şeyi (iman ve akrabalık bağlarını) keserler      ve yeryüzünde bozgunculuk yaparlar. İşte zarara uğrayanlar onlardır.
 28      - Allah'ı nasıl inkâr edersiniz ki, ölü idiniz sizleri diriltti. Sonra sizleri      yine öldürecek, sonra yine diriltecek, sonra da döndürülüp ona götürüleceksiniz.     
29      - O ki, yeryüzünde ne varsa hepsini sizin için yarattı . Sonra göğe yöneldi,      onları yedi gök olarak düzenledi. O, her şeyi bilir.
30      - Bir zamanlar Rabb'in meleklere: "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım"      demişti. (Melekler): "A!.. Orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birisini      mi yaratacaksın? Oysa biz seni överek tesbih ediyor ve seni takdis ediyoruz"      dediler. (Rabb'in): "Ben sizin bilmediklerinizi bilirim." dedi.
31      - Ve Âdem'e isimlerin hepsini öğretti, sonra onları meleklere gösterip: "Haydi      davanızda sadıksanız bana şunları isimleriyle haber verin." dedi.
32      - Dediler ki: "Yücesin sen (ya Rab!). Bizim, senin bize öğrettiğinden başka      bir bilgimiz yoktur. Şüphesiz sen bilensin, hakîmsin".
33      - (Allah): "Ey Âdem, bunlara onları isimleriyle haber ver." dedi. Bu emir      üzerine Âdem onlara isimleriyle onları haber verince, (Allah): "Ben size,      ben göklerin ve yerin gayblarını bilirim, sizin açıkladığınızı da, içinizde      gizlediğinizi de bilirim" dememiş miydim?" dedi.
34      - Ve o zaman meleklere: "Âdem'e secde edin!" dedik, hemen secde ettiler. Yalnız      İblis dayattı, kibrine yediremedi, inkârcılardan oldu.
35      - Dedik ki: "Ey Âdem, sen ve eşin cennette oturun, ikiniz de ondan dilediğiniz      yerde bol bol yeyin, fakat şu ağaca yaklaşmayın, yoksa zalimlerden olursunuz."
 36      - Bunun üzerine şeytan onları(n ayağını) oradan kaydırdı, içinde bulundukları      (cennet yurdu)ndan çıkardı. Biz de: "Birbirinize düşman olarak inin, orada      belirli bir vakte kadar sizin için bir karar yeri ve bir nasib vardır." dedik.     
37      - Derken Âdem Rabb'ından birtakım kelimeler aldı, (onlarla tevbe etti. O da)      tevbesini kabul etti. Muhakkak O, tevbeyi çok kabul eden, çok esirgeyendir.     
38      - Onlara dedik ki: "Hepiniz oradan inin. Size benim tarafımdan bir hidayet      rehberi geldiğinde, kim o hidayetçimin izinde giderse, onlar için hiçbir korku      yoktur, onlar mahzun da olmayacaklardır.
39      - İnkâr edip âyetlerimizi yalanlayanlara gelince, onlar da cehennem ehlidirler.      Orada ebedî olarak kalacaklardır.
40      - Ey İsrailoğulları, size verdiğim nimetimi hatırlayın, bana verdiğiniz sözü      tutun ki, ben de size verdiğim sözü tutayım ve sadece benden korkun!
 41      - Yanınızdakini (Tevrat'ı) tasdik edici olarak indirdiğim (Kur'ân)a iman edin,      O'nu, inkar edenlerin ilki siz olmayın, benim âyetlerimi birkaç paraya değişmeyin.      Ancak benden korkun.
42      - Hakk'ı batıla karıştırıp da, bile bile hakkı gizlemeyin.
43      - Hem namazı dosdoğru kılın, zekatı verin, rükû edenlerle birlikte siz de      rükû edin.
44      - İnsanlara iyiliği emreder de kendinizi unutur musunuz? Halbuki kitab (Tevrat)ı      okuyorsunuz. Hâlâ aklınızı başınıza almayacak mısınız?
45      - Bir de sabırla, namazla yardım isteyin. Şüphesiz bu, (Allah'a) saygılı olanlardan      başkasına ağır gelir.
46      - Onlar ki, Rablerine kavuşacaklarını ve gerçekten O'na döneceklerini bilirler.
 47      - Ey İsrailoğulları! Size verdiğim nimeti ve vaktiyle sizi âlemlere üstün      kıldığımı hatırlayın.
48      - Ve öyle bir günden korunun ki, kimse kimsenin yerine bir şey ödeyemez, kimseden      şefaat da kabul edilmez, kimseden fidye de alınmaz ve onlara hiçbir yardım      da yapılmaz.
49      - (Hem hatırlayın ki bir zaman) sizi Firavun ailesinden de kurtardık, (onlar)      size azabın en kötüsünü reva görüyor, oğullarınızı boğazlıyor, kadınlarınızı      sağ bırakıyorlardı. Ve bunda size Rabbiniz tarafından büyük bir imtihan vardı.     
50      - Hani bir zamanlar sizin için denizi yarıp, sizi kurtardık da Firavun'un      adamlarını suda boğduk, siz de bakıp duruyordunuz.
51      - Hani bir zamanlar Musa'ya kırk gecelik vaad verdik de sonra siz onun arkasından      buzağıyı put edindiniz ve o halinizle zalimler idiniz.
52      - Sonra yine de sizi affettik, artık şükretmeniz gerekiyordu.
53      - Ve hani bir zamanlar Musa'ya o kitabı ve furkanı verdik, gerekirdi ki, doğru      yolda gidesiniz.
54      - Hani bir zamanlar Musa kavmine dedi ki; Ey kavmim cidden siz o buzağıyı      put edinmekle kendi kendinize zulmettiniz, bari gelin Rabbinize tevbe ile      dönün de nefislerinizi öldürün. Böyle yapmanız Bârî Teâlânız katında sizin      için hayırlıdır, böylece tevbenizi kabul buyurdu. Gerçekten de o Tevvab ve      Rahîm'dir.
55      - Hani bir zamanlar "Ey Musa biz Allah'ı açıkça görmedikçe senin sözünle asla      inanmayacağız." demiştiniz de bunun üzerine sizi yıldırım çarpmıştı ve siz      de bakakalmıştınız.
56      - Sonra şükredesiniz diye sizi ölümünüzün ardından yeniden diriltmiştik.
57      - Ve üstünüze o bulutu gölge yaptık, ve size ihsan ettiğimiz hoş rızıklardan      yiyin, diye üzerinize kudret helvası ve bıldırcın indirdik. Onlar, bize zulmetmediler,      lakin kendi nefislerine zulmediyorlardı.
 58      - Hani bir zamanlar "Şu şehre girin de onun nimetlerinden dilediğiniz şekilde      bol bol yiyin ve kapıdan secde ederek girin ve "hıtta" (bizi bağışla!) deyin      ki, size, hatalarınızı mağfiret ediverelim, iyilik yapanlara nimetlerimizi      daha da arttıracağız" dedik.
 59      - Bunun üzerine o zulme devam edenler sözü değiştirdiler, onu kendilerine      söylenildiğinden başka bir şekle soktular. Biz de kötülük yaptıkları için      o zalimlere murdar bir azap indirdik.
60      - Hani bir zamanlar Musa, kavmi için su istemişti, biz de "asanla taşa vur!"      demiştik, bunun üzerine o taştan on iki pınar fışkırmıştı. Her kısım insan      kendi su alacağı yeri bildi. Allah'ın rızkından yiyin ve için de bozgunculuk      ve saldırganlık yaparak yeryüzünü fesada vermeyin.
 61      - Hani bir zamanlar, "Ey Musa, biz tek çeşit yemeğe asla katlanamayacağız,      yeter artık bizim için Rabbine dua et de bize yerin yetiştirdiği şeylerden;      sebzesinden, kabağından, sarmısağından, mercimeğinden ve soğanından çıkarsın."      dediniz. O da size "O üstün olanı daha aşağı olanla değiştirmek mi istiyorsunuz?      Bir kasabaya konaklayın o vakit istediğiniz elbette olacaktır." dedi. Üzerlerine      zillet ve meskenet damgası vuruldu ve nihayet Allah'dan bir gazaba uğradılar.      Evet öyle oldu, çünkü Allah'ın âyetlerini inkâr ediyorlar ve haksız yere peygamberleri      öldürüyorlardı. Evet öyle oldu, çünkü isyana dalıyorlar ve aşırı gidiyorlardı.     
62      - Şüphe yok ki, iman edenler, yahudiler, hıristiyanlar ve sabiîler, bunlardan      her kim Allah'a ve ahiret gününe gerçekten iman eder ve salih amel işlerse      elbette Rabbleri katında bunların ecirleri vardır, bunlara bir korku yoktur,      bunlar mahzun da olacak değillerdir.
63      - Hani bir zamanlar sizden mîsak (sağlam bir söz) almıştık, Tur'u üstünüze      kaldırıp demiştik ki; size verdiğimiz kitaba kuvvetle tutunun ve içindekilerden      gafil olmayın, gerek ki, korunursunuz.
 64      - Sonra verdiğiniz sözün arkasından yüz çevirdiniz, eğer üzerinizde Allah'ın      lütfu ve rahmeti olmasa idi herhalde zarara uğrayanlardan olurdunuz.
65      - İçinizden cumartesi günü yasağını çiğneyenleri elbette bilirsiniz. İşte      bundan dolayı onlara "sefil maymunlar olun!" dedik.
 66      - Bu ibret dolu cezayı öncekilere ve sonrakilere bir ders, korunacaklara da      bir nasihat, bir öğüt yaptık.
67      - Hani bir zamanlar Musa kavmine demişti ki Allah, size bir bakara (sığır)      boğazlamanızı emrediyor. Onlar da "Sen bizimle eğleniyor, alay mı ediyorsun?"      dediler. Musa da: "Böyle cahillerden biri olmaktan Allah'a sığınırım." dedi.     
68      - Onlar, "Bizim için Rabbine dua et, her ne ise onu bize açıklasın." dediler.      Musa, "Rabbim buyuruyor ki, o ne pek yaşlı, ne de pek taze, ikisi arası dinç      bir sığırdır, haydi emrolunduğunuz işi yapınız." dedi.
69      - Onlar, "Bizim için Rabbine dua et, rengi ne ise onu bize açıklasın." dediler.      Musa, "Rabbim buyuruyor ki, o, bakanlara sürur veren, sapsarı bir sığırdır."      dedi.
70      - Onlar, "Bizim için Rabbine dua et, o nedir bize iyice açıklasın, çünkü o      bize biraz karışık geldi, bununla beraber Allah dilerse onu elbette buluruz."      dediler.
71      - Musa, "Rabbim buyuruyor ki o, ne çifte koşulup tarla süren, ne de ekin sulayan,      ne de salma gezen ve hiç alacası olmayan bir sığırdır". Onlar da: "İşte tam      şimdi gerçeği ortaya koydun." dediler. Nihayet onu bulup boğazladılar. Az      kaldı yapmayacaklardı.
72      - Hani bir zamanlar siz bir adam öldürmüştünüz de onun hakkında birbirinizle      atışmış ve onu üstünüzden atmıştınız, halbuki Allah, saklamış olduğunuzu açığa      çıkaracaktı.
 73      - İşte bundan dolayı, o sığırın bir parçası ile o ölüye vurun, dedik. Allah      ölüleri işte böyle diriltir ve size âyetlerini gösterir, belki aklınızı başınıza      toplarsınız.
74      - Sonra bunun arkasından yine kalbleriniz katılaştı, şimdi de taş gibi, ya      da taştan da beter hale geldi. Çünkü taşlardan öylesi var ki; içinden nehirler      kaynıyor, yine öylesi var ki, çatlıyor da bağrından sular fışkırıyor, öylesi      de var ki, Allah korkusundan yerlerde yuvarlanıyor... Ve sizin neler yaptığınızdan      Allah gafil değildir.
75      - Şimdi bunların, size hemen inanacaklarını ümit mi ediyorsunuz? Halbuki bunlardan      bir grup vardı ki, Allah'ın kelâmını işitirlerdi de sonra ona akılları yattığı      halde bile bile onu tahrif ederlerdi.
76      - Üstelik iman edenlere rastladıklarında inandık derler, birbirleriyle başbaşa      kaldıkları zaman, "Rabbinizin huzurunda aleyhinize delil olarak kullansınlar      diye mi tutup Allah'ın size açıkladığı gerçekleri onlara da söylüyorsunuz?      Hiç aklınız yok mu be?" derlerdi.
77      - Peki bilmezler mi ki, onlar neyi sır olarak saklar ve neyi açıkça söylerlerse      Allah hepsini bilir.
78      - Bunların bir de ümmî (okuma yazması olmayan) kısmı vardır, kitabı bilmezler,      ancak birtakım kuruntu yığınına, boş saplantılara kapılır ve zan içinde dolaşır      dururlar.
79      - Artık o kimselerin vay haline ki, kendi elleriyle kitap yazarlar da sonra      biraz para almak için "Bu Allah katındandır." derler. Artık vay o elleriyle      yazdıkları yüzünden onlara, vay o kazandıkları vebal yüzünden onlara!..
80      - Bir de dediler ki: "Bize sayılı birkaç günden başka asla ateş azabı dokunmaz".      De ki; "Siz Allah'dan bir ahit mi aldınız? Böyle ise Allah sözünden dönmez.      Yoksa siz Allah'a karşı bilemeyeceğiniz şeyleri mi söylüyorsunuz?"
 81      - Evet kim bir günah işlemiş de kendi günahı kendisini her yandan kuşatmış      ise, işte öyleleri ateş ehlidirler ve orada ebedî kalıcıdırlar.
82      - İman edip salih ameller işleyenler, işte öyleleri de cennet ehlidirler ve      orada ebedî kalıcıdırlar.
 83      - Hani bir vakitler İsrailoğulları'ndan şöylece mîsak (kesin bir söz) almıştık:      Allah'dan başkasına tapmayacaksınız, ana-babaya iyilik, yakınlığı olanlara,      öksüzlere, çaresizlere de iyilik yapacaksınız, insanlara güzellikle söz söyleyecek,      namazı kılacak, zekatı vereceksiniz. Sonra çok azınız müstesna olmak üzere      sözünüzden döndünüz, hâlâ da dönüyorsunuz.
84      - Yine bir zamanlar mîsakınızı almıştık; birbirinizin kanlarını dökmeyeceksiniz,      nüfusunuzu diyarınızdan çıkarmıyacaksınız. Sonra siz buna ikrar da verdiniz      ve ikrarınıza şahit de oldunuz.
85      - Sonra sizler öyle kimselersiniz ki, kendilerinizi öldürüyorsunuz ve sizden      olan bir grubu diyarlarından çıkarıyorsunuz, onlar aleyhinde kötülük ve düşmanlık      güdüyor ve bu konuda birleşip birbirinize arka çıkıyorsunuz, şayet size esir      olarak gelirlerse fidyeleşmeye kalkıyorsunuz. Halbuki yurtlarından çıkarılmaları      size haram kılınmış idi. Yoksa siz kitabın bir kısmına inanıp bir kısmını      inkâr mı ediyorsunuz? Şu halde içinizden böyle yapanlar, netice olarak dünya      hayatında perişanlıktan başka ne kazanırlar, kıyamet gününde de en şiddetli      azaba uğratılırlar. Allah, yaptıklarınızdan gafil değildir.
86      - Bunlar ahireti, dünya hayatına satmış kimselerdir. Onun için bunlardan azap      hafifletilmez ve kendilerine bir yerden yardım da gelmez.
87      - Celâlim hakkı için Musa'ya o kitabı verdik, arkasından birtakım peygamberler      de gönderdik, hele Meryem oğlu İsa'ya apaçık mucizeler verdik, onu Rûhu'l-Kudüs      ile de destekledik. Size nefislerinizin hoşlanmayacağı bir emirle gelen her      peygambere kafa mı tutacaksınız? Kibrinize dokunduğu için onların bir kısmına      yalan diyecek, bir kısmını da öldürecek misiniz?
88      - (Yahudiler, peygamberimize karşı alaylı bir ifade ile): "Bizim kalblerimiz      kılıflıdır." dediler. Bilakis Allah, onları kâfirlikleri yüzünden lanetledi.      Bundan dolayı çok az imana gelirler.
89      - Yanlarındakini tasdik etmek üzere onlara Allah katından bir kitap gelince,      daha önceleri inanmayanlara karşı onunla yardım isteyip durdukları halde,      o tanıdıkları kendilerine gelince, bu sefer kendileri onu inkâr ettiler. İşte      bundan dolayı Allah'ın laneti kâfirleredir.
90      - Ne kadar çirkindir o uğruna kendilerini sattıkları şey ki; Allah'ın kullarından      dilediğine kendi lütuf ve kereminden vahiy indirmesine kafa tutarak, Allah      ne indirdiyse hepsini inkâr ettiler. İşte bu yüzden de gazap üstüne gazaba      uğradılar. Can yakıcı azap asıl kâfirler içindir.
91      - Onlara, "Allah ne indirdiyse ona iman edin." denildiği zaman, onlar "Biz      kendimize indirilene iman ederiz." derler ve ondan başkasını inkâr ederler.      Oysa yanlarındaki Tevrat'ı tasdik eden gerçek vahiy odur. Onlara de ki; "Peki      madem gerçek mümin sizsiniz de ne diye daha önce Allah'ın peygamberlerini      öldürüyordunuz?
92      - Celâlim hakkı için Musa size belgelerle gelmişti de onun arkasından tuttunuz      o buzağıya taptınız. Siz işte o zâlimlersiniz.
93      - Bir zamanlar size, "verdiğimiz kitaba kuvvetle sarılın ve onu dinleyin."      diye Tûr'u tepenize kaldırıp mîsakınızı aldık. (O yahudiler): "Duyduk, dinledik,      isyan ettik." dediler, kâfirlikleri yüzünden o danayı yüreklerinde besleyip      büyüttüler. De ki, "Eğer siz mümin kimseler iseniz, bu imanınız size ne çirkin      şeyler emrediyor!
94      - De ki; Allah yanında ahiret yurdu (cennet) başkalarının değil de yalnızca      sizin ise, eğer iddianızda da sadık iseniz haydi hemen ölümü temenni ediniz,      ölmeyi cana minnet biliniz.
95      - Fakat elleriyle işledikleri yüzünden onu hiçbir zaman temenni edemiyecekler.      Allah o zâlimleri bilir.
96      - Elbette onları insanların hayata en hırslı, en düşkün olanları olarak bulacak,      hatta müşriklerden bile daha düşkün bulacaksın. Onların her biri bin sene      ömür sürmeyi arzular, oysa uzun yaşamak kendisini azaptan kurtarıp uzaklaştıracak      değildir. Allah, onların neler yaptığını görüp duruyor.
 97      - Söyle; her kim Cebrail'e düşman ise iyi bilsin ki, Kur'ân'ı senin kalbine      Allah'ın izniyle kendinden önceki vahiyleri onaylayıcı, müminlere hidayet      ve müjde kaynağı olmak üzere o indirdi.
 98      - Her kim Allah'a, Allah'ın meleklerine, peygamberlerine, Cebrail ile Mîkâil'e      düşman olursa, iyi bilsin ki, Allah da o kâfirlerin düşmanıdır.
 99      - Şanım hakkı için sana çok açık âyetler; parlak mucizeler indirdik. Öyle      ki, iman sahasından uzaklaşmış fasıklardan başkası onları inkâr etmez.
100      - O fasıklar hem bunları tanımıyacaklar, hem de ne zaman bir ahd üzerine antlaşma      yapsalar, her defasında mutlaka içlerinden bir güruh çıkıp onu bozacak ve      atıverecek öyle mi? Hatta az bir güruh değil, onların çoğu ahit tanımaz imansızlardır.     
101      - Üstelik Allah tarafından onlara, yanlarındaki kitabı tasdik edici bir peygamber      gelince, daha önce kendilerine kitap verilenlerden bir kısmı, Allah'ın kitabını      sırtlarından geriye attılar, sanki hiçbir şey bilmiyorlarmış gibi yaptılar.     
102      - Tuttular da Süleyman mülküne dair şeytanların uydurup izledikleri şeyin      ardına düştüler. Halbuki Süleyman inkâr edip kâfir olmadı, lakin o şeytanlar      kâfirlik ettiler; insanlara sihir öğretiyorlar ve Bâbil'de Harut ve Marut'a,      bu iki meleğe indirilen şeyleri öğretiyorlardı. Halbuki o ikisi "biz ancak      ve ancak sizi denemek için gönderildik, sakın sihir yapıp da kâfir olmayın!"      demeden kimseye birşey öğretmezlerdi. İşte bunlardan karı ile kocanın arasını      ayıracak şeyler öğreniyorlardı. Fakat Allah'ın izni olmadıkça bununla kimseye      zarar verebilecek değillerdi. Kendi kendilerine zarar verecek ve bir fayda      sağlamayacak bir şey öğreniyorlardı. Yemin olsun ki, onu her kim satın alırsa,      onu alanın ahirette bir nasibi olmayacağını da çok iyi biliyorlardı. Hakkiyle      bilselerdi, uğruna canlarını sattıkları şey ne çirkin bir şeydi.
103      - Şayet onlar iman edip de korunmuş olsalardı, elbette Allah tarafından verilecek      mükafat çok hayırlı olacaktı. Keşke bunu bilselerd

Linkback: https://www.buyuknet.com/kurani-kerim-turkce-meali-t41766.0.html

4-NİSA Süresi Türkçe meali
   1      - Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan eşini yaratıp ikisinden      bir çok erkekler ve kadınlar üreten Rabbinizden korkun; kendi adına birbirinizden      dilekte bulunduğunuz Allah'dan ve akrabalık (bağlarını kırmak)tan sakının.      Şüphesiz Allah sizin üzerinizde gözeticidir.
    2      - Öksüzlere mallarını verin ve kötüsünü (onlara vererek) iyisiyle değiştirmeyin.      Onların mallarını, kendi mallarınıza karıştırıp yemeyin. Zira bu, büyük bir      günahtır.
    3      - Eğer öksüz kızlarla evlendiğinizde onlara karşı adaletli davranamamaktan      korkarsanız, hoşunuza giden diğer kadınlardan iki, üç ve dörde kadar evlenebilirsiniz.      Eğer adaleti gözetmemekten korkarsanız, o zaman bir tane ile veya elinizin      altındakiyle (sahip olduğunuz câriye ile) yetinin. Doğruluktan ayrılmamak      için bu daha elverişlidir.
   4      - Kadınlara mehirlerini gönül hoşluğuyla verin. Eğer onlar gönül rızasıyla      size bir şey bağışlarlarsa onu afiyetle yiyin.
   5      - Allah'ın, sizi başına diktiği mallarınızı aklı ermezlere vermeyin; o mallarla      onları besleyin, giydirin ve onlara güzel söz söyleyin.
    6      - Evlenme çağına gelinceye kadar yetimleri gözetip deneyin. Onların akılca      olgunlaştıklarını görürseniz, mallarını kendilerine teslim edin. "Büyüyecekler      de mallarına sahip olacaklar" endişesiyle onları israf ederek, tez elden yemeyin.      Zengin olan, onların malını yemekten çekinsin. Fakir olan ise, meşrû sûrette      yesin. Mallarını kendilerine verdiğiniz zaman, bunu şahitler karşısında yapın.      Hesap görücü olarak Allah yeter.
   7      - Ana, baba ve akrabaların miras olarak bıraktıklarında erkeklerin hissesi      vardır. Kadınların da ana, baba ve akrabaların bıraktıklarında hisseleri vardır.      Bunlar, az olsun çok olsun, farz kılınmış bir hissedir.
   8      - Paylaşma sırasında akrabalar, öksüzler, yoksullar hazır bulunurlarsa, onlara      da bir şey verin ve onlara güzelce sözler söyleyerek gönüllerini alın.
    9      - Kendileri, geriye zayıf çocuklar bıraktıkları takdirde, onların geleceğinden      endişe duyacak olanlar, (yetimler hakkında da aynı) endişeyi duysunlar, Allah'dan      sakınsınlar ve doğru söz söylesinler.
   10      - Yetimlerin mallarını haksız yere yiyenler, muhakkak ki karınlarını ateşle      doldurmuş olurlar ve cehennemi boylarlar.
   11      - Allah size evlatlarınızın miras taksimini şöyle emrediyor: Çocuklarınızda,      erkeğe iki kadın payı kadar, eğer hepsi kadın olmak üzere ikiden de fazla      iseler, bunlara mirasın üçte ikisi ve eğer bir tek kadın ise o zaman ona malın      yarısı vardır. Eğer ölen, ana ve baba ile birlikte çocuklar da bırakmışsa      ana babanın her birine ölenin terekesinden altıda bir; şâyet ölenin çocuğu      yok da, mirasçı olarak ana ve babası kalmışsa, ananın payı üçte birdir. Eğer      ölenin kardeşleri varsa terekenin altıda biri ananındır. Bu paylar, ölenin      borçları ödenip, vasiyeti de yerine getirildikten sonra hak sahiplerine verilir.      Baba ve çocuklardan, hangisinin size fayda bakımından daha yakın olduğunu,      siz bilmezsiniz. Bütün bunlar Allah tarafından farz kılınmıştır. Şüphesiz      Allah alîmdir, hakîmdir.
   12      - Eğer hanımlarınızın çocukları yoksa, bıraktıkları mirasın yarısı sizindir.      Şâyet bir çocukları varsa o zaman mirasın dörtte biri sizindir. Bu paylar,      ölenin vasiyeti yerine getirildikten ve varsa, borcu ödendikten sonra verilir.      Eğer siz çocuk bırakmadan ölürseniz, geriye bıraktığınız mirasın dörtte biri      hanımlarınızındır. Şâyet çocuklarınız varsa o zaman bıraktığınız mirasın sekizde      biri hanımlarınızındır. Bu paylar, yaptığınız vasiyetler yerine getirilip      ve varsa borcunuz ödendikten sonra verilir. Eğer ölen bir erkek veya kadının      çocuğu ve babası bulunmadığı halde kelâle olarak (yan koldan) mirasına konuluyor      ve kendisinin bir erkek veya kızkardeşi bulunuyorsa, bunlardan herbirinin      miras payı terekenin altıda biridir. Eğer mevcut olan kardeşler bundan daha      çok iseler, bu takdirde kardeşler mirasın üçte birini zarara uğratılmaksızın      aralarında eşit olarak taksim ederler. Bu paylar ölenin vasiyeti yerine getirilip      ve varsa borcu ödendikten sonra verilir. Bunlar, Allah tarafından bir emirdir.      Allah her şeyi bilen ve yarattıklarına çok yumuşak davranandır.
   13      - İşte bütün bu hükümler, Allah'ın koyduğu hükümler ve çizdiği sınırlardır.      Kim Allah'a ve Peygamberine itâat ederse Allah onu altlarından ırmaklar akan      cennetlere koyar. Onlar, orada ebedî olarak kalacaklardır. İşte büyük kurtuluş      budur.
   14      - Kim de Allah'a ve Peygamberine isyan eder ve Allah'ın koyduğu sınırları      aşarsa Allah onu da ebedî kalacağı cehennem ateşine koyar. Onun için alçaltıcı      bir azab vardır.

   15      - Kadınlarınızdan zina edenlere karşı, içinizden dört şahit getirin. Eğer      onlar, şahitlik yaparlarsa, bu kadınları, ölüm alıp götürünceye kadar veya      Allah onlara bir çıkış yolu açıncaya kadar evlerde hapsedin.
   16      - Sizlerden zina edenlerin her ikisine de eziyet edin. Eğer onlar tevbe edip      kendilerini ıslah ederlerse onlardan vazgeçin. Çünkü Allah tevbeleri kabul      eden ve çok merhamet edendir.
    17      - Ancak Allah'ın kabul etmesini vaad buyurduğu tevbe, o kimseler içindir ki,      bilmeyerek günah işleyip hemen tevbe edenlerin tevbesidir. İşte Allah bunların      tevbelerini kabul eder. Allah alîmdir hakîmdir. (Her şeyi bilendir, hikmet      sahibidir).
   18      - Yoksa günah işleyip de kendisine ölüm gelince: "İşte ben şimdi tevbe ettim."      diyen kimselerin tevbesi kabul edilmez. Kâfir olarak ölenlerin de tevbeleri      kabul edilmez. İşte bunlara ahirette can yakıcı bir azap hazırlamışızdır.     
   19      - Ey iman edenler! Kadınlara zorla varis olmanız size helal değildir. Verdiğiniz      mehrin bir kısmını kurtaracaksınız diye, onları sıkıştırmanız da helal değildir.      Ancak açık bir hayasızlık yapmış olurlarsa başka. Onlarla iyi geçinin. Eğer      kendilerinden hoşlanmadınızsa, olabilir ki, siz bir şeyden hoşlanmasanız da      Allah onda bir çok hayır takdir etmiş bulunur.
   20      - Eğer bir eşi bırakıp da yerine diğer bir eş almak isterseniz, öncekine yüklerle      mehir vermiş de bulunsanız, ondan bir şey geri almayın. O malı bir iftira      ve açık bir günah isnadı yaparak geri alır mısınız?
    21      - Birbirinizle kaynaşıp başbaşa kalmışken ve onlar sizden kuvvetli bir teminat      almışken verdiğinizi nasıl geri alabilirsiniz?
   22      - Cahiliye devrinde geçenler müstesna, babalarınızın nikahladığı kadınlarla      evlenmeyiniz. Şüphe yok ki o, pek çirkindi, iğrenç idi, o ne fena bir âdetti.
    23      - Size şunları nikahlamak haram kılındı: Anneleriniz, kızlarınız, kız kardeşleriniz,      halalarınız, teyzeleriniz, erkek ve kız kardeşlerinizin kızları, sizi emziren      süt anneleriniz, süt kızkardeşleriniz ve karılarınızın anneleri, ve kendileri      ile zifafa girdiğiniz kadınlarınızdan olan ve evlerinizde bulunan üvey kızlarınız.      Eğer üvey kızlarınızın anneleri ile zifafa girmemişseniz onlarla evlenmenizde      size bir günah yoktur. Sulbünüzden gelen (öz) oğullarınızın hanımları ile      evlenmeniz ve iki kız kardeşi birlikte nikahlamanız da haramdır. Ancak cahiliyyet      devrinde geçen geçmiştir. Şüphesiz ki Allah gafur (çok bağışlayıcı) ve çok      merhamet edicidir.
   24      - Bir de harb esiri olarak sahibi bulunduğunuz cariyeler müstesna, evli kadınlarla      evlenmeniz de size haram kılındı. Bütün bunlar Allah'ın üzerinize farz kıldığı      hükümlerdir. Bunların dışında kalanlar ise iffetli olarak zina etmeksizin      mallarınızla mehir vermek suretiyle evlenmek istemeniz size helal kılındı.      O halde onlardan nikah ile faydalanmanıza karşılık mehirlerini kendilerine      verin ki, bu farzdır. O mehri takdir edip kesinleştirdikten sonra birbirinizi      razı etmenizde bir mahzur yoktur. Şüphesiz ki Allah her şeyi çok iyi bilendir,      hüküm ve hikmet sahibidir.
   25      - Sizden her kim hür mümin kadınları nikah edecek bir zenginliğe gücü yetmiyorsa,      ona da ellerinizin altındaki mümin cariyelerinizden efendilerinin rızası ile      nikahlamak var. Allah sizin imanınızı daha iyi bilir. Siz birbirinizdensiniz.      O halde sahiplerinin izni ile ve mehirlerini örfe göre vermek suretiyle cariyelerden      iffetli olan, zina etmeyen, dost da edinmeyenlerle evlenin. Evlendikten sonra      bir fuhuş yaparlarsa, o vakit hür kadınlar hakkında gerekli bulunan cezanın      yarısı kendilerine lazım gelir. Bu hükümler, içinizden günah işlemekten korkanlaradır.      Sabretmeniz ise, sizin için daha hayırlıdır. Allah Gafûrdur, Rahimdir (çok      bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir).
   26      - Allah, sizlere bilmediklerinizi bildirmek, sizden öncekilerin yollarını      size göstermek ve tevbenizi kabul etmek istiyor. Allah, her şeyi çok iyi bilendir,      hüküm ve hikmet sahibidir.
    27      - Allah sizin tevbenizi kabul etmek istiyor. Halbuki şehvetlerine uyanlar      ise, sizin doğru yoldan büyük bir meyl ile sapmanızı istiyorlar.
   28      - Allah, din hususundaki ağır teklifleri sizden hafifletmek istiyor. Çünkü      insan sabır ve tahammül bakımından zayıf yaratılmıştır.
   29      - Ey iman edenler! Mallarınızı aranızda haksızlıkla yemeyin. Ancak kendi rızanızla      yaptığınız ticaretle yemeniz helaldir. Birbirinizin canına kıymayın. Şüphesiz      Allah, size karşı çok merhametlidir.
   30      - Kim, zulüm ve tecavüz yolu ile bu yasakları işlerse, yakında onu cehennem      ateşine atacağız. Onu ateşe atmak da Allah'a pek kolaydır.
   31      - Eğer siz, yasaklandığınız büyük günahlardan sakınırsanız, diğer kusurlarınızı      örter, sizi güzel bir makama koyarız.
   32      - Bir de Allah'ın bazınıza, diğerinden fazla verdiği şeyleri temenni etmeyin.      Erkeklere hak ettiklerinden bir pay vardır. Kadınlara da kendi kazandıklarından      bir pay vardır. İsteklerinizi Allah'ın fazlından ve kereminden isteyin. Gerçekten      Allah her şeyi hakkıyla bilendir.
   33      - Anne, baba ve akrabaların bıraktıkları her şey için bir mirasçı tayin ettik.      Yemin akdiyle mirasçı kıldıklarınızın paylarını da verin. Şüphesiz Allah,      her şeye şahittir.
   34      - Erkekler, kadın üzerine idareci ve hakimdirler. Çünkü Allah birini (cihad,      imamet, miras gibi işlerde) diğerinden üstün yaratmıştır. Bir de erkekler      mallarından (aile fertlerine) harcamaktadırlar. İyi kadınlar, itaatkar olanlar      ve Allah'ın korunmasını emrettiği şeyleri kocalarının bulunmadığı zamanlarda      da koruyanlardır. Fenalık ve geçimsizliklerinden korktuğunuz kadınlara gelince:      Önce kendilerine öğüt verin, yataklarından ayrılın. Bunlar da fayda vermezse      dövün. Eğer size itaat ederlerse kendilerini incitmeye başka bir bahane aramayın.      Çünkü Allah çok yücedir, çok büyüktür.
   35      - Eğer karı-koca arasının açılmasından endişeye düşerseniz bir hakem erkeğin      tarafından, bir hakem de kadının ailesinden kendilerine gönderin. Bu arabulucu      hakemler gerçekten barıştırmak isterlerse, Allah karı-koca arasındaki dargınlık      yerine geçim verir. Şüphesiz ki Allah hakkıyla bilendir, her şeyin aslından      haberdardır.
   36      - Allah'a ibadet edin ve O'na hiçbir şeyi ortak koşmayın. Sonra anaya, babaya,      akrabaya, yetimlere, yoksullara, akraba olan komşulara, yakın komşulara, yanında      bulunan arkadaşa, yolda kalanlara, sahip olduğunuz kölelere iyilik edin. Şüphesiz      Allah, kibirlenen ve övünen kimseyi sevmez.
   37      - Onlar ki hem kıskanır, cimrilik ederler, hem de herkese cimrilik tavsiye      ederler ve Allah'ın kendilerine lütfundan verdiği nimeti gizlerler. Biz kâfirlere      alçaltıcı bir azap hazırladık.
   38      - Bunlar, Allah'a ve ahiret gününe iman etmedikleri halde mallarını, insanlara      gösteriş yapmak için harcarlar. Şeytan kimin arkadaşı olursa, o ne kötü arkadaştır!
    39      - Bunlar, Allah'a ve ahiret gününe iman etselerdi ve Allah'ın verdiği rızıktan      gösterişsiz harcasalardı kendilerine ne zarar gelirdi? Allah onların söz ve      işlerini çok iyi bilendir.
   40      - Şüphesiz ki Allah, hiç kimseye zerre kadar zulüm etmez. Eğer yapılan iyilik      zerre kadar da olsa, onun sevabını kat kat artırır. Ve kendi katından büyük      bir mükafat verir.
   41      - Her ümmetten bir şahit getirdiğimiz ve seni de onların üzerine bir şahit      yaptığımız zaman bakalım kâfirlerin hali ne olacak!..
   42      - Allah'ı, inkar edip peygambere isyan edenler, o kıyamet günü yerle bir olmayı      isterler. Allah'tan hiçbir sözü gizleyemezler.
   43      - Ey iman edenler! Sarhoş iken ne söylediğinizi bilinceye kadar namaza yaklaşmayın.      Cünüb iken de yolcu olanlar müstesna gusül edinceye kadar namaza yaklaşmayın.      Eğer hasta olur, veya yolculukta bulunursanız veyahut biriniz abdest bozmaktan      gelince veya cinsî münasebette bulunup, su da bulamazsanız o zaman tertemiz      bir toprak ile teyemmüm edin. Niyetle yüzlerinize ve ellerinize sürün. Şüphesiz      ki Allah çok affedicidir, çok bağışlayıcıdır.
    44      - Kendilerine kitaptan bir nasib verilmiş olanları görmüyor musun? Onlar,      sapıklığı satın alıyorlar ve sizin de yoldan sapmanızı istiyorlar.
   45      - Allah sizin düşmanlarınızı çok iyi bilir. Gerçek bir dost olarak Allah yeter.      Ve yardımcı olarak da Allah yeter.
   46      - Yahudilerden bir kısmı, (Allah'ın kitabındaki) kelimeleri esas mânâsından      kaydırıp; dillerini eğerek ve dine saldırarak, "Sözünü işittik, emirlerine      isyan ettik, dinle, dinlemez olası ve râinâ (bizi gözet)" diyorlar. Halbuki      onlar, "İşittik ve itaat ettik; dinle ve bize de bak" deselerdi bu, kendileri      için daha hayırlı ve daha doğru olurdu. Fakat Allah, küfürleri yüzünden kendilerini      lanetlemiştir. Artık onlar, pek azı müstesna, iman etmezler.
    47      - Ey kendilerine kitap verilenler! Gelin yanınızda bulunan (Tevrat)ı tasdik      etmek üzere indirdiğimiz bu kitaba iman edin. Biz birtakım yüzleri silip de      enselerine çevirmeden yahut cumartesi halkını (yahudileri) lanetlediğimiz      gibi onları lanetlemeden önce iman edin. Yoksa Allah'ın emri mutlaka yerine      gelecektir.
   48      - Doğrusu Allah, kendisine ortak koşulmasını asla affetmez. Ondan başkasını      (diğer günahları) ise, dilediği kimseler için bağışlar ve mağfiret buyurur.      Her kim Allah'a şirk koşarsa gerçekten pek büyük bir günah ile iftira etmiş      olur.
   49      - Kendi nefislerini temize çıkaranları görmüyor musun? Hayır! Ancak Allah,      dilediğini temize çıkarır. Onlara kıl kadar zulmedilmez.
    50      - Bak nasıl da Allah'a yalan uyduruyorlar. Apaçık bir günah olarak bu yeter.     
   51      - "Şu kendilerine kitaptan (okuma yazmadan) bir nasib verilmiş olanları görmüyor      musun! Onlar puta ve şeytana inanıyorlar. Ve Allah'ı tanımayanlara, "Bunlar,      müminlerden daha doğru yoldadır." diyorlar.
   52      - Onlar, Allah'ın lanet ettiği kimselerdir. Allah kime lanet ederse artık      ona asla bir yardımcı bulamazsın.
   53      - Yoksa onların mülkten bir payı mı vardır. Eğer öyle olsaydı, insanlara bir      çekirdeğin zerresini bile vermezlerdi.
   54      - Yoksa onlar, Allah'ın lütuf ve kereminden insanlara verdiği nimetleri kıskanıyorlar      mı? Şüphesiz biz, İbrahim ailesine de kitap ve hikmeti vermiştik. Hem de onlara      büyük bir mülk ve saltanat ihsan ettik.
    55      - İşte o yahudilerden bir kısmı ona iman etti. Bir kısmı da ondan yüz çevirdi.      O iman etmeyenlere cehennem alevi yeter.
   56      - Şüphesiz ki âyetlerimizi inkâr eden kâfirleri biz yarın bir ateşe atacağız.      Derileri piştikçe azabı duysunlar diye, kendilerine başka deriler vereceğiz.      Çünkü, Allah gerçekten çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.
   57      - İman edip salih ameller işliyenleri ise, altlarından ırmaklar akan cennetlere      koyacağız. Orada ebedî olarak kalacaklar. Onlara orada tertemiz eşler vardır.      Onları, koyu gölgeler altında bulunduracağız.
   58      - Allah size, emanetleri ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz      zaman adaletle hükmetmenizi emrediyor. Allah, bununla size ne güzel öğüt veriyor.      Şüphesiz ki Allah her şeyi hakkıyla işiten, hakkıyla görendir.
   59      - Ey iman edenler! Allah'a itaat edin, Peygambere de itaat edin ve sizden      olan emir sahibine de itaat edin. Eğer herhangi bir şeyde anlaşmazlığa düşerseniz;      Allah'a ve ahiret gününe gerçekten inanıyorsanız, onu Allah ve Resulüne arz      edin. Bu, daha iyidir ve sonuç bakımından da daha güzeldir.
    60      - Şunları görmüyor musun? Kendilerinin sana indirilene ve senden önce indirilene      inandıklarını ileri sürüyorlar da tağuta inanmamaları kendilerine emrolunduğu      halde, tağut önünde muhakemeleşmek istiyorlar. Şeytan da onları bir daha dönemeyecekleri      kadar iyice sapıklığa düşürmek istiyor.
   61      - Onlara: "Allah'ın indirdiğine ve Peygambere gelin!" denince, münafıkların      senden büsbütün uzaklaştıklarını görürsün.
   62      - Ya nasıl, elleriyle yaptıkları yüzünden başlarına bir felaket gelince, hemen      sana geldiler de: "Biz sadece iyilik etmek ve arayı bulmak istedik." diye      Allah'a yemin ediyorlar.
   63      - Onlar, Allah'ın kalblerindekini bildiği kimselerdir; Onlara aldırma, onlara      öğüt ver ve onların içlerine tesir edecek güzel söz söyle!
   64      - Biz hangi peygamberi gönderdikse, sırf Allah'ın izni ile itaat edilmek üzere      gönderdik. Eğer onlar kendilerine zulmettikleri zaman sana gelseler de Allah'tan      günahlarının bağışlanmasını dileselerdi ve Resul de onların bağışlanmasını      dileseydi, elbette Allah'ı affedici, merhametli bulurlardı.
   65      - Hayır! Rabbine andolsun ki iş bildikleri gibi değil, onlar aralarında çıkan      çekişmeli işlerde seni hakem yapıp sonra da senin verdiğin hükme karşı içlerinde      hiçbir sıkıntı duymaksızın, tam bir teslimiyetle boyun eğmedikçe iman etmiş      olamazlar.
   66      - Eğer biz onlara: "Kendinizi öldürün, veya yurtlarınızdan çıkın." diye yazmış      olsaydık, içlerinden pek azı hariç, bunu yapamazlardı. Fakat kendilerine verilen      öğütleri tutsalardı, elbette haklarında hem daha hayırlı, hem de daha sağlam      olurdu.
   67      - Ve o zaman elbette kendilerine katımızdan büyük mükafat verirdik.
   68      - Ve onları elbette doğru yola iletirdik.
    69      - Kim Allah'a ve Peygambere itaat ederse işte onlar, Allah'ın kendilerine      nimet verdiği peygamberlerle, sıddıklarla, şehidlerle, iyilerle birliktedir.      Bunlar ne güzel arkadaştır!
   70      - Bu lütuf Allah'tandır. Bilen olarak Allah yeter.
   71      - Ey iman edenler! Düşmana karşı her türlü savunma tedbirinizi alınız. Onlara      karşı ya küçük birlikler halinde hareket ediniz veya topyekün seferber olunuz.     
   72      - Şüphesiz içinizden bir kısmı vardır ki, pek ağır davranır. Eğer başınıza      bir musibet gelirse: "Allah bana lutfetti de onlarla beraber bulunmadım."      der.
   73      - Ve eğer Allah'tan size bir lütuf ve zafer erişecek olsa, sizinle kendisi      arasında hiç sevgi yokmuş gibi, bu sefer de hiç şüphesiz şöyle diyecek: "Ah      ne olurdu, onlarla beraber olaydım da büyük murada ereydim."
   74      - O halde geçici dünya hayatını, ebedî ahiret hayatı karşılığında satacak      olanlar, Allah yolunda savaşsınlar. Her kim Allah yolunda savaşır da öldürülür      veya galip gelirse, her iki durumda da biz ona yarın pek büyük bir mükafat      vereceğiz.
    75      - Hem size ne oluyor ki, Allah yolunda: "Ey Rabbimiz! bizleri bu halkı zâlim      olan memleketten çıkar, tarafından bizi iyi idare edecek bir sahip ve bize      katından bir kurtarıcı gönder" diye yalvarıp duran zayıf ve zavallı erkekler,      kadınlar ve çocukların kurtarılması uğrunda savaşa çıkmıyorsunuz?
   76      - İman edenler, Allah yolunda savaşırlar. İnkâr edenler de tağut yolunda savaşırlar.      O halde siz şeytanın taraftarlarına karşı savaşın. Çünkü şeytanın hilesi zayıftır.
    77      - Kendilerine, "Ellerinizi savaştan çekin, namazı kılın, zekatı verin" denilenleri      görmedin mi? Üzerlerine savaş yazılınca hemen içlerinden bir kısmı insanlardan,      Allah'tan korkar gibi, hatta daha çok korkarlar ve "Rabbimiz! Niçin bize savaş      yazdın? Ne olurdu bize azıcık bir müddet daha tanımış olsaydın da biraz daha      yaşasaydık?" derler. Onlara de ki: "Dünya zevki ne de olsa azdır, ahiret,      Allah'a karşı gelmekten sakınan için daha hayırlıdır ve size kıl kadar haksızlık      edilmez."
   78      - Her nerede olursanız olun ölüm size yetişir, son derece sağlam kaleler içinde      de bulunsanız yine kurtulamazsınız. Onlara bir iyilik erişirse "Bu, Allahtandır"      derler, bir kötülüğe uğrarlarsa, "Bu, senin yüzündendir." derler. Ey Muhammed!      De ki: "Hepsi Allah'tandır." Bu topluma ne oluyor ki, hiç söz anlamaya yanaşmıyorlar?     
   79      - (Ey insanoğlu!) sana gelen her iyilik Allah'tandır, sana ne kötülük dokunursa      kendindendir. Ey Muhammed! Biz seni bütün insanlara bir elçi olarak gönderdik.      Buna şahit olarak da Allah yeter.
   80      - Kim peygambere itaat ederse Allah'a itaat etmiş olur. Kim de yüz çevirirse,      biz seni onlara bekçi olarak göndermedik.
   81      - Sana "Peki" derler, fakat senin yanından çıktıklarında, içlerinden birtakımı,      geceleyin (gündüz) söylemiş olduklarının tersini kurarlar. Allah onların geceleyin      tasarladıklarını yazıyor. Sen onlara aldırma. Allah'a güven. Vekil olarak      Allah yeter.
   82      - Onlar hâlâ Kur'ân'ı gereği gibi düşünüp anlamaya çalışmazlar mı? Eğer o      Allah'tan başkası tarafından indirilmiş olsaydı mutlaka onda birçok çelişkiler      bulurlardı.
   83      - Kendilerine güven veya korku hususunda bir haber geldiğinde onu hemen yayıverirler.      Halbuki onu peygambere ve aralarında yetkili kimselere götürselerdi, onlardan      sonuç çıkarmaya gücü yetenler, onu anlarlardı. Allah'ın üzerinizdeki lütfu      ve rahmeti olmasaydı, pek azınız hariç, şeytana uyardınız.
   84      - (Ey Muhammed) Allah yolunda savaş! Sen ancak kendi yaptığından sorumlusun.      Müminleri de savaşa teşvik et. Umulur ki, Allah kâfirlerin gücünü kırar. Hiç      şüphesiz ki Allah kuvvet ve kudretçe çok daha güçlü, ve cezası daha çetindir.     
   85      - Kim güzel bir işte aracılık ederse, ona o işin sevabından bir pay vardır.      Kim de kötü bir şeyde aracılık yaparsa, ona da o kötülükten bir pay vardır.      Allah her şeyi gözetip karşılığını verir.
   86      - Siz bir selam ile selamlandığınız zaman, siz de ondan daha güzeliyle karşılık      verin veya verilen selamı aynen iade edin. Şüphesiz Allah, her şeyin hesabını      gereği gibi yapandır.
   87      - Kendinden başka ilâh olmayan Allah, sizi kıyamet gününde mutlaka biraraya      toplayacaktır. Bunda asla şüphe yoktur. Allah'tan daha doğru sözlü kim olabilir?     
   88      - O halde, siz niçin münafıklar hakkında iki gruba ayrılıyorsunuz? Allah onları      kazandıkları günah yüzünden terslerine döndürdüğü halde Allah'ın saptırdığını      yola getirmek mi istiyorsunuz? Allah kimi saptırırsa, sen onun için bir çıkış      yolu bulamazsın.
   89      - Onlar, küfür işledikleri gibi, sizin de küfür işleyip kendileriyle bir olmanızı      arzu ettiler. Onun için, onlar Allah yolunda hicret edinceye kadar içlerinden      dost edinmeyin. Eğer bundan yüz çevirirlerse onları yakalayın ve bulduğunuz      yerde öldürün; Onlardan ne bir dost, ne de bir yardımcı edinmeyin.
   90      - Ancak o kimselere dokunmayın ki, sizinle aralarında anlaşma olan bir kavme      sığınmış bulunurlar. Yahut ne sizinle, ne de kendi kavimleriyle savaşmayı      gönüllerine sığdıramayıp tarafsız olarak size gelmişlerdir. Eğer Allah dileseydi,      onları size musallat kılardı, onlar da sizinle savaşırlardı. Eğer onlar sizden      uzak dururlar, sizinle savaşmayıp size barış teklif ederlerse, Allah, sizin      için onlar aleyhine bir yol vermemiştir.
   91      - Diğer birtakım kimseleri de bulacaksınız ki; hem sizden emin olmak, hem      de kavimlerinden emin olmak isterler. Fitne için her davet olunuşlarında onun      içine başaşağı dalarlar. Eğer bunlar sizden çekinmezlerse, kendilerini bulduğunuz      yerde yakalayın ve öldürün. İşte bunlar aleyhinde size açık bir ferman verdik.     
   92      - Hata dışında bir mümin, diğer bir mümini öldüremez. Ve kim bir mümini yanlışlıkla      öldürürse, mümin bir köle azad etmesi ve ölenin ailesine (varislerine) teslim      edilecek bir diyet vermesi gerekir. Ancak ölünün ailesinin bağışlaması müstesnadır.      Eğer öldürülen, mümin olmakla beraber size düşman bir kavimden ise, o zaman,      öldürenin bir köle azad etmesi gerekir. Eğer öldürülen sizinle aralarında      antlaşma olan bir kavimden ise, öldürenin, ölenin ailesine diyet vermesi ve      mümin bir köle azad etmesi gerekir. Bunlara gücü yetmeyenin de Allah tarafından      tevbesinin kabulü için arka arkaya iki ay oruç tutması gerekir. Allah, Alimdir      (her şeyi bilendir), Hakimdir (hüküm ve hikmet sahibidir).
   93      - Kim bir mümini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî olarak kalacağı cehennemdir.      Allah ona gazab ve lanet etmiş ve onun için büyük bir azab hazırlamıştır.     
   94      - Ey İman edenler! Allah yolunda cihada çıktığınız zaman, mümini kâfirden      ayırmak için iyice araştırın. Size selam veren kimseye, dünya hayatının menfaatini      gözeterek, "Sen mümin değilsin" demeyin. Allah katında çok ganimetler var.      İslâm'a ilk önce girdiğiniz zaman siz de öyle idiniz. Sonra Allah size lutufta      bulundu. Onun için iyice araştırın. Şüphesiz ki Allah, yaptıklarınızdan haberdardır.     
   95      - Müminlerden özür sahibi olmaksızın oturanlarla Allah yolunda mallarıyla,      canlarıyla cihad edenler eşit olamazlar. Allah, mallarıyla, canlarıyla cihad      edenleri, derece itibariyle, oturanlardan üstün kıldı. Allah onların hepsine      de cenneti vaad etmiştir. Bununla beraber Allah mücahitlere, oturanların üzerinde      büyük bir ecir vermiştir.
   96      - Kendi katından derece derece rütbeler, bir mağfiret ve rahmet vermiştir.      Öyle ya, O çok bağışlayıcı, çok merhamet edicidir.
   97      - Melekler, kendilerine zulmeden kişilerin canlarını aldıklarında, onlara,      "Ne işte idiniz?" derler. Onlar da: "Biz yer yüzünde zayıf kimselerdik." derler.      Melekler: "Allah'ın yeryüzü geniş değil miydi, siz de orada hicret etseydiniz      ya?" derler. İşte bunların varacakları yer cehennemdir. O ne kötü gidiş yeridir.     
   98      - Ancak gerçekten aciz ve zayıf olan, çaresiz kalan ve hicret etmeye yol bulamayan      erkekler, kadınlar ve çocuklar hariç...
   99      - Umulur ki, Allah bu kimseleri affeder. Allah çok affedici, çok bağışlayıcıdır.     
   100      - Her kim Allah yolunda hicret ederse, yeryüzünde gidecek çok yer de bulur,      genişlik de bulur. Her kim Allah'a ve Peygamberine hicret etmek maksadıyla      evinden çıkar da sonra kendisine ölüm yetişirse, kuşkusuz onun mükafatı Allah'a      düşer. Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.
   101      - Yeryüzünde sefere çıktığınızda kâfirlerin size bir kötülük yapacağından      korkarsanız namazı kısaltmanızda size bir vebal yoktur. Kuşkusuz kâfirler      sizin apaçık düşmanınızdır.
   102      - Sen onların aralarında bulunup da onlara namaz kıldırdığında içlerinden      bir kısmı seninle beraber namaza dursun. Silahlarını da yanlarına alsınlar.      Bunlar secdeye vardıklarında diğer bir kısmı arkanızda beklesin. Sonra o namaz      kılmamış olan diğer kısım gelsin seninle beraber kılsınlar ve ihtiyatlı bulunsunlar,      silahlarını yanlarına alsınlar. Kâfirler arzu ederler ki, silahlarınızdan      ve eşyanızdan bir gafil olsanız da size ani bir baskın yapsalar. Eğer size      yağmur gibi bir eziyet erişir veya hasta olursanız silahlarınızı bırakmanızda      bir vebal yoktur. Bununla beraber ihtiyatı elden bırakmayın. Kuşkusuz Allah      kâfirlere alçaltıcı bir azap hazırlamıştır.
   103      - O korkulu zamanda namazı kıldınız mı gerek ayakta, gerek otururken ve gerek      yanlarınız üzerinde hep Allah'ı zikredin. Korkudan kurtulduğunuzda namazı      tam erkanı ile kılın. Çünkü namaz müminlere belirli vakitlerde yazılı bir      farzdır.
   104      - Düşman topluluğunu takip etmede gevşeklik göstermeyin. Eğer siz acı duyuyorsanız,      kuşkusuz onlar da sizin acı duyduğunuz gibi acı çekiyorlar. Oysa siz Allah'tan      onların ümit edemeyecekleri şeyleri umuyorsunuz. Kuşkusuz Allah her şeyi bilendir,      hikmet sahibidir.
   105      - Biz sana Kitab (Kur'ân)ı hak olarak indirdik ki, insanlar arasında Allah'ın      sana gösterdiği şekilde hüküm veresin. Sakın hainlerin savunucusu olma!
   106      - Allah'tan bağışlanmanı dile. Şüphesiz, Allah bağışlayıcıdır, esirgeyicidir.     
   107      - Kendilerine hainlik edenleri savunma. Muhakkak Allah hain günahkârları sevmez.     
   108      - Bunlar, insanlardan (hainliklerini) gizlerler de, Allah'tan gizlemezler.      Oysa O, geceleyin istemediği şeyi kurarlarken onların yanı başlarındadır.      Allah, onların yaptıklarını (ilmiyle) kuşatmıştır.
   109      - Haydi siz dünya hayatında onları savunuverdiniz (diyelim). Peki kıyamet      gününde Allah'ın huzurunda onları kim savunacaktır? Yahut onlara kim vekil      olacaktır?
   110      - Kim bir kötülük işler, yahut nefsine zulmeder, sonra da Allah'tan bağışlanmasını      dilerse, Allah'ı bağışlayıcı ve esirgeyici bulur.
   111      - Kim bir kötülük işlerse, kendi nefsine kötülük etmiş olur. Allah her şeyi      hakkıyle bilendir, hikmet sahibidir.
   112      - Kim bir hata veya bir günah işler de sonra onu bir suçsuzun üzerine atarsa,      muhakkak iftira etmiş ve apaçık bir günah yüklenmiş olur.
   113      - Eğer Allah'ın sana lütuf ve merhameti olmasaydı, onlardan bir güruh seni      sapıtmaya çalışırdı. Halbuki onlar, ancak kendi nefislerini saptırırlar, sana      hiçbir zarar veremezler. Allah, sana Kitab (Kur'an)ı ve hikmeti indirmiş ve      sana bilmediğin şeyleri öğretmiştir. Allah'ın sana olan lütfu büyüktür.
   114      - Bir sadaka vermeyi yahut iyilik yapmayı veyahut da insanlar arasını düzeltmeyi      emreden(ler)inki hariç, onların aralarındaki gizli gizli konuşmalarının çoğunda      hiçbir hayır yoktur. Kim bunları sırf Allah'ın rızasını kazanmak için yaparsa,      yakında ona büyük bir mükafat vereceğiz.
   115      - Kim kendisine doğru yol besbelli olduktan sonra Peygamber'e karşı çıkar,      müminlerin yolundan başkasına uyup giderse onu döndüğü yolda bırakırız ve      cehenneme sokarız. Orası ne kötü bir gidiş yeridir.
   116      - Şüphesiz Allah kendisine ortak koşulmasını bağışlamaz. Bunun dışında dilediğini      bağışlar. Allah'a ortak koşan, muhakkak ki, derin bir sapıklığa düşmüştür.     
   117      - Onlar, Allah'ı bırakırlar da, yalnız dişilere taparlar. Böylece ancak inatçı      şeytana tapmış olurlar.
   118-119      - Allah o şeytana lanet etti. Ve o da: "Elbette senin kullarından belirli      bir pay alacağım, onları mutlaka saptıracağım, onları boş kuruntulara sokacağım,      ve onlara emredeceğim de hayvanların kulaklarını yaracaklar, onlara emredeceğim      de Allah'ın yaratışını değiştirecekler" dedi. Kim Allah'ı bırakıp da şeytanı      dost edinirse, şüphesiz o, apaçık bir ziyana uğramış olur.
   120      - Şeytan onlara vaad eder ve onları boş umutlarla oyalar. Oysa şeytanın onlara      vaadi, aldatmadan başka bir şey değildir.
   121      - Bunların varacakları yer cehennemdir. Ondan kurtulmak için çare bulamazlar.     
   122      - İman edip iyi işler yapanları da altlarından ırmaklar akan cennetlere sokacağız,      orada ebedî olarak kalacaklardır. Bu, Allah'ın gerçek vaadidir. Allah'dan      daha doğru sözlü kim olabilir?
   123      - (İş), ne sizin kuruntunuza, ne de kitap ehlinin kuruntusuna göredir. Kötülük      yapan, o yüzden cezalandırılır. O, kendisine Allah'tan başka ne bir dost,      ne de bir yardımcı bulabilir.
   124      - Erkek veya kadın, kim mümin olur da güzel amellerden işlerse, işte onlar      cennete girerler. Zerre kadar da haksızlığa uğratılmazlar.
   125      - İyilik yaparak kendisini Allah'a teslim eden ve İbrahim'in dinine dosdoğru      olarak tâbi olan kimseden, din bakımından daha iyi kim olabilir? Allah, İbrahim'i      dost edinmişti.
   126      - Göklerde ve yerde olanların hepsi Allah'ındır. Allah, her şeyi kuşatıcıdır.     
   127      - Kadınlar hakkında senden fetva isterler. De ki: Onlar hakkındaki fetvayı      size Allah veriyor: Yazılmış hakları olan mirası kendilerine vermediğiniz      ve nikahlanmayı istemediğiniz öksüz kızlar ve zavallı çocuklara ve bir de      yetimlere adaletle davranmanız hakkında Kitap'ta size okunan âyetler vardır.      Sizin her yaptığınız iyiliği, muhakkak Allah bilir.
   128      - Eğer bir kadın kocasının geçimsizliğinden, yahut kendisinden yüz çevirmesinden      endişe ederse, aralarında bir sulh yapmalarında, onlara bir günah yoktur.      Sulh hep hayırlıdır. Zaten nefisler kıskançlığa hazırdır. Eğer iyi geçinir      ve geçimsizlikten sakınırsanız, şüphesiz Allah yaptıklarınızdan haberdardır.     
   129      - Kadınlarınız arasında her yönden adaletli davranmaya ne kadar uğraşsanız      buna güç yetiremezsiniz. Bari birisine tamamen kapılıp da diğerini askıya      alınmış gibi bırakmayın. Eğer arayı düzeltir ve haksızlıktan korunursanız,      şüphesiz Allah çok bağışlayıcı ve esirgeyicidir.
   130      - Eğer karı-koca birbirlerinden ayrılacak olurlarsa, Allah, onların her birini      geniş lutfuyla muhtaç bırakmaz. Allah'ın lutfu geniştir, hikmeti büyüktür.     
   131      - Göklerde ve yerde ne varsa hepsi Allah'ındır. Sizden önce kendilerine kitap      verilenlere ve size Allah'tan korkmanızı emrettik. Eğer inkâr ederseniz, biliniz      ki, göklerde ve yerde ne varsa hepsi Allah'ındır. Allah hiçbir şeye muhtaç      değildir, hamd ve senâ O'na yakışır.
    132-      Göklerde ve yerde ne varsa hepsi Allah'ındır. Vekil olarak Allah yeter.
   133      - Ey insanlar! Eğer Allah dilerse sizi giderir de başkalarını getirir. Ve      Allah, buna kadirdir.
   134      - Kim dünya nimetini isterse, bilsin ki dünya ve ahiret nimeti Allah katındadır.      Allah her şeyi çok iyi işiten ve çok iyi görendir.
   135      - Ey iman edenler! Adaleti ayakta tutan ve kendiniz, ana-babanız ve yakın      akrabanız aleyhine de olsa, yalnız Allah için şahitlik eden kimseler olunuz.      Zira zengin de olsa, fakir de olsa, Allah ikisine de (sizden) daha yakındır.      Nefsinizin arzusuna uyarak adaletten uzaklaşmayın. Eğer (şahitlik ederken)      dilinizi eğer, bükerseniz veya çekinirseniz, şüphesiz Allah yaptıklarınızdan      haberdardır.
   136      - Ey iman edenler! Allah'a, Peygamberine, Peygamberine indirdiği Kitab'a,      ve daha önce indirdiği kitaba iman edin. Kim Allah'ı, meleklerini, kitaplarını,      peygamberlerini ve ahiret gününü inkâr ederse sapıklığın en koyusuna düşmüş      olur.
   137      - İman edip sonra inkâr eden, sonra iman edip tekrar inkâr eden, sonra da      inkârlarında ileri gidenleri Allah ne bağışlayacak, ne de doğru yola eriştirecektir.     
   138      - Münafıklara da haber ver ki, kendileri için çok acı bir azab vardır.
   139      - Onlar, müminleri bırakıp kâfirleri dost ediniyorlar. Onların yanında izzet      ve şeref mi arıyorlar? Halbuki bütün izzet ve şeref Allah'a aittir.
   140      - Allah size Kitab (Kur'an)da: "Allah'ın âyetlerinin inkâr edildiğini ve onlarla      alay edildiğini işittiğiniz zaman, başka bir söze geçmedikleri müddetçe, o      kâfirlerle oturmayın. Aksi halde siz de onlar gibi olursunuz" diye hüküm indirdi.      Muhakkak ki Allah, münafıkların ve kâfirlerin hepsini cehennemde toplayacaktır.     
   141      - Onlar sizi gözetleyip dururlar. Eğer Allah tarafından size bir zafer nasip      olursa: "Biz sizinle beraber değil miydik?" derler. Şayet kâfirlerin zaferden      bir payı olursa: (Bu defa da onlara): "Size üstünlük sağlayarak sizi müminlerden      korumadık mı?" derler. Allah, kıyamet gününde aranızda hükmünü verecektir.      Allah, müminlerin aleyhine kâfirlere hiçbir yol vermeyecektir.
   142      - Münafıklar, Allah'ı aldatmaya çalışırlar. Halbuki Allah, onların oyunlarını      başlarına geçirecektir. Onlar, namaza kalktıkları zaman tembel tembel kalkarlar.      İnsanlara gösteriş yaparlar. Allah'ı pek az anarlar.
   143      - Münafıklar, küfür ile iman arasında bocalamaktadırlar. Ne bu müminlere bağlanırlar,      ne de şu kâfirlere. Allah kimi doğru yoldan saptırırsa, sen artık ona kurtuluş      yolu bulamazsın.
   144      - Ey iman edenler! Müminleri bırakıp da kâfirleri dost edinmeyin. Kendi aleyhinizde      Allah'a apaçık bir delil mi vermek istiyorsunuz?
   145      - Şüphesiz ki münafıklar, cehennem ateşinin en aşağı tabakasındadırlar. Onlara      bir yardım edici de bulamazsın.
   146      - Ancak tevbe edenler, durumlarını düzeltenler, Allah'a sarılanlar ve Allah      için dinlerine samimi olarak bağlananlar müstesna. İşte bunlar müminlerle      beraberdirler. Allah, müminlere büyük bir mükafat verecektir.
   147      - Eğer şükreder ve iman ederseniz Allah size azabı ne yapar? Allah, şükredenlerin      mükafatını veren ve her şeyi bilendir.
   148      - Allah, zulme uğrayanların dışında, çirkin sözün açıkça söylenmesinden hoşlanmaz.      Allah her şeyi hakkıyla işiten, hakkıyla bilendir.
    149      - Bir hayrı açıklar yahut gizlerseniz, yahut da bir kötülüğü bağışlarsanız,      biliniz ki, Allah da çok bağışlayıcıdır, her şeye hakkıyla kadirdir.
   150      - Onlar, Allah'ı ve peygamberlerini inkâr ederler, Allah ile peygamberlerinin      arasını ayırmak isterler. "Kimine inanırız, kimini inkâr ederiz" derler. Bu      ikisinin (imanla küfrün) arasında bir yol tutmak isterler.
    151      - İşte onlar gerçek kâfirlerdir. Biz de kâfirlere alçaltıcı bir azab hazırlamışızdır.     
   152      - Allah'a ve peygamberlerine iman edenler ve onlar arasında ayırım yapmayanlara      (Allah) pek yakında mükafatlarını verecektir. Allah çok bağışlayıcıdır, çok      merhametlidir.
   153      - Kitap ehli, senden, kendilerine gökten bir kitap indirmeni istiyorlar. Musa'dan      bundan daha büyüğünü istemişler ve: "Allah'ı bize açıkça göster" demişlerdi.      Haksızlıkları sebebiyle onları yıldırım çarptı. Sonra kendilerine açık deliller      geldiği halde buzağıyı (tanrı) edinmişlerdi. Onları bundan dolayı da affettik.      Ve Musa'ya açık bir delil (yetki) verdik.
   154      - Söz vermeleri için Tur dağını üzerlerine kaldırdık. Onlara: "O kapıdan secde      ederek girin" dedik. Yine onlara: "Cumartesi yasağını çiğnemeyin" dedik ve      onlardan sağlam bir söz aldık.
   155      - Verdikleri sözden dönmeleri, Allah'ın âyetlerini inkâr etmeleri, haksız      yere peygamberlerini öldürmeleri ve "kalblerimiz kılıflıdır" demelerinden      dolayı (başlarına türlü belalar verdik). Doğrusu Allah, inkârları sebebiyle      onların kalplerini mühürlemiştir. Pek azı hariç onlar inanmazlar.
   156      -(Kalblerinin mühürlenmesinin diğer bir sebebi de İsa'yı) inkâr etmeleri ve      Meryem'e büyük bir iftirada bulunmalarıdır.
    157      - Bir de "Biz Allah'ın peygamberi Meryem oğlu İsa Mesih'i öldürdük" demeleridir.      Oysa onu ne öldürdüler, ne de astılar. Fakat öldürdükleri kimse, onlara İsa      gibi gösterildi. Onun hakkında anlaşmazlığa düşenler, ondan yana tam bir kuşku      içindedirler. O hususta bir bilgileri yoktur. Sadece zanna uyuyorlar. Onu      kesinlikle öldürmediler.
   158      - Fakat Allah onu kendisine yükseltmiştir. Allah, aziz (daima üstün)dir, hikmet      sahibidir.
   159      - Kitap ehlinden hiçbir kimse yoktur ki, ölmeden önce ona (İsa'ya) iman etmiş      olmasın. Kıyamet gününde o, onlara şahitlik edecektir.
   160-161      - Yahudilerin zulmetmeleri ve birçok kimseleri Allah yolundan alıkoymaları,      yasaklandıkları halde faiz almaları ve insanların mallarını haksız yere yemeleri      sebebiyle daha önce kendilerine helâl kılınan temiz şeyleri haram kıldık.      Onlardan kâfir olanlara can yakıcı bir azap hazırladık.
   162      - Fakat onlardan ilimde derinleşmiş olanlar ve iman edenler, sana indirilene      ve senden önce indirilenlere iman ederler. Onlar, namazı kılan, zekatı veren,      Allah'a ve ahiret gününe iman edenlerdir. İşte onlara büyük bir mükafat vereceğiz.     
   163      - Muhakkak biz, Nuh'a ve ondan sonra gelen peygamberlere vahyettiğimiz gibi,      sana da vahyettik. İbrahim'e, İsmail'e, İshak'a, Yakub'a, torunlarına, İsa'ya,      Eyyûb'a, Yunus'a, Harun'a ve Süleyman'a da vahyettik. Davud'a da Zebur'u verdik.     
   164      - Daha önce sana anlattığımız peygamberlerle, anlatmadığımız başka peygamberlere      de (vahyettik). Ve Allah Musa ile de konuştu.
   165      - Peygamberleri müjdeciler ve azab habercileri olarak gönderdik ki, peygamberlerden      sonra insanların Allah'a karşı bir bahaneleri olmasın. Allah mutlak üstündür,      yegane hikmet sahibidir.
   166      - Fakat Allah, sana indirdiğini kendi ilmiyle indirmiş olduğuna şahitlik eder.      Melekler de buna şahitlik ederler. Allah'ın şahitliği de kafidir.
   167      - Şüphesiz inkâr edip, insanları Allah yolundan alıkoyanlar, derin bir sapıklığa      düşmüşlerdir.
   168      - Muhakkak Allah, inkâr edenleri ve zulmedenleri ne bağışlar, ne de doğru      bir yola eriştirir.
   169      - Onları ancak cehennemin yoluna (iletecek ve) onlar orada ebedî olarak kalacaklardır.      Bu ise Allah'a çok kolaydır.
   170      - Ey insanlar, Resul size, Rabbi'nizden hakkı (gerçeği) getirdi. Kendi yararınıza      olarak ona inanın. Eğer inkâr ederseniz, bilin ki göklerde ve yerde olanların      hepsi Allah'ındır. Allah bilendir, hikmet sahibidir.
   171      - Ey kitab ehli! Dininizde taşkınlık etmeyin ve Allah hakkında ancak doğru      olanı söyleyin! Meryem oğlu İsa Mesih, sadece Allah'ın elçisi, Meryem'e atmış      olduğu kelimesi ve O'ndan bir ruhtur. Allah'a ve peygamberlerine inanın (Allah)      üçtür demeyin. Kendi yararınız için buna son verin. Muhakkak ki Allah tek      bir ilâhtır. O, çocuk sahibi olmaktan yüce (münezzeh)dir. Göklerdeki ve yerdekilerin      hepsi O'nundur. Vekil olarak Allah yeter.
    172      - Hiçbir zaman Mesih de Allah'ın bir kulu olmaktan çekinmez, Allah'a yakın      melekler de. Kim O'na kulluk etmekten çekinir ve büyüklük taslarsa bilsin      ki O, onların hepsini huzuruna toplayacaktır.
   173      - İnanıp güzel işler yapanlara gelince, onların mükafatlarını eksiksiz ödeyecek      ve lütfundan onlara daha fazlasını da verecektir. Allah'a kulluktan çekinip      büyüklük taslayanlara da şiddetli bir şekilde azab edecek ve onlar Allah'dan      başka kendilerine ne bir dost, ne de bir yardımcı bulamayacaklardır.
    174      - Ey insanlar! Size Rabbinizden bir delil (Muhammed) geldi ve size apaçık      bir nur indirdik.
   175      - Allah'a inanıp O'na sımsıkı sarılanları (Allah), kendisinden bir rahmet      ve lutfa sokacak ve kendisine varan dosdoğru yola iletecektir.
   176      - Senden fetva istiyorlar. Deki: "Allah size kelâle (babasız ve çocuksuz kimse)      nin mirası hakkında hükmünü açıklıyor: Çocuğu olmayan, fakat kız kardeşi bulunan      bir kişi ölürse, bıraktığı malın yarısı o (kız kardeşi)nundur. Çocuğu olmayan      kız kardeş ölürse, erkek kardeş ona varis olur. Eğer (ölenin) iki kız kardeşi      varsa, bıraktığının üçte ikisi onlarındır. Eğer kardeşler erkek ve kız olurlarsa,      erkeğin hissesi, iki kızın hissesi kadardır. Şaşırmamanız için Allah size      (hükümlerini) açıklıyor. Allah, her şeyi hakkıyla bilendir.

6-EN'AM Süresi Türkçe meali

    1      - Hamd, gökleri ve yeri yaratan, karanlıkları ve aydınlığı var eden Allah'a      mahsustur. Böyleyken kâfirler hâlâ Rablerine başkalarını eşit sayıyorlar.
    2      - Sizi çamurdan yaratan, sonra size bir ecel takdir eden O'dur. Tayin edilen      bir ecel de (kıyamet zamanı) O'nun katındadır. Sonra bir de şüphe ediyorsunuz.     
   3      - O, göklerde de, yerde de (tek) Allah'tır. Sizin gizlinizi, açığınızı ve      ne kazandığınızı bilir.
   4      - Onlara Rab'lerinin âyetlerinden hiçbir âyet gelmez ki, ondan yüz çevirmesinler.
    5      - Hak, kendilerine gelince onu yalanladılar. Alaya aldıkları şeyin haberi      yakında kendilerine gelecektir.
   6      - Kendilerinden önce nice nesilleri helak ettiğimizi görmediler mi? Yeryüzünde      size vermediğimiz imkanları onlara vermiştik. Onlara gökten bol bol yağmur      indirmiş, altlarından ırmaklar akıtmıştık. Fakat onları günahlarından dolayı      helak ettik. Ve kendilerinden sonra başka bir nesil yarattık.
    7      - Eğer sana kağıtta yazılı bir kitap indirmiş olsak da onu elleriyle tutsalardı,      yine de o kâfirler: "Muhakkak ki bu, apaçık bir sihirdir" derlerdi.
    8      - "O'na bir melek indirilmeli değil miydi?" dediler. Eğer bir melek indirseydik,      iş bitirilmiş olurdu, sonra kendilerine hiç göz açtırılmazdı.
   9      - Eğer Peygamberi, biz bir melek yapsaydık, yine de onu bir adam şeklinde      yapardık ve onları yine düştükleri kuşkuya düşürürdük.
   10      - Senden önce de peygamberlerle alay edilmişti. Fakat onlardan alay edenleri,      alay ettikleri şey kuşatıverdi.
   11      - De ki: "Yeryüzünde dolaşın da yalanlayanların sonu nasıl olmuş, görün!".     
   12      - De ki: "Göklerde ve yerde olanlar kimindir?" "Allah'ındır" de. O, rahmet      etmeyi kendi nefsine yazmıştır. Sizi, varlığında asla şüphe olmayan kıyamet      gününde toplayacaktır. Ama kendilerini zarara sokanlar inanmazlar.
   13      - Gecede, gündüzde barınan her şey O'nundur. O, işitendir, bilendir.

   14      - De ki: "Gökleri ve yeri yoktan var eden, besleyen, fakat kendisi beslenmeyen      Allah'tan başka dost mu tutayım?" "Ben İslâm olanların ilki olmakla emrolundum"      de ve sakın Allah'a ortak koşanlardan olma.
   15      - De ki: "Eğer Rabbime isyan edersem, büyük bir günün azabından korkarım".     
   16      - O gün kimden azab giderilirse, kuşkusuz Allah ona rahmet etmiştir. İşte      apaçık kurtuluş budur.
   17      - Allah sana bir zarar dokundurursa, onu yine kendisinden başka açacak yoktur.      Ve eğer sana bir hayır dokundursa, kuşkusuz O, herşeyi yapabilendir.
   18      - O, kullarının üstünde tam hâkimdir. O, hüküm ve hikmet sahibidir, herşeyden      haberdardır.
   19      - De ki: "Şahitlik yönünden hangi şey daha büyüktür?". De ki: "Allah, benimle      sizin aranızda şahittir ve bana bu Kur'ân vahyolundu ki, onunla hem sizi,      hem de sizden sonra kendisine ulaşan herkesi uyarayım. Allah'la beraber başka      ilâhlar olduğuna siz gerçekten şahitlik eder misiniz?" De ki: "Ben buna şahitlik      etmem". "O, ancak ve ancak bir tek ilâhtır ve gerçekten ben, sizin ortak tuttuğunuz      şeylerden uzağım"de.
    20      - Kendilerine Kitap verdiğimiz kimseler, Peygamber'i, kendi oğullarını bildikleri      gibi, bilirler. Kendilerine yazık edenler var ya! İşte onlar iman etmezler.     
   21      - Allah'a iftira ederek yalan uydurandan veya âyetlerini yalanlayandan daha      zalim kim olabilir? Hiç şüphe yok ki zalimler kurtuluşa eremezler.
   22      - O gün hepsini mahşere toplayacağız. Sonra Allah'a ortak koşanlara: " Hani      nerede o Allah'a ortak saydığınız ortaklarınız?" diyeceğiz.
   23      - Sonra, (Onlar): "Rabbimiz, Allah'a yemin ederiz ki, biz müşriklerden değildik"      demekten başka bir özür bulamayacaklar.
   24      - Bak, vicdanlarına karşı nasıl yalan söylediler! O uydurdukları putlar da      kendilerinden kaybolup gitti.
    25      - İçlerinden seni dinleyenler de vardır, fakat biz, onu anlamalarına engel      olmak için kalblerinin üstüne örtüler, kulaklarının içine de ağırlık koyduk.      Onlar, bütün delilleri görseler bile yine ona inanmazlar. Hatta sana geldiklerinde      seninle tartışırlar. Ve o kâfirler: "Bu, öncekilerin masallarından başka bir      şey değildir" derler.
   26      - Onlar, insanları Kur'ân'a iman etmekten menederler, hem de kendileri ondan      uzak dururlar. Böylece yalnız kendilerini mahvediyorlar ama farkında değiller.
    27      - Onların, ateşin üzerinde durduruldukları zaman: "Ne olurdu dünyaya döndürülseydik,      Rabb'imizin âyetlerini yalanlamasaydık da müminlerden olsaydık" dediklerini      bir görsen!
   28      - Hayır, daha önce gizleyip durdukları karşılarına çıktı da ondan, yoksa geri      çevrilselerdi yine menedildikleri şeyi yapmaya dönerlerdi. Çünkü onlar yalancıdırlar.     
   29      - Dediler ki:" Dünya hayatımızdan başka bir hayat yoktur, biz diriltilecek      değiliz".
   30      - Rablerinin huzurunda durduruldukları zaman onları bir görsen! Rableri onlara      şöyle der: "Bu, bir gerçek değil midir?". Onlar da: "Rabbimize yemin ederiz      ki gerçektir" derler. Rableri de onlara: "Öyleyse inkârınız sebebiyle azabı      tadın!" der.
   31      - Allah'ın huzuruna çıkmayı yalanlayanlar, gerçekten hüsrana uğramışlardır.      Kıyamet günü ansızın gelince onlar, günahlarını sırtlarına yüklenmiş olarak      şöyle derler: "Dünyada yaptığımız kusurlardan dolayı yazıklar olsun bize!"      Bakın yüklendikleri günah ne kötüdür!
   32      - Dünya hayatı, eğlence ve oyundan başka bir şey değildir. Ahiret yurdu ise,      Allah'tan korkanlar için daha hayırlıdır. Aklınızı kullanmaz mısınız?
   33      - Onların söylediklerinin seni üzdüğünü elbette biliyoruz. Onlar aslında seni      yalanlamıyorlar, fakat, o zalimler Allah'ın âyetlerini inkâr ediyorlar.
   34      - Senden önce de peygamberler yalanlanmıştı. Kendilerine yardımımız gelinceye      kadar yalanlanmaya ve eziyet olunmaya sabrettiler. Allah'ın sözlerini değiştirecek      hiçbir kimse yoktur. Şüphesiz ki sana, peygamberlerin haberlerinden bir kısmı      gelmiştir.
   35      - Eğer onların yüz çevirmesi sana ağır geldiyse, haydi gücün yetiyorsa yerin      içine (inebileceğin) bir delik, ya da göğe (çıkabileceğin) bir merdiven ara      ki onlara bir mucize getiresin! Allah dileseydi, elbette onları hidayet üzerinde      toplardı. O halde cahillerden olma!
    36      - Daveti ancak dinleyenler kabul ederler. Ölülere gelince, Allah onları diriltir,      sonra O'na döndürülürler.
    37      - Dediler ki: "Ona Rabbinden bir mucize indirilmeli değil miydi?" De ki: "Şüphesiz      ki Allah, bir mucize indirmeye kâdirdir, fakat çokları bilmezler".
   38      - Yeryüzünde yürüyen hiçbir hayvan ve iki kanadıyla uçan hiçbir kuş yoktur      ki, sizin gibi birer ümmet olmasınlar. Biz kitapta hiçbir şeyi eksik bırakmamışızdır,      sonra hepsi Rablerinin huzurunda toplanırlar.
   39      - Âyetlerimizi yalanlayanlar, karanlıklar içinde kalmış sağır ve dilsizlerdir.      Allah dilediği kimseyi şaşırtır, dilediği kimseyi de doğru yola koyar.
   40      - De ki: "Kendinizi hiç düşündünüz mü, Allah'ın azabı size gelse veya kıyamet      vakti gelse, Allah'tan başkasına mı yalvarırsınız? Eğer sözünde doğru kimselerseniz      cevap verin".
    41      - Hayır, yalnız o Allah'a yalvarırsınız. O da dilerse kaldırılmasını istediğiniz      belayı kaldırır ve o zaman ortak koştuğunuz şeyleri unutursunuz.
   42      - Şüphesiz ki senden önceki ümmetlere de peygamberler gönderdik. Bize yalvarsınlar      diye onları darlık ve sıkıntı ile yakalayıp cezalandırdık.
   43      - Hiç olmazsa kendilerine baskınımız geldiği zaman olsun, yalvarmalı değiller      miydi? Fakat kalbleri katılaştı ve şeytan yaptıklarını kendilerine güzel gösterdi.
    44      - Kendilerine hatırlatılanları unuttuklarında, onlara her şeyin kapısını açtık.      Nihayet kendilerine verilen o nimetlerle sevinip zevke dalınca onları azabımızla      ansızın yakalayıverdik. Hemen ümitsizliğe kapılıp şaşkına döndüler.
    45      - Böylece zulmeden kavmin kökü kesildi. Âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamdolsun.     
   46      - De ki: "Söyleyin bakalım, eğer Allah kulaklarınızı ve gözlerinizi alır da      kalblerinize mühür vurursa, Allah'tan başka onları size getirecek tanrı kimdir?".      Dikkat et, âyetlerimizi nasıl türlü türlü açıklıyoruz, sonra da onlar yüz      çeviriyorlar?
   47      - De ki: "Söyler misiniz bana! Size Allah'ın azabı ansızın veya açıkça gelirse,      zalim toplumdan başkası mı helak olur?"
   48      - Biz peygamberleri, ancak rahmetimizin müjdecileri ve azabımızın habercileri      olmak üzere göndeririz. Artık kim iman edip durumunu düzeltirse, onlara hiç      korku yoktur. Onlar mahzun da olmayacaklardır.
   49      - Âyetlerimizi yalanlayanlara gelince, yapmakta oldukları fenalıklar yüzünden      onlara azap dokunacaktır.
   50      - De ki: "Size Allah'ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum. Gaybı da bilmiyorum.      Ve size, ben bir meleğim de demiyorum. Ben sadece bana vahyolunana uyuyorum."      De ki: "Kör ile gören bir olur mu? Hiç düşünmez misiniz?"
   51      - Rablerinin huzurunda toplanacaklarından korkanları Kur'an'la uyar. Onlar      için Allah'tan başka ne bir dost, ne de bir şefaatçi vardır. Gerekir ki Allah'tan      korkarlar.
   52      - Sırf Allah'ın rızasını dileyerek sabah akşam Rab'lerine dua edenleri huzurundan      kovma. Onların hesabından sen sorumlu değilsin, onlar da senin hesabından      sorumlu değiller. Onları yanından kovduğun takdirde zalimlerden olursun.
   53      - Biz onlardan kimini kimi ile, "Allah aramızdan bunlara mı lutfunu layık      gördü" desinler diye, işte böyle imtihan ettik. Allah, şükredenleri daha iyi      bilen değil midir?
   54      - Âyetlerimize inananlar sana geldikleri zaman onlara şöyle söyle: Selam olsun      size! Rabbiniz rahmeti kendi üzerine yazdı. Sizden her kim bilmeyerek bir      kötülük işleyip de sonra arkasından tevbe eder, kendini düzeltirse, muhakkak      ki O, bağışlayan, esirgeyendir".
    55      - Suçluların tuttuğu yol açığa çıksın diye, âyetleri işte böyle genişçe açıklıyoruz.
    56      - De ki: "Şüphesiz ki bana, Allah'tan başka yalvardıklarınıza ibadet etmem      yasaklandı". De ki: "Sizin çarpık isteklerinize uymayacağım, (eğer uyarsam)      o zaman sapıtmış olur, doğru yolda gidenlerden olmamış olurum".
   57      - De ki: "Ben Rabbimden apaçık bir delile dayanmaktayım, siz ise onu yalanladınız.      O çabuk gelmesini istediğiniz azab benim elimde değildir, hüküm ancak Allah'a      aittir, gerçeği O anlatır ve O, hakkı bâtıldan ayırdedenlerin en hayırlısıdır".
    58      - De ki: "Sizin çabuk gelmesini istediğiniz azab benim elimde olsaydı, benimle      sizin aranızdaki durum herhalde sonuçlanmış olurdu. Allah, zulmedenleri en      iyi bilendir".
   59      - Gaybın anahtarları O'nun katındadır, onları O'ndan başkası bilmez, karada      ve denizde olanları O bilir ve bir yaprak düşmez ki, onu O bilmesin; ne toprağın      karanlıklarında bir tane, ne de kuru ve yaş hiçbir şey yoktur ki, o herşeyi      açıklayan Kitap'ta bulunmasın.
   60      - Sizi geceleyin ölü gibi uyutan, gündüzün ne yaptıklarınızı bilen, sonra      ölüm ânı gelinceye kadar gündüzleri sizi uyandırıp kaldıran O'dur. Sonunda      da dönüşünüz ancak O'nadır. Sonra bütün yaptıklarınızı size O haber verecektir.     
   61      - O, kulları üzerinde hükümranlığı sürdürür ve size koruyucular gönderir,      sonunda sizden birinize ölüm geldiği vakit elçilerimiz, hiç eksiklik yapmadan,      onun canını alırlar.
   62      - Sonra da gerçek Mevlâlarına döndürülürler. Dikkatli olun, hüküm ancak O'nundur      ve O, hesap görenlerin en süratlisidir.
    63      - De ki: "Bizi bu tehlikeden kurtarırsa elbette şükredenlerden olacağız" diye      gizli ve aşikâr O'na yalvarıp dururken, karanın ve denizin karanlıklarından      sizi kim kurtarır?
    64      - De ki: "Allah, sizi ondan ve bütün sıkıntılardan kurtarır, sonra da siz      yine ortak koşarsınız".
   65      - De ki: "O'nun üstünüzden ve ayaklarınızın altından azab göndermeye, yahut      sizi fırkalara ayırıp kiminizin kiminize hıncını tattırmaya gücü yeter". Bak,      âyetlerimizi nasıl inceden inceye açıklıyoruz ki, onlar iyice anlasınlar.
    66      - Kavmin o (Kur'ân'ı) yalan saydı, halbuki o gerçektir . De ki: " Ben sizin      vekiliniz değilim".
   67      - Her haberin kararlaştırılmış bir zamanı vardır, siz de onu yakında bileceksiniz.     
   68      - Âyetlerimiz hakkında münasebetsizliğe dalanları gördüğün zaman hemen onlardan      uzaklaş ki, ondan başka söze dalsınlar. Eğer şeytan bunu sana unutturursa      hatırladıktan sonra hemen kalk, o zalimler topluluğuyla oturma.
    69      - Allah'tan korkanlara o zalimlerin hesabından bir sorumluluk yoktur. Fakat      bu bir hatırlatmadır. Gerekir ki sakınırlar.
    70      - Dinlerini bir oyun ve bir eğlence edinen ve kendilerini dünya hayatının      aldattığı kimseleri bırak! Ve hiçbir kimsenin kazandığı şey yüzünden kendisini      helake atmamasını, kendisi için Allah'tan başka hiç bir dost ve hiçbir şefaatçi      bulunmadığını Kur'ân ile hatırlat. O, azaptan kurtulmak için bütün varını      feda etse, kendisinden alınmaz. Onlar kazandıkları şey yüzünden helake uğratılmışlardır.      Onlar için, inkâr ettiklerinden dolayı kaynar bir içecek ve can yakıcı bir      azab vardır.
   71      - De ki: "Biz Allah'ı bırakıp da bize fayda veya zarar vermeyen şeylere mi      yalvaralım? Allah bizi doğru yola kavuşturduktan sonra ardımıza mı dönelim?      Arkadaşları, bize gel, diye doğru yola çağırdıkları halde yeryüzünde şaşkın      şaşkın dolaşıp, şeytanların ayartarak uçuruma çektikleri ahmak gibi mi olalım?".      De ki: "Allah'ın gösterdiği yol, yegane doğru yoldur. Bize, bütün âlemlerin      Rabb'ine teslim olmamız emrolundu".
    72      - Bize: "Namazı dosdoğru kılın, Allah'a karşı gelmekten sakının" (diye emredildi),      toplanacağınız yer O'nun huzurudur.
   73      - Gökleri ve yeri, yerli yerince yaratan O'dur. Bir şeye "ol" dediği gün hemen      oluverir. O'nun sözü haktır. "Sûr"a üfürüldüğü gün de mülk ancak O'nundur.      O, gizliyi ve açığı bilendir. O, hikmet sahibi, her şeyden haberdardır.
    74      - İbrahim, babası Âzer'e demişti ki: "sen putları tanrı mı ediniyorsun? Doğrusu      ben seni ve kavmini açık bir sapıklık içinde görüyorum".
   75      - Böylece biz İbrahim'e göklerin ve yerin melekûtunu (muhteşem varlıklarını)      gösteriyorduk ki, kesin inananlardan olsun.
   76      - Üzerine gece bastırınca, bir yıldız gördü:"Rabb'im budur" dedi. Yıldız batınca      da:" Ben batanları sevmem" dedi.
   77      - Ay'ı doğarken gördü: "Rabb'im budur" dedi. O da batınca: "Yemin ederim ki,      Rabbim bana doğru yolu göstermeseydi, elbette sapıklığa düşen topluluktan      olurdum" dedi.
   78      - Güneş'i doğarken görünce: "Rabb'im budur, bu hepsinden büyük" dedi. O da      batınca dedi ki: "Ey kavmim! Ben sizin (Allah'a) ortak koştuğunuz şeylerden      uzağım".
   79      - "Ben yüzümü tamamen, gökleri ve yeri yoktan var edene çevirdim ve artık      ben asla Allah'a ortak koşanlardan değilim".
   80      - Kavmi onunla tartışmaya başladı. O da onlara dedi ki: "Beni doğru yola eriştirdiği      halde Allah hakkında benimle mücadele mi ediyorsunuz? O'na ortak koştuklarınızdan      hiç korkmuyorum, ancak Rabbimin dilediği şey hariç. Rabbim ilmiyle her şeyi      kuşatmıştır. Hiç düşünmez misiniz?"
   81      - "Hakkında hiçbir delil indirmediği halde, siz Allah'a ortak koşmaktan korkmuyorsunuz      da, ben sizin ortak koştuklarınızdan nasıl korkarım?" Eğer bilirseniz söyleyin,      bu iki topluluktan hangisi güven içinde olmaya daha layıktır?
   82      - İman edenler ve imanlarını zulüm ile karıştırmayanlar... İşte güven onlarındır      ve doğru yolu bulanlar da onlardır.
    83      - İşte bunlar, kavmine karşı İbrahim'e verdiğimiz delillerimizdir. Dilediğimizi      derecelerle yükseltiriz. Muhakkak Rabbin hikmet sahibidir, bilendir.
   84      - Biz ona İshak'ı ve Yakub'u da hediye ettik: Hepsine de doğru yolu gösterdik.      Nitekim daha önce Nuh'a ve onun soyundan Davud'a, Süleyman'a, Eyyub'a, Yusuf'a,      Musa'ya ve Harun'a da yol göstermiştik. Biz güzel davrananlara böyle karşılık      veririz.
   85      - Zekeriyya, Yahya, İsa ve İlyas'a da (hidayet ettik). Hepsi de salih kullarımızdandı.     
   86      - İsmail, Elyesa, Yunus ve Lut'u da (hidayete erdirdik). Hepsini âlemlere      üstün kıldık.
   87      - Babalarından, çocuklarından ve kardeşlerinden bazılarını da (üstün kıldık).      Onları seçtik ve doğru yola ilettik.
   88      - İşte bu, Allah'ın doğru yoludur. Kullarından dilediğini o doğru yola iletir.      Eğer onlar Allah'a ortak koşsalardı, yaptıkları bütün amelleri boşa giderdi.     
   89      - İşte onlar, kendilerine kitap, hüküm (hikmet ve hükümranlık) ve peygamberlik      verdiğimiz kimselerdir. Bunlar, ona inanmayacak olurlarsa, yerlerine, onu      tanımamazlık etmiyecek bir toplum getiririz.
   90      - Bunlar, Allah'ın hidayet ettiği kimselerdir. Sen de onların hidayetine uy.      De ki:"Ben ona karşılık sizden bir ücret istemiyorum. O, sadece bütün âlemlere      bir öğüttür.
   91      - Onlar: "Allah insanlara hiçbir şey göndermemiştir" demekle, Allah'ı gereği      gibi tanıyamadılar. De ki: Musa'nın insanlara aydınlık ve hidayet olmak üzere      getirdiği, sizin parça parça kâğıtlara çevirdiğiniz, bir kısmını belli ettiğiniz,      birçoğunu gizlediğiniz; sizinle babalarınızın, sayesinde bilmediğiniz birçok      şeyleri öğrendiğiniz Kitab'ı kim gönderdi? (Onlara karşı sen) "Allah" de.      Sonra onları bırak, boş laflara dalarak oyalansınlar.
    92      - Bu Kitap (Kur'ân), kendinden önceki kitapları tasdik eden, şehirler anası      (Mekke) halkını ve çevresindeki bütün insanlığı uyarman için indirdiğimiz      mübarek bir kitaptır. Ahiret gününe iman edenler bu Kitab'a da iman ederler      ve onlar namazlarına da devamlıdırlar.
   93      - Allah'a karşı yalan uyduran, yahut kendisine hiçbir şey vahyolunmadığı halde:      "bana vahyedildi" diyen ve: "Allah'ın indirdiği gibi bir kitap da ben indireceğim"      diye iddiada bulunandan daha zalim kim olabilir? O zalimlerin halini ölüm      şiddeti içindeyken bir görsen! Melekler onlara ellerini uzatırlar ve:" Ruhunuzu      teslim edin. Bugün, Allah'a karşı haksız şeyler söylediğinizden ve O'nun âyetlerine      karşı böbürlenmenizden dolayı alçaltıcı bir azapla cezalandıralacaksınız"      derler.
    94      - Bugün, sizi ilk defa yarattığımız zamanki gibi yapayalnız huzurumuza geldiniz,      size verdiğimiz herşeyi arkanızda bıraktınız. Allah'ın size göre ortağı olduklarını      iddia ederek yardımlarına, şefaatlarına güvendiğiniz ortakları yanınızda görmüyoruz.      Aranızdaki bütün bağlar artık kesilmiş, güvendiklerinizin hepsi kaybolup gitmiştir.
    95      - Şüphesiz ki taneleri ve çekirdekleri yaran Allah'tır. O, ölüden diriyi çıkarır,      diriden de ölüyü çıkaran O'dur. İşte Allah budur. O halde nasıl yüz çevirirsiniz?     
   96      - Karanlığı yarıp tanyerini ağartan O'dur. Geceyi, dinlenmek için; Güneş'i,      Ay'ı (vakitlerinizi) hesaplamak için yaratmıştır. İşte bu, her şeye galip      gelen ve her şeyi bilen Allah'ın takdiridir.
    97      - Kara ve denizin karanlıklarında yolunuzu bulasınız diye yıldızları sizin      için yaratan O'dur. Şüphesiz biz, bilen bir toplum için âyetleri geniş bir      şekilde açıkladık.
    98      - Sizi bir tek candan yaratan O'dur. Sonra sizin için bir karar yeri, bir      de emanet yeri vardır. Biz âyetlerimizi, anlayan bir toplum için apaçık beyan      ettik.
    99      - Gökten suyu indiren O'dur. Onunla her çeşit bitkiyi çıkardık, o bitkiden      bir yeşillik çıkardık, ondan da birbiri üzerine binmiş taneler; hurmanın tomurcuğundan      sarkan salkımlar, üzüm bağları, zeytin ve nar (bahçeleri) çıkarıyoruz. (Bunların)      kimi birbirine benzer, kimi benzemez. Bunlar meyvelendikleri zaman meyvelerinin      olgunlaşmasına bakın! Bunlarda inanan bir toplum için ibretler vardır.
   100      - Onlar, Allah'a cinlerden de ortak koştular. Halbuki onları yaratan O'dur.      Bilgileri olmadan O'na oğullar, kızlar uydurdular. O'nun şânı onların uydurdukları      sıfatlardan münezzeh ve yücedir.
   101      - Gökleri ve yeri yoktan var eden O'dur. Eşi de olmadığı halde, nasıl olur      da çocuğu olur? Her şeyi yaratan O'dur. Ve O, herşeyi bilendir.
   102      - İşte Rabbiniz Allah bu! O'ndan başka ilâh yoktur; O, her şeyin yaratanıdır.      O'na kulluk edin, O her şeye vekildir.
   103      - Gözler onu göremez, O ise bütün gözleri görür; O, lütuf sahibidir, her şeyden      haberlidir.
   104      - Muhakkak size Rabbinizden basiretler (kalb gözleri) geldi. Artık kim hakkı      görürse faydası kendisine, kim de körlük ederse zararı kendisinedir. Ben sizin      bekçiniz değilim!
   105      - İşte böylece âyetleri türlü türlü çevirip açıklıyoruz ki, onlar sana: "Sen      bunları bir yerlerden okuyup öğrenmişsin" desinler ve bilen bir toplum için      de onu iyice beyan edelim.
   106      - Rabbinden sana vahyedilene uy. O'ndan başka ilâh yoktur. Ortak koşanlardan      da yüz çevir.
   107      - Allah dileseydi, ortak koşmazlardı. Biz, seni onlar üzerine bekçi yapmadık,      sen onlara vekil de değilsin!
   108      - Onların Allah'tan başka yalvardıklarına sövmeyin ki, onlar da bilmeyerek      sınırı aşıp Allah'a sövmesinler. Biz, her ümmete yaptıkları işi böyle süslü      gösterdik. Sonunda dönüşleri Rablerinedir. O, onlara ne yaptıklarını haber      verir.
   109      - Müşrikler, kendilerine bir mucize gelirse ona mutlaka iman edeceklerine      dair en ağır yeminleriyle Allah'a yemin ettiler. De ki: "Mucizeler ancak Allah      katındadır". Onlara mucizeler geldiğinde de iman etmeyeceklerini siz nerden      bileceksiniz?
   110      - Biz onların kalblerini ve gözlerini çeviririz de, onlar, ilkin iman etmedikleri      gibi, gene de iman etmezler. Biz de onları taşkınlıkları içerisinde kör ve      şaşkın bırakırız.
    111      - Eğer biz onlara melekleri indirseydik, ölüler de kendileriyle konuşsaydı      ve her şeyi toplayıp karşılarına getirseydik, Allah'ın diledikleri hariç,      yine de inanacak değillerdi, fakat çokları bunu bilmezler.
   112      - Biz böylece, her peygambere insan ve cin şeytanlarını düşman yaptık. Bunlar      birbirini aldatmak için süslü sözlerle vesvese verirler. Rabbin dileseydi      onu yapamazlardı. Artık onları iftiraları ile başbaşa bırak.
   113      - Bir de ahirete iman etmeyenlerin kalbleri, o yaldızlı söze kansın, ondan      hoşlansın ve işledikleri suçları işlemeye devam etsinler diye böyle yaparlar.     
   114      - Allah, size Kitab'ı (Kur'ân'ı) açıklanmış olarak indirdiği halde, ondan      başka bir hakem mi arayayım? Kendilerine kitap verdiklerimiz, o Kur'ân'ın,      gerçekten Rabbin katından hak olarak indirilmiş olduğunu bilirler. O halde      sakın şüphe edenlerden olma.
   115      - Rabbinin sözü hem doğrulukça, hem de adaletçe tamamlanmıştır. O'nun sözlerini      değiştirebilecek hiç kimse yoktur. O, işitendir, bilendir.
   116      - Eğer yeryüzündekilerin çoğunluğuna uyarsan seni Allah yolundan saptırırlar.      Çünkü onlar sadece "zann"a uyarlar ve saçmalarlar.
   117      - Şüphesiz ki Rabbin, yolundan kimlerin saptığını çok iyi bilir. O, doğru      yolda olanları da çok iyi bilir.
   118      - Eğer Allah'ın âyetlerine iman ediyorsanız, Allah'ın adı anılarak kesilen      hayvanlardan yiyin.
   119      - Size ne oluyor da Allah'ın adı anılarak kesilenlerden yemiyorsunuz? Halbuki      O size, mecbur kalmanızın dışında haram olan şeyleri genişce açıklamıştır.      Doğrusu birçokları bilmeden keyiflerine uyarak insanları doğru yoldan saptırıyorlar.      Muhakkak ki, Rabbin, sınırı aşanları çok iyi bilir.
   120      - Günahın açığını da, gizlisini de bırakın! Günah kazananlar, yaptıklarının      cezasını çekecekler.
   121      - Üzerlerine Allah'ın ismi anılmamış olanlardan yemeyin, çünkü onu yemek yoldan      çıkmaktır. Şeytanlar, dostlarına, sizinle mücadele etmeleri için telkinde      bulunurlar. Eğer onlara uyarsanız, muhakkak ki, Allah'a ortak koşanlardan      olursunuz.
   122      - Ölü iken hidayetle dirilttiğimiz, kendisine insanlar arasında yürüyecek      bir nûr verdiğimiz kimse, karanlıklar içinde kalıp, ondan çıkamayan kimse      gibi olur mu? Fakat kâfirlere, yaptıkları, böyle süslü gösterilir.
   123      - Böylece, her kentte ileri gelenleri, oranın suçluları yaptık ki, orada hileler      çevirsinler. Halbuki bunlar, kötülüğü başkasına değil kendilerine yapıyorlar      da farkına varmıyorlar.
   124      - Onlara bir âyet geldiği zaman: "Allah'ın peygamberlerine verilenin aynısı      bize de verilmedikçe iman etmeyiz" derler. Allah peygamberliğini kime vereceğini      daha iyi bilir. Suçlu olanlara, yaptıkları hilelerinden dolayı Allah katından      bir zillet ve şiddetli bir azap erişecektir.
   125      - Allah kimi hidayete erdirmek isterse, onun gönlünü İslâm'a açar. Kimi de      saptırmak isterse, sanki göğe yükseliyormuş gibi, göğsünü dar ve sıkıntılı      yapar. Allah, inanmayanları işte böyle pislik içinde bırakır.
   126      - İşte Rabbinin doğru yolu budur. Şüphesiz biz, hatırlayıp ibret alan bir      kavim için âyetleri geniş bir şekilde açıkladık.
   127      - Onlar için Rableri katında selâmet yurdu vardır. Yaptıkları iyi amellerden      dolayı, Allah onların dostudur.
   128      - (Allah), onların hepsini topladığı gün, cinlere: "Ey cin topluluğu! İnsanların      çoğunu yoldan çıkardınız" der. İnsanlardan cinlerin dostu olanlar da şöyle      derler: "Rabbimiz! Biz birbirimizden faydalandık. Nihayet bize tayin ettiğin      vademize ulaştık". Allah da:"Sizin durağınız cehennemdir. Orada, Allah'ın      dilemesi müstesna, ebedi olarak kalacaksınız" der. Şüphesiz Rabbin hikmet      sahibidir, her şeyi bilendir.
   129      - İşte biz böylece, kazandıkları günahlardan dolayı zalimlerin bir kısmını,      diğer bir kısmına dost yaparız.
   130      - (Allah) "Ey cin ve insan topluluğu! İçinizden size âyetlerimi anlatan ve      bugününüze kavuşacağınız hususunda sizi uyaran peygamberler gelmedi mi?" deyince      onlar: "Kendi aleyhimize şahidiz" derler. Dünya hayatı onları aldattı ve kendilerinin      kâfir olduklarına şahitlik ettiler.
   131      - Bu (şundan dolayıdır ki) Rabbin, halkı habersiz iken ülkeleri zulüm ile      helak edici değildir.
   132      - Her birinin yaptıklarına göre dereceleri vardır. Rabbin onların yaptıklarından      habersiz değildir.
   133      - Rabb'ın, hiçbir şeye muhtaç değildir, merhamet sahibidir. Sizi, başka bir      kavmin soyundan getirdiği gibi, dilerse, sizi de yok edip, sizden sonra yerinize      dilediğini getirir.
   134      - Size vaad edilenler muhakkak gelecektir, siz, onun önüne geçemezsiniz.
    135      - De ki: "Ey kavmim! Gücünüz yettiğince yapacağınızı yapın, ben de yapıyorum.      Yakında (dünya) yurdunun sonunun kimin olduğunu bileceksiniz. Muhakkak zalimler      kurtuluşa eremezler".
   136      - Allah'ın yarattığı ekin ve hayvanlardan Allah'a bir hisse ayırmakta ve kendilerince:      "Bu, Allah'a ait; şu da ortaklarımıza ait" demektedirler. Ortakları için olan      hisse Allah'a ulaşmamakta, fakat Allah'a ayrılan hisse ortaklarına ulaşmaktadır.      Verdikleri hüküm ne kötüdür.
   137      - Yine ortakları, müşriklerden çoğuna evlatlarını öldürmeyi güzel gösterdi      ki, hem kendilerini mahvetsinler, hem de dinlerini karıştırıp bozsunlar. Allah      dileseydi bunu yapamazlardı. O halde onları, uydurduklarıyla baş başa bırak!
    138      - Zanlarınca dediler ki:"Bunlar dokunulmaz hayvanlar ve ekinlerdir. Bunları      bizim dilediğimizden başkası yiyemez. Bunlar da sırtına binilmesi yasaklanmış      hayvanlar." Bir kısım hayvanları da üzerlerine Allah'ın adını anmadan boğazlarlar.      Bütün bunları Allah'a iftira ederek yaparlar. Allah onları iftiralarıyla cezalandıracaktır.     
   139      - Dediler ki: "Bu hayvanların karınlarındakiler sadece erkeklerimize ait olup      kadınlarımıza haramdır". Eğer ölü doğarsa o zaman hepsi onda ortaktır. Bu      nitelemelerinden dolayı Allah onların cezasını verecektir. Çünkü O hikmet      sahibidir, her şeyi bilendir.
   140      - Bilgisizlik yüzünden beyinsizce çocuklarını öldürenler ve Allah'ın kendilerine      verdiği rızkı, Allah'a iftira ederek haram kılanlar muhakkak ki, ziyana uğradılar.      Bunlar, doğru yoldan sapmışlardır; hidayete erecek de değillerdir.
   141      - Asmalı ve asmasız (üzüm) bahçeleri, hurmaları, ürünleri çeşit çeşit ekinleri,      zeytinleri ve narları, birbirine benzer ve benzemez biçimde yaratan O'dur.      Her biri meyve verince meyvesinden yiyin, hasat günü de hakkını (zekat ve      sadakasını) verin; ama israf etmeyin, çünkü O, israf edenleri sevmez.
   142      - Hayvanlardan da (çeşit çeşit yarattı). Kimi yük taşır, kiminin yününden      döşek yapılır. Allah'ın size verdiği rızıktan yiyin ve şeytanın adımlarına      uymayın (peşinden gitmeyin); çünkü o, sizin için apaçık bir düşmandır.
   143      - Sekiz çift: Koyundan iki, keçiden iki. De ki: "(Allah), iki erkeği mi haram      kıldı yoksa iki dişiyi mi, ya da iki dişinin rahimlerinde bulunan yavruları      mı? Eğer doğru iseniz bana ilimle haber verin."
    144      - Ve deveden iki, sığırdan iki. De ki: (Allah), "İki erkeği mi haram kıldı,      yoksa iki dişiyi mi, ya da iki dişinin rahimlerinde bulunan yavruları mı?      Yoksa, Allah'ın size böyle vasiyet ettiğine şahitler mi oldunuz? (O'nun yanında      mıydınız?). Böyle hiçbir bilgiye dayanmadan, insanları saptırmak için, Allah'a      karşı yalan uydurandan daha zalim kim olabilir? Şüphesiz Allah, o zalimler      topluluğunu doğru yola iletmez"
   145      - De ki: "Bana vahyolunanda, (bu haram dediklerinizi) yiyen kimse için haram      edilmiş bir şey bulamıyorum. Ancak leş, veya akıtılmış kan, yahut domuz eti      - ki bu gerçekten pistir yahut Allah'tan başkası adına kesilmiş bir hayvan      olursa, bunlar haramdır. Ama kim çaresiz kalırsa, (başkasının hakkına) tecavüz      etmemek ve zaruret sınırını aşmamak üzere (bunlardan yiyebilir)" Çünkü Rabbin      çok bağışlayandır, merhamet edendir.
   146      - Yahudilere bütün tırnaklı hayvanları haram kıldık. Sırtlarında, yahut bağırsaklarında      bulunan, ya da kemiğe karışan yağlar dışında, sığır ve koyunun da, yağlarını      onlara haram ettik. Saldırganlıkları yüzünden onları böyle cezalandırdık.      Biz elbette doğru söyleyenleriz.
   147      - Eğer seni yalanladılarsa, de ki: "Rabbiniz geniş rahmet sahibidir. Bununla      beraber O'nun azabı da suçlu toplumdan geri çevrilmez."
   148      - Allah'a ortak koşanlar diyecekler ki: "Allah dileseydi ne biz ortak koşardık,      ne de atalarımız ortak koşardı, hiçbir şeyi de haram kılmazdık." Onlardan      önce yalanlayanlar da böyle söylemişlerdi de sonunda azabımızı tatmışlardı.      De ki: "Yanınızda bize çıkarabileceğiniz bir bilgi mi var? Siz, sadece zanna      uyuyorsunuz ve siz sadece saçmalıyorsunuz."
    149      - De ki: "En kesin ve üstün delil, Allah'ındır. Allah isteseydi, elbette hepinizi      doğru yola iletirdi."
   150      - De ki: "Haydi, Allah bunu yasak etti diye tanıklık edecek şahitlerinizi      getirin.". Eğer onlar şahitlik ederlerse, sen onlarla beraber şahitlik etme.      Âyetlerimi yalanlayanların ve ahirete inanmayanların keyiflerine uyma. Çünkü      onlar Rablerine başkasını denk tutuyorlar.
   151      - De ki: Rabbinizin size neleri haram kıldığını okuyayım: O'na hiçbir şeyi      ortak koşmayın, ana babaya iyilik edin, fakirlik korkusuyla çocuklarınızı      öldürmeyin, sizin de onların da rızkını biz veriyoruz. Kötülüklerin açığına      da, gizlisine de yaklaşmayın. Haksız yere Allah'ın haram kıldığı cana kıymayın.      Düşünesiniz diye Allah size bunları emretti.
   152      - Yetimin malına yaklaşmayın; yalnız erginlik çağına erişinceye kadar (malına)      en güzel biçimde (yaklaşabilir ve uygun şekilde harcayabilirsiniz). Ölçü ve      tartıyı tam adaletle yapın. Biz kimseye gücünün yettiğinden fazlasını teklif      etmeyiz. Söylediğiniz zaman da, yakınınız da olsa âdil olun ve Allah'a verdiğiniz      sözü tutun. Öğüt alıp düşünesiniz diye Allah bunları size emretmiştir.
   153      - İşte benim doğru yolum budur; ona uyun. Sizi O'nun yolundan ayıracak başka      yollara uymayın. (Azabından) korunmanız için Allah size böyle tavsiye etmiştir.     
   154      - Sonra iyilik edenlere (nimetimizi) tamamlamak, her şeyi açıklamak ve doğru      yola iletici ve rahmet olmak üzere Musa'ya Kitab'ı verdik ki, Rablerinin huzuruna      varacaklarına inansınlar.
   155      - İşte bu (Kur'ân) da mübarek bir Kitap'tır. Onu biz indirdik. Ona uyun ve      Allah'tan korkun ki, size rahmet edilsin.
   156      - (Onu size indirdik ki:) "Kitap, sadece bizden önceki iki topluluğa (yahudi      ve hıristiyanlara) indirildi; biz ise, onların okumasından habersizdik (o      kitapları okuyamıyor ve dillerini anlayamıyorduk)" demeyesiniz.
   157      - Yahut: "Eğer bize kitap indirilseydi, biz onlardan daha çok doğru yolda      olurduk", demeyesiniz. İşte size de Rabbinizden açık delil, hidayet ve rahmet      geldi. Allah'ın âyetlerini yalanlayıp, onlardan yüz çevirenden daha zalim      kim olabilir? Âyetlerimizden yüz çevirenleri, yüz çevirmeleri sebebiyle azabın      en kötüsüyle cezalandıracağız.
   158      - (İnanmak için) ille meleklerin gelmesini, yahut Rabbinin gelmesini, ya da      Rabbinin bazı âyetlerinin gelmesini mi bekliyorlar? Ama Rabbinin (azab) işaretlerinin      geldiği gün, daha önce iman etmemiş, yahut imanında bir hayır kazanmamış kimseye,      artık inanması bir fayda sağlamaz. De ki: "Bekleyin; biz de beklemekteyiz."     
   159      - Dinlerini parça parça edip, grup grup olanlar var ya, senin onlarla hiçbir      ilişkin yoktur. Onların işi Allah'a kalmıştır, sonra (Allah) onlara yaptıklarını      haber verecektir.
   160      - Kim iyilik getirirse, ona o (getirdiği)nin on katı vardır. Kim kötülük getirirse,      sadece onun dengiyle cezalandırılır; onlar haksızlığa uğratılmazlar.
   161      - De ki: Rabbim, beni doğru yola iletti. Dosdoğru dine, Allah'ı birleyen İbrahim'in      dinine. O, ortak koşanlardan değildi.
   162      - De ki: Benim namazım, ibadetim, hayatım ve ölümüm hep âlemlerin Rabbi Allah      içindir.
   163      - Onun ortağı yoktur. Bana böyle emrolundu ve ben müslümanların ilkiyim.
   164      - De ki: Allah herşeyin Rabbi iken, ben O'ndan başka Rab mi arayayım? Herkesin      kazandığı yalnız kendisine aittir. Kendi (günah) yükünü taşıyan hiç kimse,      bir başkasının (günah) yükünü taşımaz. Sonra dönüşünüz Rabbinizedir. O, ayrılığa      düştüğünüz gerçeği size haber verecektir.
   165      - Sizi yeryüzünün halifeleri yapan, size verdiği şeylerde, sizi denemek için,      kiminizi kiminizden derecelerle üstün kılan O'dur. Şüphesiz Rabbin, cezası      çabuk olandır ve O, bağışlayan, esirgeyendir.
 

8-ENFAL Süresi Türkçe Meali

   1      - Sana ganimetlerin bölüştürülmesini soruyorlar. De ki, ganimetlerin taksimi      Allah'a ve Resulüne aittir. Onun için siz gerçekten mümin kimseler iseniz      Allah'tan korkun da biribirinizle aranızı düzeltin. Allah'a ve Resulü'ne itaat      edin.
    2      - Gerçek müminler ancak o müminlerdir ki, Allah anıldığı zaman yürekleri ürperir,      âyetleri okunduğu zaman imanlarını arttırır. Ve bunlar yalnızca Rablerine      tevekkül ederler.
   3      - Onlar ki, namazı gereği gibi kılarlar ve kendilerine rızık olarak verdiğimiz      şeylerden Allah yoluna harcarlar.
    4      - İşte gerçekten mümin olanlar onlardır. Onlara Rablerinin katında dereceler      vardır, bağışlanma ve değerli rızık vardır.
   5      - Nitekim Rabbin seni, hak uğruna savaşmak için evinden çıkarmıştı. Oysa müslümanların      bir kısmı o zaman bundan hoşlanmamışlardı.
   6      - Ve gerçek, gün gibi açığa çıktıktan sonra bile seninle münakaşaya devam      etmişlerdi; sanki göz göre göre ölüme sürükleniyorlardı.
    7      - İşte o zaman Allah size iki taifeden (kervan veya kureyş ordusundan) birini      vaad ediyordu ki, sizin olacaktı. Siz ise arzu ediyordunuz ki, şanı ve şerefi      olmayan şey (kervan) sizin olsun. Halbuki Allah, âyetleriyle hakkı yerine      oturtmak ve kâfirlerin arkasını kesmek istiyordu.
   8      - Ki, hakkın hak olduğunu tanıtsın ve batılı büsbütün yok etsin, varsın o      günahkârlar istemesin.
   9      - O vakit siz Rabbinizden yardım diliyordunuz. O da: "Ben işte ardarda bin      melekle size yardım ediyorum" diye duanızı kabul buyurmuştu.
   10      - Bunu da Allah size sırf bir müjde olsun ve bununla kalbleriniz yatışsın      diye yapmıştı. Yoksa zafer ancak Allah katındandır. Gerçekten Allah mutlak      galiptir ve hikmet sahibidir.
   11      - O sırada size, yine katından bir güven ve esenlik olmak üzere bir uyku sardırıyordu,      sizi temizlemek, şeytanın vesvesesini sizden gidermek, yüreklerinize kuvvet      vermek ve ayaklarınızı sağlam durdurmak için gökten üzerinize yağmur indiriyordu.     
   12      - İşte o anda Rabbin meleklere şöyle vahyediyordu: Ben sizinle beraberim,      müminlere sebat verin. Kâfirlerin yüreğine korku salacağım, hemen boyunlarının      üstüne vurun, parmaklarına, parmaklarına vurun".
   13      - Çünkü onlar Allah'a ve Resulüne karşı geldiler. Kim Allah'a ve Resulüne      karşı gelirse, bilsin ki Allah'ın azabı çok çetindir.

   14      - İşte gördünüz ya, şimdilik siz bunu tadın, şu da kesindir ki, ahirette kâfirlere      cehennem azabı vardır.
   15      - Ey iman edenler! Toplu olarak kâfirlerle karşılaştığınız zaman, onlara arkalarınızı      dönmeyin (kaçmayın).
   16      - Böyle bir günde her kim onlara, tekrar dönüp çarpışmak için geri çekilmek      veya diğer bir safta yeniden mevzilenmek hâlleri dışında, arkasını dönerse,      muhakkak Allah'dan bir gazaba uğramış olur ve varacağı yer cehennemdir, orası      da ne kötü bir akıbettir.
   17      - Sonra onları siz öldürmediniz, lâkin Allah öldürdü. Attığın zaman da sen      atmadın, lâkin Allah attı. Bu da müminlere güzel bir imtihan geçirtmek içindi.      Allah işitendir, bilendir.
   18      - Gördünüz ya, Allah, kâfirlerin kurduğu tuzağı işte böyle boşa çıkarır.
   19      - Fetih istiyorsanız, işte size fetih gelmiştir, eğer aşırı gitmez de son      verirseniz, hakkınızda daha hayırlıdır. Yok eğer dönerseniz, biz de döneriz.      O vakit askeriniz çok da olsa size hiç bir şekilde fayda vermez. İyi biliniz      ki, Allah müminlerle beraberdir.
   20      - Ey iman edenler, Allah'a ve Resulü'ne itaat edin. İşitip durduğunuz halde      onun emirlerinden yüz çevirmeyin!
   21      - Ve işitmedikleri halde "işittik" diyenler gibi olmayın!
   22      - Çünkü yeryüzünde dolaşan canlıların Allah katında en kötüsü anlamayan ve      düşünmeyen sağırlarla dilsizlerdir.
   23      - Allah onlarda hayır görseydi onlara işittirirdi, işittirseydi yine de aldırmaz      arka dönerlerdi.
   24      - Ey iman edenler! Peygamber sizi, size hayat verecek şeylere davet ettiği      zaman, Allah'a ve Resul'e icabet edin. Ve bilin ki Allah, kişi ile kalbi arasına      girer. Ve siz kesinkes O'nun huzurunda toplanacaksınız.
    25      - Ve öyle bir fitneden sakının ki, içinizden yalnızca zulüm yapanlara dokunmakla      kalmaz. Ve bilin ki, Allah'ın cezası şiddetlidir.
   26      - Düşünün ve hatırlayın o zamanları ki, hani bir vakitler siz yeryüzünde güçsüzdünüz,      hor görülen bir azınlıktınız. İnsanların sizi hırpalamasından korkuyordunuz,      öyle iken O, sizi barındırdı ve sizi yardımıyla destekleyip güçlendirdi ve      şükretmeniz için temizlerinden rızık verdi.
    27      - Ey iman edenler! Allah'a ve Resul'e hainlik etmeyiniz ki, bile bile kendi      emanetlerinize hıyanet etmiş olmayasınız.
    28      - Ve iyi biliniz ki, mallarınız ve evlatlarınız birer imtihan aracından başka      birşey değildir. Allah katında büyük ecir vardır.
    29      - Ey iman edenler! Allah'a karşı gelmekten sakınırsanız, O, size bir furkan      (hakkı batıldan ayırdedecek bir anlayış) verir ve günahlarınızı örtbas eder,      sizi bağışlar. Allah büyük lütuf sahibidir.
   30      - Hani bir vakitler, o kâfirler, seni tutup bağlamak veya öldürmek veya sürüp      çıkarmak için sana tuzak kuruyorlardı da, onlar tuzak kurarken Allah da karşılığında      tuzak kuruyordu. Öyle ya, Allah tuzakların en hayırlısını kurar.
    31      - Onlara âyetlerimiz okunduğu zaman, "işittik, dilersek bunun gibisini biz      de söyleriz, bu, eskilerin efsanelerinden başka bir şey değildir" diyorlardı.
    32      - Bir vakit de, "Ey Allah, eğer bu Senin katından gelmiş bir hak kitap ise,      hiç durma üstümüze gökten taşlar yağdır veya bize daha acı bir azap ver" demişlerdi.     
   33      - Halbuki sen içlerinde iken Allah, onlara azab edecek değildi. İstiğfar ettikleri      sürece de Allah onlara azab edecek değildir.
    34      - Şimdi ise Allah'ın kendilerine azab etmemesi için neleri var ki? Oysa Mescid-i      Haram'dan menediyorlar. Üstelik onun hizmetine ehil kişiler de değiller. Çünkü      onun hizmetine ehil olanlar ancak müttakilerdir. Lâkin çoğu bunu bilmezler.     
   35      - Kâbe huzurunda onların duaları ise ıslık çalıp el çırpmaktan başka birşey      değildir. O halde inkârınızdan (ve nankörlüğünüzden) dolayı bu azabı tadın      bakalım.
    36      - Mallarını, Allah yolundan engellemek için sarfeden o kâfirler, hiç şüphesiz      yine onu sarfedecekler. Varsın sarfetsinler, sonra o yüreklerine inen bir      acı olacak, sonra da mağlup olacaklar. Zaten kâfirler toplanıp cehenneme gönderilecekler.     
   37      - Allah, murdarı temizden ayırdetmek için ve bir de murdar kısmını birbiri      üzerine bindirip hepsini bir araya getirmek ve topunu birden cehenneme koymak      için böyle yapar. İşte bunlar o hüsran içinde kalanların ta kendileridir.
    38      - O kâfirlere de ki: Eğer bu işe son verirlerse daha önce yaptıkları bağışlanacak.      Yok yine karşı koymaya başlar, isyana dönerlerse, önceki ümmetlere uygulanan      kurallar kendilerine de uygulanacak. (Artık o ilâhî uygulamayı beklesinler.)
    39      - Ortalıkta fitne kalmayıp, din tamamıyla Allah'ın dini oluncaya kadar onlarla      savaşın. Eğer vazgeçerlerse muhakkak ki, Allah yaptıklarını görür.
   40      - Yok vazgeçmez de tekrar eskiye dönerlerse artık bilin ki, Allah sizin yardımcınızdır.      O ne güzel mevla, ne güzel yardımcıdır.
   41      - Şunu da biliniz ki, ganimet olarak aldığınız her hangi bir şeyden beşte      biri mutlaka Allah içindir. O da peygambere ve ona yakınlığı olanlara, yetimlere,      miskinlere ve yolda kalmışlara aittir. Eğer siz Allah'a iman etmiş, hak ile      batılın ayrıldığı o gün, iki ordunun karşı karşıya geldiği o (Bedir) günü      kulumuza indirdiğimiz âyetlere iman getirmiş iseniz bunu böyle biliniz. Ve      biliniz ki, Allah, herşeye kâdirdir.
   42      - O vakit siz vadinin yakın bir yamacında idiniz, onlarsa uzak yamacında idiler.      Kervan da sizden daha aşağıda idi. Öyle ki, şayet onlarla sözleşmiş olsaydınız,      öyle bir buluşma yeri için mutlaka anlaşmazlık çıkarırdınız. Fakat olması      gereken (zafer)in olması için Allah böyle takdir etti. Tâ ki, helak olan apaçık      bir delil gördükten sonra helak olsun, sağ kalanlar da yine apaçık bir delilden      sonra yaşasın. Kesindir ki Allah, işitendir, bilendir.
   43      - Hani o vakitler Allah sana uykunda (rüyanda) onları az gösteriyordu. Eğer      Allah sana onları kalabalık gösterseydi korkacaktınız ve savaş konusunda anlaşmazlığa      düşecektiniz. Fakat Allah böyle bir şeyden sizi uzak tuttu. Çünkü O, gönüllerde      yatanı da bilir.
   44      - Ve işte onlarla karşılaştığınız vakit onları sizin gözünüze az gösteriyordu,      sizi de onların gözlerinde azaltıyordu. Çünkü Allah o mukadder olan işi yerine      getirecekti. Bütün işler Allah'a döndürülür.
   45      - Ey iman edenler, bir düşman topluluğu ile karşılaştığınız zaman sebat edin      ve Allah'ı çokça zikredin ki, kurtuluşa eresiniz.
    46      - Ayrıca Allah'a ve Resulü'ne itaat edin. Ve birbirinizle didişmeyin. Sonra      içinize korku düşer ve kuvvetiniz elden gider. Sabırlı olun, çünkü Allah sabredenlerle      beraberdir.
   47      - Çalım atarak ve halka gösteriş yaparak yurtlarından çıkanlar ve Allah yoluna      engel koyanlar gibi olmayın. Allah onların bütün yaptıklarını çepeçevre kuşatmıştır.
    48      - Şeytan, onlara amellerini güzel gösterdiği zaman, "Bu gün insanlardan size      galip gelecek yoktur, ben de size yardımcıyım." demişti. Fakat iki tarafın      karşı karşıya geldiği görününce arkasını dönüp kaçtı ve şöyle dedi: "Ben sizden      kesinlikle uzağım. Ben sizin göremeyeceğiniz şeyler görüyorum ve ben Allah'dan      korkarım. Ayrıca Allah'ın azabı çok çetindir."
   49      - O sırada münafıklar ve kalblerinde hastalık bulunanlar, (müslümanlar hakkında)      "şu adamları dinleri aldattı" diyorlardı. Oysa her kim Allah'a tevekkül ederse      bilsin ki, Allah galiptir, güçlüdür ve hikmet sahibidir.
   50      - Melekler, o kâfirlerin yüzlerine ve sırtlarına vura vura ve "Tadın bakalım      cehennem azabını!" diye diye canlarını alırken hallerini bir görmeliydin.     
   51      - İşte bu, sizin kendi ellerinizle meydana getirdiğiniz bir sonuçtur. Hiç      şüphesiz Allah, kullarına hiçbir şekilde zalim biri değildir.
   52      - Tıpkı Firavun'un izinden gidenlerle onlardan öncekilerin gidişi gibi onlar      da Allah'ın âyetlerini tanımadılar, Allah da kendilerini günahları yüzünden      tutuklayıverdi. Çünkü Allah çok kuvvetli ve azabı çok çetin olandır.
    53      - Bu, Allah'ın bir kavme verdiği nimeti, onlar kendilerini değiştirmedikçe      değiştirmemesinden dolayıdır. Gerçekten de Allah hakkiyle işiten, herşeyi      bilendir.
   54      - Tıpkı Firavun'un izinden gidenlerle onlardan öncekilerin gidişi gibi, Rabblerinin      âyetlerini yalanladılar. Biz de onları günahları yüzünden helâk ettik. Firavun      ile arkasından gidenleri suda boğduk. Hepsi de zalim idiler.
   55      - Allah katında kımıldayıp debelenen canlıların en kötüsü, inkara saplanıp      da bir türlü iman etmeyenlerdir.
   56      - Onlar, kendileriyle antlaşma yaptığın halde her defasında antlaşmalarını      bozarlar ve bundan hiç çekinmezler.
   57      - Bundan dolayı onları harpte yakalarsan, kendilerinden sonrakilere de gözdağı      olacak şekilde ağır bir cezaya çarptır, belki ibret alırlar.
   58      - Eğer bir kavmin, sözleşmeye aykırı bir hainlik yapmasından korkarsan, savaştan      önce aynı şekilde antlaşmayı bozduğunu kendilerine bildir. Çünkü Allah hainleri      sevmez.
   59      - O kâfirler ileri geçip kurtulduklarını sanmasınlar. Onlar kesinlikle (bizi)      aciz bırakamazlar.
   60      - Siz de gücünüzün yettiği kadar onlara karşı her çeşitten kuvvet biriktirin      ve cihad için atlar hazırlayın ki, onlarla hem Allah'ın düşmanlarını, hem      de kendi düşmanlarınızı, ayrıca Allah'ın bilip de sizin bilmediğiniz daha      başkalarını korkutasınız. Allah yolunda her ne harcarsanız onun sevabı size      eksiksiz ödenir ve asla haksızlığa uğratılmazsınız.
   61      - Eğer onlar barıştan yana olurlarsa, sen de barıştan yana ol! Ve Allah'a      güven. Çünkü işiten ve bilen O'dur.
   62      - Eğer sana hile yapmak isterlerse, muhakkak ki sana Allah yeter. Seni yardımıyla      ve müminlerle güçlendirecek olan O'dur.
   63      - Müminlerin kalplerini birbirlerine O ısındırdı. Yoksa yeryüzünde ne varsa      sen hepsini harcasaydın yine de onların kalblerini (böylesine) ısındıramazdın.      Lâkin Allah, kalplerini kaynaştırdı. Muhakkak ki, O azizdir, hakimdir.
   64      - Ey Peygamber! Sana Allah yetişir, arkandan gelen müminlerle beraber.
   65      - Ey Peygamber! Müminleri cihada teşvik eyle. Eğer sizden sabredecek yirmi      kişi olursa ikiyüze galip gelirler ve eğer sizden yüz kişi olursa kâfirlerden      bin kişiye galip gelirler. Çünkü onlar hakkı ve akıbeti düşünmeyen anlayışsız      bir kavimdirler.
   66      - Şimdi Allah sizden yükü hafifletti ve sizde bir zaaf olduğunu bildi. O halde      sizden sabredecek yüz kişi olursa ikiyüz düşmana galip gelirler, sizden bin      kişi olursa Allah'ın izniyle ikibin düşmana galip gelirler. Allah sabredenlerle      beraberdir.
   67      - Hiçbir peygamberin, yeryüzünde ağır basmadıkça (kesin zafere ulaşıp üstün      gelmedikçe) esirleri olması layık değildir. Siz dünya malını istersiniz, oysa      Allah ahireti kazanmanızı murad eder. Allah azizdir, hakimdir.
    68      - Eğer Allah'dan bir yazı (hüküm) bulunmasa idi aldığınız fidyeden dolayı      size mutlaka büyük bir azab dokunurdu.
   69      - Artık elde ettiğiniz ganimetten helâl ve hoş olarak yiyin ve Allah'a karşı      gelmekten sakının. Muhakkak ki, Allah bağışlayıcıdır ve merhamet edicidir.     
   70      - Ey Peygamber, elinizdeki esirlere de ki: "Eğer Allah sizin kalblerinizde      bir hayır bulursa, sizden alınandan daha hayırlısını size verir ve günahlarınızı      bağışlar. Çünkü Allah bağışlayıcıdır."
   71      - Eğer sana hıyanet etmek isterlerse iyi bilsinler ki, bundan önce Allah'a      hainlik ettiklerinden dolayı Allah onların ezilmelerine imkân verdi. Allah      her şeyi hakkıyla bilen hüküm ve hikmet sahibidir.
   72      - Gerçekten de iman edip hicret eden, mallarıyla ve canlarıyla Allah yolunda      cihad veren, onları barındırıp yardım edenler, işte bunlar birbirlerinin dostlarıdırlar.      İman ettiği halde henüz hicret etmemiş olanlar, hicret edinceye kadar onlar      üzerinde herhangi bir velayet hakkınız yoktur. Bununla beraber dinde sizden      yardım isterlerse, sizinle arasında antlaşma bulunanlar aleyhine bir durum      olmadıkça, onlara yardım etmeniz de üzerinize borçtur. Allah bütün yaptıklarınızı      görüp duruyor.
    73      - Kâfirler de aslında birbirlerinin dostları ve yardımcılarıdırlar. Eğer siz      de öyle yapmazsanız, yeryüzünde büyük bir fitne ve fesat çıkar.
   74      - O kimseler ki, iman ettiler, hicret ettiler ve Allah yolunda cihada katıldılar,      bir kısımları da onları barındırıp yer, yurt sahibi yaptılar ve yardıma koştular,      işte bunlar hakkıyla mümin olanlardır. Bunlara bir mağfiret ve cömertçe bir      rızık vardır.
   75      - Daha sonradan hicret edip sizinle beraber savaşa katılanlar da sizdendirler.      Bir de akraba olanlar, Allah'ın kitabına göre, birbirlerine daha yakındırlar.      Şüphe yok ki, Allah her şeyi bilir.
 

 10-YUNUS Süresi Türkçe Meali

   1      - Elif, Lâm, Râ. İşte bunlar o hikmetli kitabın âyetleridir.
    2      - İnsanları (eğri yolun sonundan) korkut, inananlara Rableri nezdindeki yüksek      makamları müjdele, diye içlerinden bir adama vahyimizi göndermemiz onlara      tuhaf mı geldi? Kâfirler: "Hiç şüphesiz bu besbelli bir sihirbaz." dediler.
    3      - Rabbiniz o Allah'dır ki, gökleri ve yeri altı günde yarattı, sonra arş üzerine      istiva etti (onu hükmü altına aldı), işi tedbir eyliyor. O'nun izni olmaksızın      hiç kimse şefaatçi olamaz. İşte Rabbiniz olan Allah budur. O'na ibadet ediniz!      Hâlâ düşünüp ibret almayacak mısınız?
   4      - Dönüşünüz hep O'nadır. Allah'ın vaadi haktır. Herşeyi ilk baştan yaratan      O'dur. Sonra iman edip salih amel işleyenleri hak ettikleri ölçüde mükâfatlandırmak      için geri döndürecek olan yine O'dur. Kâfirlere de inkâr ettikleri için kaynar      sudan bir içki ve acıklı bir azap vardır.
    5      - O Allah'dır ki, senelerin sayısını ve hesabını bilesiniz diye güneşi bir      ışık, ayı da bir nur yaptı. Ve aya menziller tayin etti. Allah bunu hak olarak      yarattı. O, bilecek olan bir kavim için âyetlerini ayrıntılı olarak açıklar.     
   6      - Elbette gece ile gündüzün birbiri ardınca değişip durmasında ve Allah'ın      göklerde ve yerde yarattıklarında sakınan bir kavim için bir çok delil vardır.
    7      - Bize kavuşmayı ummayanlar, dünya hayatına razı olup onunla tatmin bulanlar      ve bizim âyetlerimizden gafil olanlar da vardır muhakkak.
    8      - İşte bunların kendi elleriyle ettikleri yüzünden varacakları yer cehennemdir.     
   9      - Hiç şüphesiz iman edip salih ameller işleyenleri, imanlarından dolayı Rableri      hidayete erdirir. Naîm cennetlerinde altlarından ırmaklar akar durur.
   10      - Onların oradaki duaları: "Allahım, sen yücelerden yücesin"; sağlık dilekleri      "selâm", dualarının sonu da "Âlemlerin Rabbi Allah'a hamdolsun." diye şükretmek      olacaktır.
   11      - Eğer Allah, insanlara, hayrı çarçabuk istedikleri gibi, şerri de alel-acele      verseydi, onların hemen ecellerini getiriverirdi. Fakat bize kavuşmayı ummayanları      kendi hallerine bırakırız da azgınlıkları içinde bocalayıp giderler.
   12      - İnsana bir sıkıntı dokunduğu zaman, gerek yan yatarken, gerek otururken,      gerek dikilirken bize dua eder. Kendisinden sıkıntısını gideriverdik mi sanki      kendisine dokunan o sıkıntı için bize hiç yalvarmamış gibi aldırmadan geçer      gider. İşte o aşırı gidenlere yaptıkları şeyler böyle güzel gelir.
   13      - Andolsun ki, sizden önceki devirlerin bir çok kavmini, peygamberleri kendilerine      bir çok belge ile geldikleri halde zulmettikleri ve imana gelmedikleri için      helak ettik. İşte günahkârlar topluluğunu biz böyle cezalandırırız.

   14      - Sonra onların ardından sizi yeryüzüne halifeler yaptık ki, bakalım nasıl      ameller işleyeceksiniz.
   15      - Böyle iken, âyetlerimiz, kesin birer belge olarak kendilerine okunduğu zaman,      o bizimle karşılaşmayı ummayanlar, "Bundan başka bir Kur'ân getir veya bunu      değiştir." dediler. De ki, "Onu kendiliğimden değiştiremem, benim açımdan      bu olacak bir şey değildir. Ben ancak bana vahyolunana uyarım. Rabbime isyan      edersem, şüphesiz büyük bir günün azabından korkarım."
   16      - De ki, "Eğer Allah dileseydi ben onu size okumazdım. O da onu hiçbir şekilde      size bildirmezdi. Bilirsiniz ki, ben sizin içinizde bundan önce yıllarca bulundum.      Siz hâlâ aklınızı başınıza toplamayacak mısınız?"
   17      - Artık bir yalanı Allah'a iftira eden veya O'nun âyetlerini inkar edenden      daha zalim kim olabilir? Hiç şüphesiz o mücrimler iflah olmayacaklar.
   18      - Allah'ı bırakıyorlar da, kendilerine ne fayda, ne de zarar verebilecek olan      şeylere tapıyorlar ve "Bunlar bizim Allah katında şefaatçilerimizdir." diyorlar.      De ki, "Siz Allah'a göklerde ve yerde O'nun bilmediği bir şeyi mi haber veriyorsunuz?"      Allah onların ortak koştukları şeylerin hepsinden münezzehtir.
   19      - İnsanlar, aslında bir tek ümmet idiler, sonra ihtilafa düşüp ayrı ayrı oldular.      Eğer Rabbinden bir karar çıkmamış olsa idi, ihtilaf edip durdukları şeyler      hakkında şimdiye kadar aralarında çoktan hüküm verilmiş olurdu.
   20      - Bir de "Ona Rabbinden daha başka bir âyet indirilse ya!" diyorlar. De ki:      "Gaybı bilmek ancak Allah'a mahsustur, bekleyiniz bakalım, ben de sizinle      beraber bekleyeceğim şüphesiz."
   21      - İnsanlara dokunan bir sıkıntıdan sonra kendilerine bir rahmet tattırdığımız      zaman, âyetlerimiz hakkında derhal bir takım hilekârlıklara girişirler. De      ki: "Allah'ın hilesi daha çabuktur. Haberiniz olsun ki elçilerimiz yaptığınız      hileleri yazıp duruyorlar".
   22      - Sizi karada ve denizde gezdirip dolaştıran O'dur. Hatta gemilerde bulunduğunuz      ve o gemiler, içindekilerle beraber hoş bir esinti ile akıp gittikleri ve      tam keyiflendikleri sırada o gemilere şiddetli bir fırtına gelir çatar ve      her taraftan onlara dalgalar gelmeye başlar. Bütünüyle kuşatılıp artık bittiklerini      sanırlar. İşte o vakit tam ihlas ile Allah'a yalvarır ve dindar olurlar: "Eğer      bizi buradan kurtarırsan, andolsun ki, şükredenlerden olacağız." derler. 23-      Sonra Allah onları oradan kurtarır, kurtulur kurtulmaz yeryüzünde çeşitli      taşkınlıklara başlarlar. Ey insanlar taşkınlığınız sırf kendi zararınızadır.      Şu değersiz dünya hayatının bir süre tadını çıkarınız, sonra nasıl olsa dönüp      bize geleceksiniz. Biz de bütün yaptıklarınızı tek tek size haber vereceğiz.     
   23      - Sonra Allah onları oradan kurtarır, kurtulur kurtulmaz yeryüzünde çeşitli      taşkınlıklara başlarlar. Ey insanlar taşkınlığınız sırf kendi zararınızadır.      Şu değersiz dünya hayatının bir süre tadını çıkarınız, sonra nasıl olsa dönüp      bize geleceksiniz. Biz de bütün yaptıklarınızı tek tek size haber vereceğiz.     
   24      - Dünya hayatının misali şöyledir: Gökten indirdiğimiz su ile, insanların      ve hayvanların yediği bitkiler birbirine karışmıştır. Nihayet yeryüzü süslerini      takınıp süslendiği ve sahipleri kendilerini ona gücü yeter sandıkları bir      sırada, geceleyin veya gündüzün, ona emrimiz gelivermiştir, ansızın ona öyle      bir tırpan atıvermişiz de sanki bir gün önce orada hiçbir şenlik yokmuş gibi      oluvermiştir. Düşünen bir kavim için âyetlerimizi işte böyle açıklarız.
   25      - Allah, selamet yurduna çağırıyor ve dilediğini de doğru yola hidayet ediyor.     
   26      - İyi iş, güzel amel yapanlara daha güzeli ve daha fazlasıyla karşılık vardır.      Yüzlerine ne kara bulaşır, ne de aşağılanırlar. Cennet ehli işte bunlardır.      Orada ebedî kalacaklardır.
   27      - Kötülük kazanmış olanlara gelince, kötülüğün cezası, misli kadardır. Ve      onları bir aşağılık ve eziklik kaplar. Onlar için Allah'dan başka hiçbir kurtarıcı      yoktur. Yüzleri karanlık gecelerden bir parçaya bürünmüş gibidir. İşte onlar      cehennem ehlidir. Orada ebedî kalacaklardır.
   28      - O gün ki, hepsini mahşere toplayacağız, sonra da o şirk koşanlara "Haydi      yerlerinize! Siz de, ortak koştuklarınız da!" diyeceğiz. Artık aralarını iyice      açmışız. O ortak koştukları şeyler, "Siz bize tapmıyordunuz ki." diyecekler.     
   29      - "Şimdi sizinle bizim aramızda şahit olarak Allah yeter. Sizin bize ibadet      ettiğinizden bizim haberimiz yoktur" (diyecekler).
   30      - İşte burada herkes geçmişte yaptığını bulacak. Ve gerçek mevlaları olan      Allah'a döndürülecekler. İftira edip uydurdukları şeyler de kendilerinden      büsbütün uzaklaşıp gidecek.
   31      - De ki, "size gökten ve yerden kim rızık veriyor? O, kulaklara ve gözlere      hükmeden kim? Ölüden diriyi, diriden ölüyü çıkaran kim? İşleri idare eden      kim?" Hemen "Allah'dır" diyecekler. De ki, "O halde Allah'a karşı gelmekten      sakınmaz mısınız?"
   32      - İşte o Allah sizin gerçek Rabbinizdir. Gerçeğin dışında sapıklıktan başka      ne vardır? O halde haktan nasıl çevriliyorsunuz?
   33      - Hak dinden çıkmış fasıklara Rabbinin kelimesi şöyle gerçekleşti: Onlar artık      imana gelmezler.
   34      - De ki: "Allah'a eş tuttuğunuz ortaklarınızdan, önce yaratıp, sonra da onu      çevirip yeniden diriltecek var mı?" De ki, "Önce yaratıp, sonra da onu yeniden      yaratacak olan Allah'dır. O halde nasıl yoldan saptırılıyor, döndürülüyorsunuz?"     
   35      - De ki, "Ortak koştuklarınızdan doğru yolu gösterecek olan var mıdır?" Deki,      "Allah, hak olan doğru yola hidayet eder. O halde doğru yola hidayet eden      mi kendisine uyulmaya daha layıktır, yoksa kendisine yol gösterilmeyince onu      bulamayan mı daha layıktır. O halde ne oluyorsunuz? Nasıl hükmediyorsunuz?"     
   36      - Onların birçoğu zandan başka bir şeye uymaz. Zan ise haktan hiç bir şeyin      yerini tutmaz. Şüphesiz ki, Allah onların ne yaptıklarını bilir.
   37      - Bu Kur'ân, Allah'dan başkası tarafından uydurulamaz, lâkin kendinden önceki      kitapları tasdik eder ve o kitabı (levh-i mahfuzu) ayrıntılı olarak açıklar.      Onda şüphe edilecek hiç bir şey yoktur. Âlemlerin Rabbi tarafından indirilmiştir.     
   38      - "Onu o (peygamber) uydurdu" mu diyorlar? De ki; "Haydi siz de onun gibi      bir sûre getirin ve Allah'dan başka, çağırabileceğiniz kim varsa onu da yardıma      çağırın. Eğer sözünüzde sadık iseniz (bunu yapın).
   39      - Hayır. Onlar bilgileriyle kavrayamadıkları, te'vili de kendilerine hiç gelmemiş      olan bir şeyi yalan saydılar. Bunlardan önce gelip geçenler de yine böyle      inkâr etmişlerdi, amma bak zalimlerin akıbeti nasıl oldu.
   40      - Onlardan ona (Kur'ân'a) inanacaklar da var, inanmayacaklar da var. Rabbin      fesatçıları en iyi bilendir.
   41      - Eğer seni inkâr etmeyi sürdürürlerse, de ki; "Benim amelim bana, sizin ameliniz      de size aittir. Benim yapacağım sizi ilgilendirmez, sizin yapacağınız da beni      ilgilendirmez."
   42      - İçlerinden seni dinlemeye gelenler de var. Sen, sağırlara, üstelik akılsız      da olanlara dinletebilir misin?
   43      - İçlerinden sana bakanlar da var. Fakat sen, körlere, üstelik basiretleri      de yoksa hidayet edip yol gösterebilecek misin?
   44      - Şurası kesindir ki Allah, insanlara zerre kadar zulmetmez. Ne var ki, insanlar      kendi kendilerine zulmedip duruyorlar.
   45      - Allah'ın onları haşredip toplayacağı günde, sanki onlar dünyada gündüz bir      parça kalmışlar da aralarında tanışmışlar gibi olacak. Allah'ın huzuruna çıkacaklarına      inanmamış ve doğru yolu tutmamış olanlar hiç şüphesiz en büyük ziyana uğramış      olacaklar.
   46      - Onlara vaad ettiğimizin bir kısmını sana göstersek de, göstermeden seni      vefat ettirsek de, sonunda onların dönüşü bize olacak. Sonra onların ne yapacaklarına      Allah şahit olacaktır.
   47      - Her ümmetin bir peygamberi vardır. O peygamberleri gelince aralarında adaletle      hüküm verilir. Onlar hiç zulüm görmezler.
   48      - Onlar, "Eğer doğru söylüyorsanız bu vaad ne zaman yerine gelecek?" diyorlar.     
   49      - De ki, "Ben, Allah'ın dilediğinin dışında kendi kendime ne bir zarar ne      bir fayda verebilirim". Her ümmetin bir eceli vardır. Ecelleri gelince artık      ne bir an geri, ne bir an ileri gidebilirler.
    50      - De ki: "O'nun azabı size geceleyin uykuda veya güpe gündüz gelecek olsa,      ne dersiniz? Günahkârların onu alelacele istemeleri için ne sebep vardır?"     
   51      - Bu azap meydana geldikten sonra mı iman edeceksiniz, yoksa şimdi mi? Halbuki      onun çarçabuk gelmesini istiyordunuz.
   52      - Sonra o zulüm yapanlara "Tadın bakalım şu ebedi azabı!" denilecek. Vaktiyle      kazandığınızdan başkası ile mi cezalandırılacaksınız?"
   53      - "O azap gerçek mi?" diye sana soruyorlar. De ki; "Evet. Rabbim hakkı için      o kesin bir gerçektir. Ve siz bundan yakayı kurtaramazsınız."
   54      - Zulüm yapmış olan herkes, azabı görünce yeryüzündeki her şeyin sahibi olsa      da, (o azaptan kurtulmak için) hepsini feda ederdi. Ve içten içe pişmanlık      duyardı. Fakat aralarında adaletle hüküm verilir ve hiçbirine zulüm yapılmaz.     
   55      - Haberiniz olsun ki, göklerde ve yerde ne varsa Allah'ındır. Açın gözünüzü,      Allah'ın vaadi muhakkak ki, haktır, gerçektir. Lâkin onların çoğu bunu bilmezler.
    56      - O, hem can veren, hem can alandır. Ve hepiniz O'na döndürülüp götürüleceksiniz.     
   57      - Ey insanlar! Size Rabbinizden bir öğüt, gönüller derdine bir şifa, müminlere      bir hidayet ve rahmet geldi.
   58      - De ki, "Allah'ın ihsanıyla ve rahmetiyle, yalnızca bunlarla sevinç duysunlar.      Bu, onların biriktirip durduklarından daha hayırlıdır."
   59      - De ki, "Baksanıza, Allah sizin için nice rızıklar indirdi, siz onlardan      bir kısmını haram, bir kısmını helâl yaptınız". De ki, "Size Allah mı izin      verdi, yoksa siz Allah'a iftira mı ediyorsunuz?"
   60      - Allah'a yalanı iftira edenler kıyamet gününü ne sanıyorlar? Allah, insanlara      çok ihsanda bulunmuştur, lâkin insanların çoğu şükretmezler.
    61      - Hangi işi yaparsan yap, Kur'ân'dan ne okursan oku, ne işte çalışırsan çalış,      unutmayın ki, siz ona dalıp gitmişken, biz sizin üzerinizde şahidiz. Ne yerde,      ne de gökte zerre kadar hiç bir şey Rabbinin gözünden kaçmaz. Ne zerreden      daha küçük, ne de ondan daha büyük! Ancak bunların hepsi apaçık bir kitaptadır.     
   62      - Açın gözünüzü! Allah'ın dostları üzerine ne korku vardır, ne de onlar mahzun      olurlar.
    63      - Onlar ki, iman etmişler ve Allah'a karşı gelmekten sakınmışlardır.
   64      - Onlara dünya hayatında da, ahiret hayatında da müjdeler vardır. Allah'ın      sözlerinde değişiklik yoktur. İşte bu en büyük kurtuluştur.
    65      - Habibim, onların lafları seni üzmesin. Çünkü şan ve şeref bütünüyle Allah'ındır.      O her şeyi işitiyor, hepsini görüyor.
   66      - Açın gözünüzü! Göklerde kim var, yerde kim varsa hep Allah'ındır. Allah'dan      başkasına tapanlar dahi, Allah'a ortak koştuklarına uymuş olmuyorlar, ancak      zanna uymuş oluyorlar. Ve yalandan başka bir şey söylemiyorlar.
   67      - O, öyle bir Allah'dır ki, içinde dinlenesiniz diye sizin için geceyi, göresiniz      diye de gündüzü yaptı. Elbette bunda söz dinleyecek olan bir kavim için âyetler      (ibretler) vardır.
   68      - Dediler ki: "Allah, kendine çocuk edindi". O, böyle şeylerden münezzehtir.      O, müstağnidir. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O'nundur. Bu hususta elinizde      hiç bir delil yoktur. Allah'a karşı bilmediğiniz bir şeyi neden söylüyorsunuz?     
   69      - De ki: Allah'a iftira edenler elbette felah bulmazlar.
    70      - Dünyadaki zevkler çabuk biter. Sonra dönüşleri bize olacaktır. Daha sonra      da inkâr ettiklerinden dolayı o çetin azabı biz onlara tattıracağız.
    71      - Bir de onlara Nuh'un kıssasını oku: Hani o bir zamanlar kavmine demişti      ki: "Ey kavmim, eğer benim aranızda duruşum ve Allah'ın âyetleriyle öğüt verişim      size ağır geliyorsa, şunu bilin ki, ben yalnızca Allah'a dayanmışımdır, artık      siz ve ortaklarınız her ne yapacaksanız toplanıp bütün gücünüzle karar veriniz.      Sonra bu işiniz size dert olmasın. Sonra bana ne yapacaksanız yapın, bana      mühlet de vermeyin".
   72      - Eğer yüz çevirirseniz çevirin, ben de sizden bir ücret istemedim ya! Benim      mükafatımı ancak Allah verir. Ve ben O'nun emrine boyun eğen müslümanlardan      olmakla emrolundum.
   73      - Buna rağmen yine de onu inkâr ettiler. Biz de onu ve gemide kendisiyle beraber      olanları kurtardık. Ve onları yeryüzüne halifeler yaptık. Âyetlerimizi inkâr      edenleri ise suda boğduk. Bak işte uyarılanların akıbeti nasıl oldu.
   74      - Sonra onun arkasından birçok peygamberleri kavimlerine gönderdik. Onlara      açık mucizelerle geldiler. Fakat onlar bir defa yalan dediklerine sonuna kadar      bir türlü inanmadılar. İşte biz, haddi aşanların kalblerini böyle mühürleriz.     
   75      - Sonra bunların arkasından Musa ile Harun'u âyetlerimizle Firavun'a ve cemaatine      gönderdik. İman etmeyi kibirlerine yediremediler ve günahkâr bir kavim oldular.     
   76      - Kendilerine tarafımızdan hak gelince, "Muhakkak ki bu, apaçık bir sihirdir."      dediler.
   77      - Musa dedi ki, "Size hak gelince, ona böyle mi diyorsunuz? Bu sihir midir?"      Halbuki sihirbazlar iflah olmazlar.
   78      - Dediler ki: "Sen bizi, atalarımızdan kalan yoldan çeviresin de yeryüzünde      saltanat ikinizin olsun diye mi geldin? Biz ikinize de inanmayız".
    79      - Firavun da: "Bana bütün bilgili sihirbazları toplayıp getirin!" dedi.
    80      - Sihirbazlar gelince, Musa onlara: "Ortaya ne atacaksanız atın!" dedi.
   81      - Onlar ortaya atınca Musa dedi ki, "Sizin yaptığınız şey sihirdir. Muhakkak      ki, Allah onu iptal edecektir. Şüphe yok ki, Allah fesatçıların işlerini düze      çıkarmaz."
    82      -Allah, hakkın hak ve gerçek olduğunu kelimeleriyle ispat eder, günahkârların      hoşuna gitmese de
   83      - Firavun ve adamlarının kendilerini belaya uğratacağı korkusundan dolayı      Musa'ya kendi kavminin bir oymağından başka kimse iman etmedi. Çünkü orada      Firavun çok üstün idi ve o kesinlikle aşırı giden taşkınlardandı.
   84      - Musa dedi ki: "Ey kavmim! Siz gerçekten Allah'a iman ettinizse, O'na samimiyetle      teslim olan müslümanlardan oldunuzsa artık O'na güvenin!"
   85      - Onlar da: "Biz Allah'a güvendik. Ey Rabbimiz, bizi o zalim kavmin fitnesine      uğratma!" dediler.
   86      - "Bizi rahmetinle o kâfir kavmin elinden kurtar!"
   87      - Biz Musa ile kardeşine şöyle vahyettik: "Kavminiz için Mısır'da birtakım      evler hazırlayın ve evlerinizi kıbleye karşı yapın ve namazı kılın ve müminlere      müjde verin."
   88      - Musa dedi: "Ey Rabbimiz! Sen Firavun'a ve adamlarına şu dünya hayatında      göz kamaştırıcı zenginlik ve bol bol servet verdin. Ey Rabbimiz! Senin yolundan      saptırsınlar diye mi? Ey Rabbimiz! Onların mallarını sil süpür ve kalblerine      sıkıntı düşür. Çünkü onlar o acıklı azabı görmedikçe iman etmeyecekler."
   89      - Allah buyurdu: "Her ikinizin de duası kesinlikle kabul olundu. Siz yine      doğru ve dürüst olmaya devam edin. Kendini bilmeyenlerin yoluna sakın uymayın."     
   90      - Ve sonra İsrailoğulları'nı denizden aşırdık. Firavun, düşmanca saldırmak      için derhal adamlarını ve askerlerini arkalarına düşürdü. Ta ki, suda boğulmaya      başlayınca "İnandım, gerçekten de İsrailoğulları'nın iman ettiğinden başka      tanrı yoktur. Ben de ona teslim olanlardanım." dedi.
   91      - Şimdi mi? Oysa bundan önce hep isyan etmiştin ve fesatçılardan idin.
   92      - Biz de bugün senin bedenini arkandan gelenlere bir ibret olsun diye kurtaracağız.      Bununla beraber, insanların birçoğu âyetlerimizden yine de gafildirler.
   93      - Gerçekten İsrailoğulları'nı çok güzel bir yurda yerleştirdik ve onlara hoş      nimetlerden rızıklar verdik. Anlaşmazlığa düşmeleri de kendilerine ilim geldikten      sonra oldu. Şüphe yok ki, Rabbin, o anlaşmazlığa düştükleri konularda kıyamet      günü aralarında hüküm verecektir.
   94      - Sana indirdiklerimizde herhangi bir şüpheye düşersen, senden önce kitap      okuyanlara sor. Andolsun ki, sana Rabbinden hak gelmiştir. Sakın şüphe edenlerden      olma!
   95      - Ve sakın Allah'ın âyetlerini inkar edenlerden olma, sonra hüsrana uğrayanlardan      olursun.
   96      - Doğrusu, aleyhlerinde Rabbinin hükmü kesinleşmiş olanlar imana gelmezler.     
   97      - Onlara bütün mucizeler hep birden gelse, yine de o acıklı azabı görünceye      kadar inanmazlar.
    98      - Fakat o vakit iman edip de imanları kendilerine fayda vermiş bir kasaba      olsaydı? Ancak Yunus'un kavmi iman ettikleri vakit, dünya hayatında o rezillik      azabını üzerlerinden kaldırmış ve bir süre onları rahata kavuşturmuştuk.
   99      - Eğer Rabbin dileseydi, yeryüzünde kim varsa hepsi toptan iman ederlerdi.      O halde insanları hep mümin olsunlar diye sen mi zorlayacaksın?
   100      - Allah'ın izni olmadıkça hiçbir kişinin iman etmesi mümkün değildir. Akıllarını      kullanmayanlar üzerine Allah bir uğursuzluk yükler.
   101      - De ki: "Göklerde ve yerde olup bitenlere dikkatle bakın!" Fakat o uyarmalar      ve o âyetler, iman etmeyen bir kavme fayda vermez ki!
   102      - Onlar, kendilerinden önce gelmiş geçmiş olanların uğradıkları felaket günleri      gibisinden başkasını mı bekliyorlar? De ki, "Bekleyin, ben de sizinle beraber      bekleyenlerden olacağım."
   103      - Sonra biz, peygamberlerimizi ve iman edenleri kurtarırız. İşte biz böyleyiz.      Müminleri kurtarmak üzerimize düşen bir görevdir.
   104      - De ki: "Ey insanlar! Eğer benim dinimde bir şüpheniz varsa, şunu bilin ki,      Allah'ı bırakıp da sizin taptıklarınıza tapmam. Lâkin sizin de canınızı alacak      olan Allah'a taparım. Bana müminlerden olmam emredilmiştir".
   105      - "Ayrıca yüzünü tevhid dininden ayırma ve sakın müşriklerden olma!" (diye      emrolundum).
   106      - "Ve Allah'dan başka, sana faydası da, zararı da dokunmayacak olan şeylere      yalvarma! Eğer yalvarırsan, o zaman hiç şüphesiz sen zalimlerden olursun.     
   107      - Ve eğer Allah, sana bir zarar dokunduracak olursa, onu O'ndan başka giderecek      yoktur. Ve eğer sana bir hayır dilerse, o zaman da O'nun hayrını engelleyebilecek      kimse yoktur. O, lütfunu dilediği kuluna nasip eder. Allah çok yarlığayıcı,      çok esirgeyicidir.
   108      - De ki: "Ey insanlar! İşte size Rabbinizden hak geldi. Artık kim hidayeti      kabul ederse kendi canı için kabul etmiş olur. Kim sapıklık ederse kendi zararına      sapıklık etmiş olur. Ve ben sizin üzerinize vekil değilim."
   109      - Sana vahyolunana uy! Ve Allah hükmünü verinceye kadar sabret. Çünkü O, hüküm      verenlerin en hayırlısıdır.
 

 12-YUSUF Süresi türkçe meali

    1      - Elif, Lâm, Râ. İşte bunlar sana o açık seçik kitabın âyetleridir.
   2      - Muhakkak ki, biz onu anlayasınız diye Arapça bir kitap olarak indirdik.     
   3      - Sana bu Kur'ân'ı vahyetmekle biz, sana kıssaların en güzelini anlatıyoruz.      Gerçek şu ki, daha önce senin bundan hiç haberin yoktu.
   4      - Hani bir vakitler Yusuf, babasına demişti ki: "Babacığım, ben rüyada onbir      yıldızla güneşi ve ayı bana secde ederken gördüm."
   5      - (Babası) "Yavrucuğum! "dedi, "rüyanı kardeşlerine anlatma. Sonra sana bir      tuzak kurarlar. Çünkü şeytan insanın açıkça düşmanıdır."
   6      - "Ve işte böyle, Rabbin seni seçecek ve sana rüya tabirinden bilgiler öğretecek.      Bundan önce ataların İbrahim'e ve İshak'a tamamladığı gibi, nimetini hem sana,      hem de Yakup soyuna tamamlayacaktır. Muhakkak ki, Rabbin alîmdir, hakîmdir."     
   7      - Andolsun ki, Yusuf ve kardeşleri kıssasında soranlara ibret alacak âyetler      vardır.
   8      - Hani demişlerdi ki: "Yusuf ve kardeşi (Bünyamin) babamıza bizden daha sevgili,      biz ise güçlü ve tutkun bir grubuz. Doğrusu, babamız belli ki, çok açık bir      yanılgı içindedir."
   9      - "Yusuf'u öldürün, ya da bir yere atın ki, babanızın yüzü (sevgisi) size      kalsın, sonra yine salih bir kavim olursunuz."
   10      - İçlerinden bir söz sahibi şöyle dedi: "Yusuf'u öldürmeyin, bir kuyunun dibine      bırakın da ordan geçen kafilenin biri onu bulup alsın. Eğer yapacaksanız böyle      yapın."
    11      - Dediler ki: "Ey babamız! Sen bize Yusuf için neden güvenmiyorsun? Halbuki      biz onun iyiliğini istiyoruz."
   12      - "Yarın onu bizimle beraber gönder de gezsin, oynasın. Kesinlikle biz onu      koruruz."
    13      - Babaları dedi ki: "Onu götürmeniz beni üzer, korkarım ki onu kurt yer de      sizin haberiniz bile olmaz."

   14      - Dediler ki: "Vallahi biz böyle güçlü kuvvetli bir topluluk iken, buna rağmen      onu kurt yerse, o zaman biz kesinlikle hüsrana uğrayanlardan olmuş oluruz."     
   15      - Nihayet kardeşleri, Yusuf'u alıp götürdüler ve kuyunun dibine bırakmaya      topluca karar verdiler. Biz de ona şöyle vahyettik: "Andolsun ki, sen onlara      ilerde hiç beklemedikleri bir sırada bu yaptıklarını haber vereceksin".
   16      - Ve yatsı vakti, ağlayarak babalarına geldiler.
    17      - Dediler ki: "Ey babamız! Biz gittik, aramızda yarış yapıyorduk. Yusuf'u      da eşyamızın yanına bırakmıştık. Bir de baktık ki, onu kurt yemiş. şu anda      biz doğru da söylesek, yine de sen bize inanacak değilsin."
   18      - Bir de gömleğinin üzerinde yalandan bir kan getirmişlerdi. Babaları dedi      ki: "Hayır, nefisleriniz aldatmış da size bir iş yaptırtmış. Artık bana güzel      bir sabır gerekiyor. Bu anlattıklarınıza karşılık yardımına sığınılacak olan      ancak Allah'dır."
   19      - Daha sonra bir kafile gelmiş, sucularını da göndermişlerdi. Vardı, kovasını      kuyuya saldı, "Müjde hey, müjde! İşte bir çocuk!" dedi. Ve onu satılık bir      mal olarak gizleyip korudular. Allah ise onların ne yapacaklarını biliyordu.
    20      - Ve onu düşük bir değerle birkaç dirheme sattılar. Ona fazla önem vermemişlerdi.     
   21      - Onu satın alan Mısırlı, eşine dedi ki: "Buna güzel bak. Bize faydalı olabilir,      ya da evlat ediniriz." Yusuf'u böylece oraya yerleştirdik. Ona rüyaların tabirini      de öğrettik. Allah emrinde galiptir. Fakat insanların çoğu bunu bilmezler.
    22      - O, tam erginlik çağına gelince, kendisine ilim ve hüküm verdik. İşte biz,      güzel iş yapanları böyle mükafatlandırırız.
    23      - Derken, evinde bulunduğu hanım, onun nefsinden murad alıp yararlanmak istedi.      Kapıları kilitledi ve "Haydi beri gel!" dedi. Yusuf: "Allah'a sığınırım! Muhakkak      ki, o (kocan), benim efendim, bana çok güzel baktı. Doğrusu zalimler hiç iflah      olmazlar" dedi.
   24      - O hanım, ona gerçekten niyeti bozmuştu. Eğer Rabbinin burhanını görmese      idi. Yusuf da ona özenip gitmişti. Aslında ondan fuhşu ve fenalığı uzak tutalım      diye böyle olmuştu. Çünkü o bizim ihlasa erdirilmiş kullarımızdan biriydi.     
   25      - İkisi de kapıya koştular. Hanım, onun gömleğini arkadan yırttı. Ve kapının      yanında hanımın efendisiyle karşı karşıya geldiler. Hanım hemen dedi ki: "Senin      eşine fenalık yapmak isteyenin cezası, zindana atılmaktan veya acı bir azaba      uğratılmaktan başka ne olabilir?"
   26      - Yusuf: "kendisi benden yararlanmak istedi" dedi. Hanımın akrabasından biri      de şöyle şahitlik etti: "Eğer gömleği önden yırtılmış ise hanım doğru söylemiştir,      o zaman bu, yalancılardandır."
   27      - "Yok eğer gömleği arkadan yırtılmış ise hanım yalan söylemiştir, o zaman      bu doğru söyleyenlerdendir."
   28      - Ne zaman ki, gömleğin arkadan yırtılmış olduğunu gördü, o zaman dedi ki:      "Bu iş, siz kadınların tuzağındandır. Gerçekten de sizin tuzağınız çok büyüktür".     
   29      - "Yusuf! Sakın sen bundan bahsetme! Kadın! Sen de günahından dolayı istiğfar      et. Sen gerçekten günahkarlardan oldun".
   30      - Şehirde bazı kadınlar da "Azizin karısı, delikanlısından murad almaya kalkmış,      sevgi yüreğini yakıp kavuruyormuş, görüyoruz ki, kadın çıldırmış besbelli..."      dediler.
   31      - Azizin karısı, onların gizliden gizliye dedikodu yaydıklarını işitince,      onlara davetçi gönderdi ve onlara mükellef bir sofra hazırladı. Her birine      bir bıçak verdi, beri taraftan da Yusuf'a "çık karşılarına" dedi. Görür görmez      hepsi onu gözlerinde çok büyüttüler ve (şaşkınlıkla) ellerini kestiler. Dediler      ki: "Hâşâ! Allah için, bu bir insan değil, olsa olsa yüce bir melektir."
   32      - "İşte" dedi, "bu gördüğünüz, beni hakkında kınadığınız (gençtir). Yemin      ederim ki, ben bunun nefsinden yararlanmak istedim de o, namuslu davrandı.      Yine yemin ederim ki, emrimi yerine getirmezse, muhakkak zindana atılacak      ve kesinlikle zelillerden olacaktır".
   33      - Yusuf dedi ki: "Ey Rabbim! Zindan bana, bunların beni davet ettikleri şeyden      daha sevimlidir. Eğer sen, bu kadınların tuzaklarını benden uzak tutmazsan,      ben onların tuzağına düşerim ve cahillik edenlerden olurum".
   34      - Bunun üzerine Rabbi, onun duasını kabul buyurdu da ondan onların tuzaklarını      bertaraf etti. Muhakkak ki O, evet O, hakkiyle işiten, hakkiyle bilendir.     
   35      - Bu kadar delili gördükleri halde, sonra yine de Yusuf'u bir süre için zindana      atma düşüncesi ağır bastı.
   36      - Zindana onunla birlikte iki delikanlı daha girdi. Birisi dedi ki: "Rüyada      kendimi şarap sıkarken gördüm". Öteki de dedi ki: "Ben de başımın üstünde      ekmek taşıdığımı, kuşların da ondan yediğini gördüm. Bize bunun yorumunu haber      ver. Çünkü biz seni iyilik edenlerden görüyoruz."
   37      - Yusuf dedi ki: "Size yiyecek olarak verilecek bir yemek gelmeden önce onun      tabirini size bildiririm. Bu, Rabbimin bana öğrettiği ilimlerdendir. Çünkü      ben Allah'a inanmayan ve ahireti inkâr eden bir kavmin dinini terkettim."     
   38      - "Atalarım İbrahim, İshak ve Yakub'un dinine uydum. Bizim, Allah'a hiçbir      şeyi ortak tutmamız olmaz. Bu, bize ve insanlara Allah'ın bir lutfudur. Fakat      insanların çoğu şükretmezler."
   39      - "Ey benim zindan arkadaşlarım! Ayrı ayrı birçok tanrılar mı daha hayırlı,      yoksa herşeye hakim ve galip olan bir tek Allah mı?"
   40      - "Sizin Allah'ı bırakıp da o taptıklarınız, sizin ve atalarınızın uydurduğu      birtakım isimlerden başka bir şey değildir. Bunlara tapmanız için Allah hiçbir      delil indirmiş değildir. Hüküm ancak Allah'a aittir: O, size, kendisinden      başkasına tapmamanızı emretti. İşte dosdoğru din budur. Fakat insanların çoğu      bunu bilmezler."
   41      - "Ey benim zindan arkadaşlarım! Biriniz efendisine yine şarap sunacak. Diğeri      de asılacak, kuşlar başından yiyecekler. İşte öğrenmek istediğiniz iş böylece      halloldu."
   42      - Yusuf, hapisten kurtulacağına inandığı o ikiden birine dedi ki: "Beni efendinin      yanında an". (Benden söz et ki, beni kurtarsın). Fakat Şeytan, ona, efendisinin      yanında anmayı unutturdu. Bu yüzden Yusuf, daha yıllarca zindanda kaldı.
   43      - Bir gün melik (hükümdar) dedi ki: "Ben rüyamda yedi cılız ineğin yedi semiz      ineği yediğini ve yedi yeşil başakla yedi kuru başak görüyorum. Ey ileri gelenler!      Siz rüya tabir edebiliyorsanız benim bu rüyamın tabirini bana bildirin."
   44      - Dediler ki: "Rüya dediğin şey karmakarışık hayallerdir. Biz ise böyle karışık      hayallerin yorumunu bilemeyiz."
   45      - O ikiden kurtulmuş olanı nice zamandan sonra hatırladı da dedi ki: "Ben      size o rüyanın tabirini haber veririm, hemen beni gönderin."
   46      - "Ey Yusuf, ey doğru sözlü! Bize şunu hallet: Yedi semiz ineği, yedi cılız      inek yiyor. Ve yedi yeşil başakla diğer yedi kuru başak. Umarım ki, o insanlara      doğru cevap ile dönerim, onlar da (senin kadrini) bilirler."
   47      - Dedi ki: "Yedi sene eskisi gibi ekeceksiniz, biçtiklerinizi başağında bırakınız,      biraz yiyeceğinizden başka. "
   48      - "Sonra onun arkasından yedi kurak sene gelecek, önceki biriktirdiklerinizin      biraz saklayacağınızdan başkasını yiyip bitirecek."
   49      - "Sonra da onun arkasından yağışlı bir sene gelecek ki, halk onda sıkıntıdan      kurtulacak, (üzüm, zeytin gibi mahsülleri) sıkıp faydalanacak."
   50      - O hükümdar "Onu bana getirin" dedi. Emir üzerine Yusuf'a gönderilen adam      yanına gelince, Yusuf ona dedi ki: "Haydi efendine geri dön de, ona sor bakalım,      o ellerini kesen kadınların maksatları ne imiş? Hiç şüphe yok ki, Rabbim,      onların oyunlarını çok iyi bilir."
   51      - Hükümdar, o kadınlara "Derdiniz neydi ki, o vakit Yusuf'un nefsinden murad      almaya kalktınız?" dedi. Onlar "Hâşâ, Allah için, biz onun aleyhinde hiçbir      fenalık bilmiyoruz" dediler. Aziz'in, karısı da: "Şimdi hak ve hakikat olduğu      gibi ortaya çıktı. Aslında onun nefsinden ben murad almak istedim. O ise şeksiz      şüphesiz doğrulardandır" dedi.
   52      - (Yusuf dedi ki): İşte bu şunun içindir: Bilsin ki, ben ona arkasından hainlik      etmedim. Gerçekten Allah hainlerin hilesini başarıya ulaştırmaz.
   53      - Ben yine de nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis şiddetle kötülüğü emreder.      Ancak Rabbimin rahmetiyle yarlığadığı müstesna. Muhakkak ki, Rabbim bağışlayıcı      ve merhametlidir.
   54      - Hükümdar dedi ki: "Onu bana getirin, kendime tahsis edeyim." Sonra onunla      konuşunca da: "Sen bugün yanımızda gerçekten büyük bir mevki sahibisin, güvenilir      birisin" dedi.
   55      - O da, ona dedi ki: "Beni bu ülkenin hazineleri üzerine getir. Çünkü iyi      korurum, iyi bilirim."
   56      - Ve işte biz böylece Yusuf'u o yerde temkin ettik (yerleştirdik). Neresinde      isterse orada makam tutuyordu. Biz rahmetimizi dilediğimize nasip ederiz.      Ve iyilik edenlerin mükafatını zayi etmeyiz.
   57      - İman edip takva yolunu tutanlar için elbette ahiret mükafatı daha hayırlıdır.     
   58      - (Bir gün) Yusuf'un kardeşleri çıkageldiler ve onun yanına girdiler. O, onları      görür görmez tanıdı, oysa onlar onu tanıyamamışlardı.
   59      - Ne zaman ki onların bütün hazırlıklarını tamamladı, o zaman dedi ki: "Babanızdan      olan öbür kardeşinizi de bana getirin. Görüyorsunuz ya, ben ölçeği tam ölçüyorum      ve ben konukseverlerin en hayırlısıyım."
   60      - "Siz eğer onu bana getirmezseniz, bir daha size hiç kile yok, (bir ölçek      bile zahire alamazsınız) yanıma da yaklaşmayın".
   61      - Dediler ki: "Onun için babasından izin almaya çalışacağız. Her hâlü kârda      bunu yapacağz."
    62      - Yusuf bir taraftan da adamlarına tenbih etti: "Sermayelerini yüklerinin      içine koyuverin, belki ailelerinin yanına dönünce farkına varırlar ve belki      yine gelirler" dedi.
   63      - Böylece dönüp babalarına geldikleri vakit, dediler ki: "Ey babamız! Bizden      ölçek menedildi (bize zahire verilmeyecek). Bu kere kardeşimizi de bizimle      gönder ki, ölçek alabilelim. Biz onu kesinlikle koruyacağız."
    64      - Babaları dedi ki: "Ben onu size nasıl emanet ederim? Ya bundan önce kardeşini      emanet ettiğimde olan gibi olursa! En hayırlı koruyucu Allah'dır ve O, merhamet      edenlerin en merhametlisidir."
   65      - Derken yüklerini açtılar ve sermayelerini kendilerine geri verilmiş olarak      buldular. Dediler ki: "Ey babamız! Daha ne isteriz? İşte sermayelerimiz de      bize iade edilmiş. Bununla yine ailemize zahire alır getiririz, kardeşimizi      de koruruz, üstelik bir yük daha fazla zahire alırız. Zaten bu aldığımız pek      az bir zahiredir."
   66      - Babaları dedi ki: "Hepiniz çaresiz kalmadıkça onu bana mutlaka getireceğinize      dair Allah'dan bir yemin vermedikçe, onu, kesinlikle sizinle göndermem". Onlar      da Allah'a and içerek babalarına söz verince, babaları dedi ki: "Bu söylediklerinize      Allah vekildir".
   67      - Ve dedi ki: "Ey yavrularım! (şehre) hepiniz bir kapıdan girmeyin de ayrı      ayrı kapılardan girin. Gerçi ben ne yapsam, Allah'ın takdirini sizden engelleyemem.      Hüküm yalnızca Allah'ındır. Onun için bütün tevekkül edenler O'na tevekkül      etmelidirler."
   68      - Ne zaman ki, şehre vardılar, o zaman babalarının kendilerine emrettiği şekilde      girdiler. (Gerçi bu şekilde girmeleri) onlar hakında Allah'ın takdir ettiği      hiçbir şeyi önleyemezdi, bu sadece Yakub'un içinden geçirdiği bir isteğin      yerine getirilmesi oldu. Şüphesiz o, ilim sahibiydi, çünkü ona biz öğretmiştik.      Fakat insanların çoğu bunu bilmezler.
   69      - Yusuf'un yanına girdikleri vakit, o, kardeşini (Bünyamin'i) yanında alıkoydu.      Dedi ki: "Bilesin, ben, senin kardeşinim! İşte bundan dolayı onların yapacaklarına      sakın üzülme!"
   70      - Sonra onların bütün hazırlıklarını görünce, su kabını kardeşinin yükünün      içine koydu. Sonra bir tellal şöyle bağırdı: "Hey kervan! Siz hırsızsınız,      hırsız!"
    71      - Bunlara döndüler de dediler ki: "Ne arıyorsunuz?
   72      - Onlar da dediler ki: "Hükümdarın su kabını arıyoruz. Onu bulup getirene      bir yük zahire var. Üstelik o tas bana zimmetlidir".
   73      - "Allah'a yemin ederiz ki," dediler, "Muhakkak siz de anlamışsınızdır ya,      biz buraya fesat çıkarmak için gelmedik. Biz hırsız da değiliz."
   74      - "Peki yalancı çıkarsanız onun (hırsızlık edenin) cezası nedir?" dediler.     
   75      - "Kimin yükünde çıkarsa, o kendisi onun cezasıdır. Biz zalimlere işte böyle      ceza veririz."
   76      - Bunun üzerine Yusuf, kardeşinin eşyalarından önce onların eşyalarını aramaya      başladı. Sonra su kabını kardeşinin yükünün içinden çıkardı. İşte Yusuf'a      biz böyle bir oyun öğrettik. Melikin kanunlarına göre, kardeşini alıkoymasına      imkan yoktu. Ancak Allah dilerse o başka. Biz dilediğimizi derecelerle yükseltiriz.      Ve her bilgi sahibinin üstünde bir başka bilen vardır.
    77      - Dediler ki: "Eğer o çalmışsa, daha önce bunun kardeşi de çalmıştı". O vakit      Yusuf bunu içine attı, onlara hiç belli etmeden: "Siz çok fena bir mevkidesiniz,      ne sıfat verdiğinizi Allah çok iyi biliyor" dedi.
   78      - Dediler ki: "Ey vezir! Emin ol ki, bunun çok yaşlı bir babası var. Onun      için yerine birimizi al. Gerçekten de biz seni iyilik edenlerden görüyoruz."
   79      - O dedi ki: "Eşyamızı yanında bulduğumuzdan başkasını tutuklamaktan Allah      korusun. Çünkü öyle yaparsak zalimlerden oluruz."
   80      - Ne zaman ki, onlar, onu kurtarmaktan ümit kestiler, o zaman fısıldaşarak      oradan uzaklaştılar. Büyükleri dedi ki: "Babanızın sizden Allah adına ahit      aldığını ve daha önce Yusuf konusunda ettiğiniz kusuru bilmiyor musunuz? Babam      bana izin verinceye veya Allah hakkımda bir hüküm verinceye kadar ben artık      burdan ayrılmam. Allah, hüküm verenlerin en hayırlısıdır."
   81      - "Siz dönün de babanıza deyin ki: Ey babamız! İnan ki, oğlun hırsızlık yaptı.      Biz ancak bildiğimize şahitlik ediyoruz. Yoksa gaybın bekçileri değiliz."     
   82      - "Hem orada bulunduğumuz şehir halkına, hem içinde bulunduğumuz kervana sor.      Ve emin ol ki, biz kesinlikle doğru söylüyoruz."
   83      - Babaları dedi ki: "Hayır, sizi nefisleriniz altadıp bir işe sürüklemiş.      Artık bana güzel güzel sabretmek düşüyor. Belki Allah hepsini birden bana      geri getirir. Çünkü O, her şeyi bilir, hüküm ve hikmet sahibidir."
   84      - Ve onlardan yüz çevirdi de: "Ey Yusuf'un ateşi, yetti artık, yetti!" dedi.      Ve üzüntüden gözlerine ak düştü. Artık yutkunuyor da yutkunuyordu.
   85      - Dediler ki: "Hâlâ Yusuf'u sayıklayıp duruyorsun. Allah'a yemin ederiz ki,      sonunda eriyip gideceksin, tükenip helak olacaksın. Hayret doğrusu!"
   86      - Dedi ki: "Ben hüznümü, kederimi ancak Allah'a şikayet ederim ve Allah tarafından      sizin bilmediğiniz şeyleri de bilirim."
   87      - "Ey oğullarım, gidin, Yusuf'u ve kardeşini araştırın. Allah'ın rahmetinden      ümit kesmeyin; zira kâfir kavimden başkası Allah'ın rahmetinden ümit kesmez."     
   88      - Sonra (Mısır'a gidip) onun huzuruna girince, dediler ki: "Ey şanlı vezir!      Biz ve çoluk çocuğumuz sıkıntı içindeyiz. Pek az bir sermaye ile geldik. Sen      bize yine ölçek (zahire) ver, ayrıca sadaka da ihsan eyle. Çünkü Allah sadaka      verenleri muhakkak mükafatlandırır."
   89      - O dedi ki: "Siz cahilliğinizde Yusuf'a ve kardeşine ne yaptığınızı biliyor      musunuz?"
    90      - Onlar "Yoksa sen, sahiden Yusuf musun?" dediler. O da "Ben Yusuf'um, bu      da kardeşim" dedi, "Doğrusu Allah, bizi, lutfuyla nimetlendirdi. Gerçekten      de kim Allah'dan korkar ve sabrederse, Allah, muhakkak ki, güzel işler yapanların      mükafatını zayi etmez."
   91      - Dediler ki: "Allah'a yemin olsun, Allah seni bize üstün kıldı. Biz gerçekten      de büyük hata işlemiştik".
   92      - Yusuf dedi: "Bugün size bir ayıplama ve azarlama yoktur. Allah, sizi, mağfiretiyle      bağışlasın. O, merhamet edenlerin en merhametlisidir."
   93      - Alın şu gömleğimi götürün de babamın yüzüne sürün, gözü açılır. Ve bütün      ailenizle toplanıp bana gelin."
   94      - Ne zaman ki, kafile (Mısır'dan) ayrıldı, öteden babaları dedi ki: "Eğer      bana bunak demezseniz, doğrusu ben Yusuf'un kokusunu alıyorum."
    95      - Dediler ki: "Vallahi sen hâlâ o eski şaşkınlığındasın."
    96      - Fakat ne zaman ki, gerçekten müjdeci geldi, gömleği Yakub'un yüzüne koydu,      hemen gözü açıldı. "Ben size demedim mi, ben Allah'dan sizin bilmediklerinizi      bilirim." dedi.
   97      - Dediler ki: "Ey babamız, bizim için Allah'a istiğfar eyle. Biz gerçekten      büyük günah işlemiştik."
    98      - Dedi ki: "Sizin için Rabbimden ilerde bağışlanma dileyeceğim. Şüphesiz o      çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.
    99      - Ne zaman ki, onlar Yusuf'un yanına vardılar, işte o zaman Yusuf anasını      ve babasını kucakladı, yanına aldı ve "Buyurun Allah'ın dilemesiyle güven      içinde Mısır'a girin" dedi.
    100      - Anasıyla babasını yüksek bir taht üzerine oturttu ve hepsi birden Yusuf      için secdeye kapandılar. Bunun üzerine Yusuf dedi ki: "İşte bu durum, o rüyamın      çıkmasıdır. Gerçekten Rabbim onu hak rüya kıldı. Şeytan benimle kardeşlerimin      arasını bozduktan sonra, beni zindandan çıkarmakla ve sizi çölden getirmekle      Rabbim bana hakikaten ihsan buyurdu. Doğrusu Rabbim dilediğine lutfunu ihsan      eder. Şüphesiz O, her şeyi bilir, hüküm ve hikmet sahibidir."
   101      - "Ey Rabbim! Sen bana dünya mülkünden nasip verdin ve bana rüyaların tabirinden      bir ilim öğrettin. Ey gökleri ve yeri yoktan var eden Rabbim! Benim velim      sensin, benim canımı müslüman olarak al ve beni salih kulların arasına kat!"      {*} Hasılı, ne zaman ki, Yusuf'a vardılar, yani Yusuf'un daha önce kardeşlerine      tenbih edip istediği gibi, başta babaları olmak üzere bütün aile bireyleri      topluca Mısır'a gelip Yusuf'un yanına vardılar. Rivayet olunur ki, Yusuf ve      Melik, yanlarında dört bin asker, birtakım devlet adamları ve Mısır halkından      çok sayıda insan, gelen kafileyi karşılamaya çıkmışlardı. Yakub Aleyhisselam,      oğlu Yahuda'ya dayanarak yürüyordu, karşıdan gelen kafileye ve atlılara bakıp,      "Ey Yahuda, şu karşıdaki adam Mısır'ın Firavun'u mu?" diye sordu. O da "Hayır,      Firavun değil, oğlun" dedi. Yaklaştıkları zaman Yusuf'dan önce Yakup selam      verdi ve "Selam sana ey hüzünleri gideren" dedi{*}ilh.
   102      - İşte bu, sana vahiyle bildirdiğimiz gayb haberlerindendir. Yoksa onlar yapacaklarına      karar verip mekir (oyun) yaparlarken sen yanlarında değildin.
   103      - Sen ne kadar şiddetle arzulasan da, insanların çoğu iman edecek değildir.     
   104      - Buna karşılık onlardan herhangi bir ücret de istemiyorsun. O Kur'ân, âlemlere      ancak bir öğüttür.
   105      - Bununla beraber göklerde ve yerde ne kadar âyet var ki, onunla yüz yüze      gelirler de yine de yüz çevirip geçerler.
   106      - Onların çoğu şirk koşmadan Allah'a iman etmezler (imanlarına az çok bir      şirk karıştırırlar).
   107      - Yoksa bunlar Allah'ın azabından hepsini saracak bir felaket gelmesinden      veya farkında değillerken ansızın başlarına kıyametin kopuvermesinden güven      içinde midirler?
   108      - De ki: İşte benim yolum budur; basiret üzere Allah'a davet ediyorum. Ben      ve bana uyanlar (işte böyleyiz). Ben Allah'ı tesbih ederim ve ben müşriklerden      değilim.
   109      - Senden önce gönderdiğimiz peygamberler de o memleketlerin halkındandı, onlar      da kendilerine vahiy verdiğimiz birtakım erkeklerden başkası değillerdi. Şimdi      o yerlerde şöyle bir gezip görmediler mi? Kendilerinden önce gelip geçenlerin      akıbetlerinin nasıl olduğuna bir baksalar ya!... Elbette ahiret yurdu müttakiler      için daha hayırlıdır. Hâlâ aklınızı başınıza toplamayacak mısınız?
   110      - Nihayet peygamberleri (onların iman etmelerinden) ümit kesecek hale gelince      ve kendilerinin yalancı durumuna düştüklerini sanınca, onlara yardımımız geldi,      yetişti; dilediklerimiz kurtarıldı. Suçlular topluluğundan bizim azabımız      geri çevrilemez.
   111      - Gerçekten de onların kıssalarında üstün akıllılar için bir ibret vardır.      Bu Kur'ân uydurulmuş herhangi bir söz değildir. Lâkin kendisinden önce gelen      kitapların tasdiki her şeyin ayrıntılarıyla açıklayıcısı ve iman edecek bir      kavim için hidayet ve rahmettir.
 

14-İBRAHİM Süresi türkçe meali
   
   1      - Elif, Lâm, Râ. Bu Kur'ân öyle büyük bir kitaptır ki, insanları Rablerinin      izni ile karanlıklardan aydınlığa, her şeye galip ve hamde lâyık olan Allah'ın      yoluna çıkarman için onu sana indirdik.
    2      - O Allah'ın (yolu) ki, göklerde ve yerde ne varsa hepsi O'nundur. Şiddetli      bir azabdan dolayı vay kâfirlerin haline!
   3      - Onlar, o kimselerdir ki dünya hayatını ahirete tercih ederler, (insanları)      Allah'ın yolundan çevirirler ve onun eğrilmesini isterler. İşte bunlar, çok      büyük bir sapıklık içindedirler.
   4      - Biz, her peygamberi, ancak bulunduğu kavminin diliyle gönderdik ki, onlara      apaçık anlatsın. Bu itibarla Allah dilediğini sapıklıkta bırakır, dilediğini      de hidayete erdirir. O her şeye galibdir, hükmünde hikmet sahibidir.
   5      - And olsun ki Musa'yı âyetlerimizle gönderdik. Ona şöyle dedik: Kavmini karanlıklardan      aydınlığa çıkar, onlara Allah'ın (felaket) günlerini hatırlat. Şüphe yok ki      bunda her sabredip şükreden için nice ibretler vardır.
   6      - Musa kavmine demişti ki: "Allah'ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın. Çünkü      O, bir vakit sizi Firâvun ailesinden kurtardı. Onlar sizi işkencenin en kötüsüne      sürüyorlar ve oğullarınızı kesip kadınlarınızı da diri bırakıyorladı. Ve bunda      Rabbinizden size büyük bir imtihan vardır."
   7      - Ve hatırlayın ki Rabbiniz size şöyle bildirmişti: Yüceliğim hakkı için şükrederseniz      elbette size (nimetimi) artırırım ve eğer nankörlük ederseniz hiç şüphesiz      azabım çok şiddetlidir.
   8      - Musa dedi ki: Siz ve yeryüzünde bulunanların hepsi nankörlük etseniz, iyi      biliniz ki Allah hepinizden zengindir, hamdedilmeye layıktır.
    9      - Sizden öncekilerin; Nuh, Âd ve Semûd kavimlerinin ve onlardan sonra gelenlerin      haberleri size gelmedi mi? Onları, Allah'tan başkası bilmez. Peygamberleri      onlara mucizeler getirdi de onlar ellerini ağızlarına koydular ve dediler      ki: "Biz sizinle gönderileni inkâr ettik ve bizi çağırdığınız şeyden de şüphe      ve endişe içindeyiz."
   10      - Peygamberleri dedi ki: "Gökleri ve yeri yaratan, Allah hakkında da şüphe      mi var? O, sizi günahlarınızı bağışlamak için çağırıyor ve belirlenmiş bir      süreye kadar size müsade ediyor." Onlar da: "Siz sadece bizim gibi bir insansınız,      bizi babalarımızın taptıklarından alıkoymak istiyorsunuz. O halde bize apaçık      bir delil getirin!" dediler.
    11      - Peygamberleri onlara dediler ki: "(Evet) biz ancak sizin gibi bir insanız,      ama Allah kullarından dilediğine nimetini lütfeder. Ve Allah'ın izni olmadıkça      bizim size bir delil getirmemize imkan yoktur. Müminler ancak Allah'a dayansınlar.     
   12      - Bize yollarımızı göstermişken neden biz Allah'a dayanıp güvenmeyelim? Elbette      bize yaptığınız eziyetlere katlanacağız. Tevekkül edenler yalnız Allah'a tevekkül      etsinler."
   13      - İnkâr edenler peygamberlerine dediler ki: "Ya sizi mutlaka yurdumuzdan çıkaracağız,      ya da mutlaka dinimize döneceksiniz!" Rableri de onlara: "Zâlimleri mutlaka      helak edeceğiz" diye vahyetti.

   14      - Ve Onlardan sonra sizi mutlaka o yerde yerleştireceğiz. Bu, makamımdan ve      tehdidimden korkan içindir.
   15      - (Peygamberler, düşmanlarına karşı) fetih istediler, ve her zorba inatçı      hüsrana uğradı.
    16      - Ardından da Cehennem vardır, orada kendisine irinli su içirilecektir.
   17      - Onu yutmaya çalışacak, fakat boğazından geçiremeyecek ve her yandan ona      ölüm gelecek, fakat o ölemez. Arkasından da çetin bir azab gelecektir.
   18      - Rabblerini inkâr edenlerin durumu tıpkı fırtınalı bir günde rüzgarın şiddetle      savurduğu bir küle benzer. Kazandıklarından hiçbir şeyi elde edemezler. İşte      asıl uzak sapıklık budur.
   19      - Gökleri ve yeri gerçekten Allah'ın yarattığını görmedin mi? O dilerse sizi      yok edip yepyeni bir halk getirir.
   20      - Bu, Allah'a göre önemli bir şey değildir.
    21      - (Kıyamet günü) İnsanların hepsi Allah'ın huzuruna çıkacaklar. Ve zayıflar      büyüklük taslayanlara şöyle diyecekler: "Bizler, sizlere uymuştuk. Şimdi siz,      Allah'ın azabından en ufak bir şeyi bizden savabilir misiniz?" Onlar da diyecekler      ki: "Allah bizi hidayete erdirseydi, biz de size doğru yol gösterirdik. Artık      şimdi bizler sızlansak da sabretsek de birdir. Çünkü kaçacak yerimiz yoktur."     
   22      - İş bitince şeytan onlara şöyle diyecek: "Şüphesiz ki Allah size gerçek olanı      vaad etti, ben de size vaad ettim, ama sonra caydım! Zaten benim size karşı      bir gücüm yoktu. Ancak ben sizi (küfür ve isyana) çağırdım, siz de geldiniz.      O halde beni kınamayın, kendi kendinizi kınayın! Ne ben sizi kurtarabilirim,      ne de siz beni kurtarabilirsiniz! Ben, önceden beni Allah'a ortak koşmanızı      da kabul etmemiştim." Doğrusu zalimler için acı bir azab vardır!
   23      - İman edip salih ameller işleyenler ise, Rablerinin izniyle içinde sürekli      kalacakları ve altından ırmaklar akan cennetlere konulurlar. Oradaki dirlik      temennileri "selâm!"dır.
   24      - Görmedin mi? Allah nasıl bir misal verdi. Güzel bir söz, kökü (yerde) sabit,      dalları gökte olan güzel bir ağaç gibidir.
   25      - (O ağaç) Rabbinin izniyle her zaman meyve verir. Öğüt alsınlar diye Allah      insanlara böyle misaller verir.
   26      - Kötü sözün durumu da, yerden koparılmış, kökü olmayan kötü bir ağaca benzer.     
   27      - Allah, iman edenleri, dünya hayatında da, ahirette de sağlam bir söz üzerinde      tutar; zalimleri de saptırır ve Allah, dilediğini yapar.
   28      - Allah'ın nimetlerine nankörlükle karşılık veren ve sonunda milletlerini      helak yurduna konduranları görmedin mi?
   29      - Onlar, cehenneme girecekler. O ne kötü karargâhtır.
   30      - Allah'ın yolundan saptırmak için Allah'a eşler koştular. De ki: "Şimdilik      eğleniniz! Çünkü varacağınız yer ateştir. "
   31      - (Ey Muhammed!) İman eden kullarıma söyle: "Namazı dosdoğru kılsınlar, alış-veriş      ve dostluğun olmadığı bir günün gelmesinden önce, kendilerine verdiğimiz rızıktan      açık ve gizli (Allah için) harcasınlar."
   32      - Allah öyle bir Allah'tır ki; gökleri ve yeri yarattı, gökten su indirdi,      onunla size rızık olarak çeşitli meyveler çıkardı; emri gereğince denizde      yüzüp gitmeleri için gemileri emrinize verdi, ırmakları da emrinize verdi.
    33      - Sürekli olarak yörüngelerinde hareket eden ay ve güneşi, geceyi ve gündüzü      sizin emrinize verdi.
    34      - O, Kendisinden isteyebileceğiniz her şeyi size verdi. Allah'ın nimetini      saymak isterseniz sayamazsınız! Doğrusu insan çok zalim, çok nankördür.
   35      - Hatırla ki; Bir zaman İbrahim şöyle demişti: "Rabbim! Bu şehri güvenli kıl!      Beni ve oğullarımı putlara tapmaktan uzak tut!
   36      - "Rabbim! Çünkü onlar (putlar) insanlardan birçoğunun sapmasına sebep oldular.      Şimdi kim bana uyarsa, o bendendir; kim bana karşı gelirse, artık sen gerçekten      çok bağışlayan ve çok merhamet edensin.
   37      - "Rabbimiz! Ben çocuklarımdan bir kısmını namazı dosdoğru kılmaları için,      senin Beyt-i Haram'ının yanında, ekinsiz bir vadiye yerleştirdim. Artık sen      de insanlardan bir kısmını onlara meylettir. Ve onları bazı meyvelerle rızıklandır      ki şükretsinler.
   38      - "Ey Rabbimiz! Sen bizim gizlediğimizi de açığa vurduğumuzu da şüphesiz bilirsin.      Çünkü yerde ve gökte, hiçbir şey Allah'tan gizli kalmaz.
   39      - "İhtiyarlık halimde bana İsmail'i ve İshak'ı lutfeden Allah'a hamd olsun.      Şüphesiz ki Rabbim duamı çok iyi işitir.
    40      - "Ey Rabbim! Beni ve soyumdan gelecekleri namazını dosdoğru kılanlardan eyle!      Ey Rabbimiz! duamı kabul et!
   41      - "Ey Rabbimiz! Herkesin hesaba çekileceği günde beni, ana-babamı ve müminleri      bağışla!"
   42      - Ey Peygamber! Sakın zalimlerin yaptıklarından Allah'ın gâfil olduğunu sanma!      Ancak Allah, onların cezalarını, gözlerin dışa fırlayacağı güne erteler.
   43      - O gün, başlarını dikerek koşacaklar, gözleri kendilerine bile dönmeyecek      ve gönülleri bomboş kalacaktır.
    44      - Ey Peygamber! İnsanları, azabın geleceği gün ile korkut. O gün, zalimler      şöyle diyecekler: "Ey Rabbimiz! Bizi yakın bir zamana kadar ertele de senin      davetine uyalım ve peygamberlere tâbi olalım." Onlara: "Daha önce ahirete      intikal etmeyeceğinize dair yemin etmemiş miydiniz?" denilir.
   45      - Siz, kendilerine zulmedenlerin yurtlarında oturdunuz. Onlara nasıl azab      ettiğimiz size apaçık belli oldu. Ve size misaller de vermiştik.
    46      - Gerçekten onlar çeşitli hileler ve tuzaklar kurdular. Allah katında da onlara      hilelerine karşı azab var; isterse onların hileleri dağları yerinden oynatacak      olsun
    47      - O halde sakın Allah'ın peygamberlerine olan vaadinden cayacağını sanma!      Şüphesiz Allah her şeye galiptir, intikam sahibidir.
    48      - O gün yeryüzü bir başka yere, gökler, başka göklere çevirilecek ve bütün      varlıklar, kabirlerinden çıkıp bir ve gücüne karşı durulmaz olan Allah'ın      huzuruna toplanacaklardır.
   49      - O gün, suçluların zincire vurulmuş olduğunu görürsün.
   50      - Gömlekleri katrandandır ve yüzlerini ateş kaplar.
   51      - Çünkü Allah, herkesi kazandığı ile cezalandıracaktır. Gerçekten Allah, hesabı      çabuk görendir.
   52      - Bu Kur'ân, kendisiyle uyarılsınlar, Allah'ın ancak bir tek ilâh olduğunu      bilsinler ve akıl sahipleri öğüt alsınlar diye insanlara gönderilmiş bir tebliğdir.     
 

16-NAHL Suresi türkçe meali

    1      - Allah'ın emri geldi, sakın onu acele edip istemeyiniz. Allah, müşriklerin      koştukları ortaklardan münezzeh ve yücedir.
   2      - Kendi emrinden ruh (vahiy) ile melekleri, kullarından dilediği peygamberlere      indirip şu gerçeği insanlara bildirin, buyuruyor: Benden başka hiçbir ilâh      yoktur. Ancak benden korkun.
   3      - Allah gökleri ve yeri hikmeti ile yarattı. O, kâfirlerin ortak koştukları      şeylerden çok yücedir.
   4      - O, insanı bir meniden (spermadan) yarattı. Bir de bakarsın ki o, Rabbine      karşı apaçık bir düşmandır.
   5      - Hayvanları da O yarattı. Onlarda sizi ısıtacak şeyler ve birçok faydalar      vardır. Ve siz onlardan bir kısmını da yersiniz.
   6      - O hayvanları, akşam vakti getirirken ve sabahleyin salarken, onlarda sizin      için bir güzellik ve zevk vardır.
   7      - Bu hayvanlar, ancak güçlükle varabileceğiniz bir memlekete yüklerinizi taşır.      Rabbiniz, şüphesiz çok şefkatlidir, çok merhametlidir.
   8      - Hem kendilerine binesiniz, hem de zinet olsun diye atları, katırları, ve      merkepleri yarattı. Ve şu anda bilemeyeceğiniz daha nice şeyler yaratacak.     
   9      - Doğru yolu göstermek Allah'a aittir. Onun eğrisi de vardır. Allah dileseydi,      sizin hepinizi hidayete erdirirdi.
   10      - Sizin için gökten su indiren O'dur. İçecek su ondandır; hayvanlarınızı otlattığınız      bitkiler de o su ile yetişir.
   11      - Allah, sizin için, o su ile ekin, zeytin, hurmalıklar, üzümler ve her çeşit      meyveleri bitirir. Şüphesiz ki bunda düşünecek bir topluluk için büyük bir      ibret vardır.(1)
   12      - Geceyi, gündüzü, güneşi ve ayı sizin hizmetinize O verdi. Bütün yıldızlar      da O'nun emrine boyun eğmişlerdir. Şüphesiz ki bunda aklını kullanan bir toplum      için ibretler vardır.
    13      - Yeryüzünde sizin için yarattığı değişik renklerdeki şeyleri de sizin hizmetinize      sunmuştur. Elbette bunda öğüt alan kimseler için bir ibret vardır.

   14      - Yine denizden taze et (balık) yiyesiniz ve ondan takındığınız süs eşyasını      çıkarasınız diye, denizi emrinize veren Allah'tır. Gemilerin denizde suyu      yararak gittiklerini görüyorsun. Lütfundan rızık aramanız ve şükretmeniz için      Allah böyle yapmıştır.
   15      - Allah, yeryüzü sizi sarsmasın diye oraya sabit dağlar yerleştirdi. Yolunuzu      bulmanız için de nehirler ve yollar yarattı.
   16      - Daha birçok âlametler yarattı. İnsanlar geceleyin de Allah'ın yarattığı      yıldızlarla yönlerini bulurlar.
   17      - Hiç yaratan (Allah), yaratmayan (putlar) gibi olur mu? Artık siz düşünmez      misiniz?
   18      - Halbuki Allah'ın nimetlerini teker teker saymaya kalkışsanız, onları sayamazsınız.      Muhakkak ki Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhametlidir.
    19      - Allah, gizlediğinizi de açıkladığınızı da bilir.
   20      - Kâfirlerin Allah'tan başka yalvardıkları (putlar) ise, hiçbir şey yaratamazlar.      Çünkü onlar, kendileri yaratılmışlardır.
   21      - O putlar, hep ölüdürler, diri değildirler ve insanların öldükten sonra ne      zaman dirileceklerini de bilmezler.
   22      - İlâhınız bir tek ilâhtır. Bununla beraber ahirete inanmayanların kalbleri      inkârcı, kendileri de böbürlenen kimselerdir.
   23      - Şüphesiz ki Allah, onların gizlediklerini de açığa vurduklarını da bilir.      Doğrusu Allah, kendilerini büyük görüp hakkı kabul etmeyenleri sevmez.
   24      - Onlara: "Rabbiniz ne indirdi? denildiği zaman "Öncekilerin efsanelerini"      dediler.
    25      - Bunu söylemelerinin sebebi şu: Kıyamet günü, kendi günahlarını tam olarak      yüklendikten başka, bilgisizlikleri yüzünden saptırmakta oldukları kimselerin      günahlarından bir kısmını da yükleneceklerdir. Dikkat edin, yüklendikleri      günah ne kötüdür!
   26      - Onlardan öncekiler de tuzak kurdular. Fakat Allah onların binalarını temelinden      sarstı, çatı tepelerinden üzerlerine çöktü ve azap onlara farkedemedikleri      bir yönden geldi.
   27      - Sonra kıyamet günü Allah, O kâfirleri rezil rüsvay edecek ve diyecek ki:      "Hani uğrunda müminlere karşı düşman kesildiğiniz ortaklarım nerede?" Kendilerine      ilim verilmiş olanlar: "Şüphesiz bugünün rezilliği ve kötülüğü kâfirleredir."      diyeceklerdir.
   28      - (O kâfirler), kendilerine zulmetmiş kimseler olarak, meleklerin, canlarını      aldıkları kimselerdir. O vakit onlar şöyle diyerek teslim olurlar: "Biz, bir      kötülükten dolayı yapmıyorduk." (Onlara): "Hayır, Allah sizin ne maksatla      yaptığınızı elbette çok iyi bilendir."
   29      - "O halde içinde ebedî kalacağınız cehennemin kapılarından girin" denir.      Kibirlenenlerin yeri ne kötüdür!
   30      - Kötülüklerden sakınanlara: "Rabbiniz ne indirdi?" denilince: "Hayır indirdi"      derler. Bu dünyada güzel amel işleyenlere güzel bir mükafat var. Elbette ahiret      yurdu ise daha hayırlıdır. Allah'tan korkanların yurdu ne güzeldir!
   31      - O girecekleri yer, Adn cennetleridir ki, altından ırmaklar akar. Orada Allah'tan      korkanlara diledikleri nimetler vardır. İşte Allah, takva sahiplerini böyle      mükafatlandırır.
   32      - Takva sahipleri o kimselerdir ki, melekler, canlarını hoş ve rahat halde      alırlar. "Selam size, yapmış olduğunuz güzel işlerin mükafatı olarak girin      cennet'e..." derler.
   33      - Ancak kendilerine, ruhlarını alacak meleklerin gelmesini veya Rabbinin azab      emrinin (kıyametin) gelip çatmasını bekliyorlar! Kendilerinden öncekiler de      böyle yapmışlardı. Allah onlara zulmetmedi, fakat onlar kendilerine zulmetmişlerdi.     
   34      - Bunun için, sonunda yaptıklarının cezası başlarına felaket oldu ve alay      edip durdukları o azap, kendilerini kuşattı.
   35      - Allah'a ortak koşanlar dediler ki: "Allah dileseydi, ne biz, ne atalarımız      O'ndan başka hiçbir şeye tapmazdık ve O'nun emri dışında hiçbir şeyi haram      kılmazdık" Kendilerinden öncekiler de böyle yaptılar. Buna karşı peygamberlerin      vazifesi, ancak açık-seçik bir tebliğden, ibarettir.
   36      - Andolsun ki biz her ümmete, "Allah'a ibadet edin ve putlara tapmaktan sakının."      diye bir peygamber gönderdik. Allah, bu ümmetlerden bir kısmına hidayet etti,      bir kısmına da sapıklık hak olmuştur. Şimdi yer yüzünde bir gezip dolaşın      da bakın ki, peygamberleri yalanlayanların sonunun ne olduğunu bir görün?     
   37      - (Ey Muhammed!) Sen o kâfirlerin hidayete ermelerini ne kadar istesen de      Allah, saptırdığı kimseyi hidayete erdirmez. Onların hiçbir yardımcısı da      yoktur.
    38      - Kâfirler, "Allah ölen kimseyi diriltmez." diye en kuvvetli yeminleriyle      Allah'a yemin ettiler. Hayır, bu ölüleri diriltmek, Allah'ın kendisine karşı      bir vaadidir. Ancak insanların çoğu bunu bilmezler.
    39      - Allah ölüleri diriltecek ki, o kâfirlerin, hakkında ihtilaf ettikleri şeyi      onlara açıkça göstersin ve bunu inkâr edenler kendilerinin yalancı olduklarını      bilsinler.
   40      - Biz bir şeyi dilediğimiz zaman, ona sözümüz sadece "ol" dememizdir. O da      hemen oluverir.
    41      - Zulme uğradıktan sonra Allah yolunda hicret edenlere gelince, biz dünyada      mutlaka onları güzel bir yere yerleştiririz. Halbuki bilirlerse ahiretin mükafatı      elbette daha büyüktür.
   42      - O Muhacirler, müşriklerin eziyetlerine sabredenler ve Rablerine tevekkül      edenlerdir.
   43      - (Ey Peygamber!) Senden önce de, kendilerine vahyettiğimiz erkeklerden başkasını      peygamber olarak göndermedik. Eğer bunu bilmiyorsanız Tevrat ve İncil âlimlerine      sorun.
   44      - Biz o peygamberleri mucizelerle ve kitaplarla gönderdik. Ey Peygamberim!      Sana da Kur'ân'ı indirdik ki, insanlara vahyedileni açıklayasın. Belki onlar      da düşünürler.
    45      - Sinsice kötü tuzaklar kuranlar, Allah'ın kendilerini yerin dibine geçiremeyeceğinden,      yahut bilemeyecekleri bir yerden azabın gelmeyeceğinden emin mi oldular?
   46      - Yahut (rızık için) dolaşıp dururlarken (Allah'ın azabının) kendilerini yakalayıvermesinden      emin mi oldular? Üstelik onlar, azabı engelleyici de değillerdir.
   47      - Yahut ta kendilerini azar azar yakalayıp helak etmesinden emin mi oldular?      Şüphesiz Rabbiniz çok şefkatlidir, çok merhametlidir.
   48      - Onlar, Allah'ın yarattığı birtakım şeyleri görmediler mi ki? Gölgeleri Allah'ın      kudretine boyun eğip secde ederek, sağa sola döner, dolaşır.
   49      - Göklerde ve yer yüzünde bulunan canlılar ve bütün melekler, kibirlenmeden      Allah'a secde ederler.
   50      - Kendilerine hakim olan Rabblerinden korkarlar ve emrolundukları her şeyi      yaparlar.
    51      - Allah, buyurmuştur ki: İki ilâh edinmeyin. O, ancak bir ilâhdır. Onun için      yalnız benden korkun.
    52      - Göklerde ve yerde olan her şey yalnız O'nundur. Din de daima O'nundur. Böyle      iken, siz Allah'tan başkasından mı korkarsınız?
    54      - Sonra Allah bu sıkıntıyı sizden kaldırdığı zaman, bir de bakarsınız ki,      içinizden bir topluluk, hemen Rablerine ortak koşarlar.
    55      - Bunu kendilerine verdiğimiz nimete nankörlük etmek için yaparlar. Şimdi      eğlenin bakalım! Fakat yakında bileceksiniz.
    56      - Bir de müşrikler kendilerine rızık olarak verdiğimiz şeylerden tutuyorlar      mahiyetini bilmedikleri şeylere (putlara) pay ayırıyorlar. Allah'a andolsun      ki, siz bu yaptığınız iftiralardan mutlaka hesaba çekileceksiniz.
   57      - Onlar, Allah'a kızlar isnad ediyorlar. O, bundan münezzehtir. Kendilerine      ise erkek çocukları isnad ederler.
   58      - Halbuki onlardan birine, kız doğum haberi müjdelendiği zaman içi öfkeyle      dolar, yüzü kapkara kesilir.
   59      - Kendisine verilen müjdenin kötülüğü, dolayısıyla kavminden gizlenir. Şimdi      acaba o çocuğu zillet ve horluğa katlanarak saklayacak mı? Yoksa toprağa mı      gömecek? Dikkat edin verdikleri hüküm ne kötüdür!
   60      - Ahirete iman etmeyenler için kötü sıfatlar var. En yüce sıfatlar ise, Allah'ındır.      O çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.
   61      - Eğer Allah insanları zulümleri yüzünden hesaba çekseydi, yeryüzünde kımıldayan      tek canlı bırakmazdı. Fakat Allah onları, belli bir vakte kadar erteler. Müddetleri      (ecelleri) geldiği zaman, onu ne bir saat erteleyebilirler, ne de öne alabilirler.
    62      - Müşrikler, kendilerinin hoşlanmadıkları şeyleri, Allah'a isnad ediyorlar.      Dilleri, en güzel şeylerin kendilerine ait olduğunu yalan yere durmadan söyler.      Hiç şüphesiz onlar için, sadece ateş vardır. Oraya en önde gidip kalacaklardır.
    63      - Allah'a yemin olsun ki, biz senden önce bir çok ümmetlere peygamberler gönderdik.      Ne var ki şeytan, onlara amellerini bezeyip süslü gösterdi. Bugün de o şeytan,      kâfirlerin dostudur. Onlar için acı bir azab vardır.
    64      - (Ey Resulüm!) Biz, sana bu kitabı (Kur'ânı) sırf hakkında ihtilafa düştükleri      şeyi insanlara açıklaman için ve iman edecek topluma bir hidayet, bir rahmet      olsun diye indirdik.
   65      - Allah gökten bir su indirdi ve onunla yeryüzüne ölümünden sonra hayat verdi.      Şüphesiz ki bunda dinleyen bir millet için büyük bir ibret vardır.
    66      - Gerçekten süt veren hayvanlarda da size bir ibret vardır. Size işkembelerindeki      yem artıklarıyla kandan meydana gelen, içenlere içimi kolay halis bir süt      içirmekteyiz.
    67      - Hurma ve üzüm ağaçlarının meyvalarından da hem içki, hem de güzel gıdalar      edinirsiniz. Şüphesiz ki bunda aklını kullanan kimseler için büyük bir ibret      vardır.
    68      - Senin Rabbin bal arısına şöyle vahyetti: Dağlardan, ağaçlardan ve insanların      kuracakları kovanlardan kendine evler edin.
   69      - Sonra meyvaların hepsinden ye de, Rabbinin (sana) kolay kıldığı yollara      gir, diye ilham etti. Onların karınlarından renkleri çeşitli bir bal çıkar      ki, onda insanlar için şifâ vardır. Şüphesiz ki bunda düşünen bir millet için,      büyük bir ibret vardır.
    70      - Allah, sizi yarattı, sonra da sizi öldürecektir. İçinizden kimi de, biraz      bilgiden sonra eşyayı önceki bildiği gibi bilmesin diye, ömrün en kötü çağına      kadar yaşatılır. Şüphesiz ki Allah çok bilgili ve büyük kudret sahibidir.     
   71      - Allah, rızık yönünden bir kısmınızı diğerlerinden üstün kıldı. Kendilerine      bol rızık verilenler, rızıklarını ellerinin altındakilere vermiyorlar ki,      onda eşit olsunlar. Durum böyle iken Allah'ın nimetini inkâr mı ediyorlar?     
   72      - Allah, size kendi cinsinizden eşler, o eşlerinizden de oğullar ve torunlar      yarattı. Sizi helal ve güzel gıdalarla rızıklandırdı. Onlar, hâlâ batıla mı      inanıyorlar? ve Allah'ın nimetini inkâr mı ediyorlar?
   73      - Müşrikler, Allah'ı bırakıp, göklerden ve yerden kendileri için hiçbir rızka      sahip olmayan ve sahip olmaya da güçleri yetmeyen şeylere taparlar.
   74      - Artık Allah'a ortaklar koşmayın. Çünkü Allah, (eşi bulunmadığını) bilir,      siz bilmezsiniz.
   75      - Allah, hiçbir şeye gücü yetmeyen, başkasının malı olmuş bir köle ile, kendisine      güzel bir rızık verilen ve o rızıkdan gizli ve açık olarak harcayan hür bir      insanı misal verdi. Hiç bunlar eşit olur mu? Bütün hamd Allah'a mahsustur.      Doğrusu insanların çoğu bilmezler.
   76      - Allah şu iki adamı da misal verdi: Bunlardan biri dilsizdir, hiçbir şeye      gücü yetmez; efendisine bir yüktür. Onu nereye gönderse bir hayır getiremez.      Şimdi, bu adamla, adaletle emreden ve doğru yolda bulunan adam eşit olur mu?     
   77      - Göklerin ve yerin gaybını bilmek Allah'a aittir. Kıyametin kopuşu yalnız      bir göz kırpması veya daha az bir zamandan başkası değildir. Şüphesiz Allah      her şeye kadirdir.
    78      - Allah sizi annelerinizin karnından çıkardığı zaman hiçbir şey bilmiyordunuz.      Şükredesiniz diye size işitme (duygusu), gözler ve gönüller verdi.
   79      - Göğün boşluğunda Allah'ın emrine boyun eğdirilerek uçuşan kuşlara bakmadılar      mı? Şüphesiz bunda inanan bir toplum için âyetler (ibretler) vardır.
   80      - Allah size evlerinizden bir huzur ve dinlenme yeri yaptı. Hayvanların derilerinden      gerek yolculuğunuzda ve gerekse konaklama zamanlarınızda kolayca taşıyacağınız      hafif evler (çadırlar v.s.) ve yünlerinden, yapağılarından ve kıllarından      bir süreye kadar (giyinecek, kuşanacak, serilecek ve döşenecek) bir eşya ve      ticaret malı yaptı.
   81      - Allah, yarattıklarından sizin için gölgeler yaptı ve sizin için dağlarda      barınaklar yarattı. Sizi sıcaktan koruyacak elbiseler ve savaşta sizi koruyan      elbiseler (zırhlar) yarattı. İşte böylece Allah müslüman olasınız diye üzerinize      nimetini tamamlamaktadır.
    82      - Buna rağmen eğer yüz çevirirlerse, ey Muhammed! Artık sana düşen sadece      açık bir şekilde tebliğden ibarettir.
   83      - Hem Allah'ın nimetini bilirler, sonra da onu inkâr ederler. Onların çoğu      kâfir kimselerdir.
   84      - Her ümmetten bir şahid getireceğimiz gün, artık kâfirlere ne izin verilecek,      ne de onlardan özür dilemeleri istenecektir.
   85      - O zulmedenler, azabı gördükleri zaman, artık onlardan ne azab hafifletilir,      ne de onlara süre verilir.
   86      - Ve o Allah'a ortak koşanlar, ortak koştuklarını (putları) gördükleri zaman:      "Rabbimiz! İşte bunlar, seni bırakıp da kendilerine taptığımız ortaklarımızdır"      diyecekler. Koştukları ortaklar da onlara; "Siz mutlaka yalancılarsınız" diye      söz atarlar.
   87      - O gün Allah'a teslim bayrağını çekerler, bütün o uydurdukları şeyler kendilerini      bırakıp kaybolup gitmişlerdir.
   88      - İnkâr eden ve (insanları) Allah yolundan çevirenler, diğer kimseleri de      bozdukları için onlara azab üstüne azab artırdık.
   89      - Biz o gün, her ümmet içinde, kendilerinden kendi üzerlerine bir şahit göndereceğiz.      Seni de onların üzerine şahit getireceğiz. Bu kitabı da, her şeyi açıklayan      ve müslümanlara doğruyu gösteren bir rehber, bir rahmet kaynağı ve bir müjdeleyici      olarak indirdik.
   90      - Şüphesiz ki Allah, size adaleti, iyilik yapmayı ve yakınlara bakmayı emreder;      hayasızlıktan, fenalıktan ve azgınlıktan nehyeder. Öğüt almanız için size      böyle öğüt verir.
   91      - Bir de anlaşma yaptığınızda Allah'ın ahdini yerine getirin ve pekiştirdikten      sonra yeminleri bozmayın. Allah'ı üzerinize şahid tuttuğunuz halde, nasıl      olur da bozarsınız! Şüphesiz ki Allah yaptıklarınızı bilir.
    92      - Bir ümmet, diğer bir ümmetten (sayıca ve malca) daha çok olduğu için, yeminlerinizi      aranızda aldatma vasıtası yaparak, ipliğini sağlamca eğirdikten sonra onu      söküp bozmaya çalışan kadın gibi olmayın. Allah sizi bununla imtihan eder      ve şüphesiz hakkında ihtilaf ettiğiniz şeyleri kıyamet günü size mutlaka açıklayacaktır.     
   93      - Allah dileseydi elbette hepinizi tek bir ümmet yapardı. Fakat Allah dilediğini      saptırır ve dilediğine de hidayet verir. Şüphesiz ki, (kıyamet gününde) bütün      yaptıklarınızdan sorumlu tutulacaksınız.
   94      - Yeminlerinizi aranızda aldatma ve fesada vasıta edinmeyin, sonra sağlam      basmışken bir ayak kayar da Allah yolundan saptığınız için, dünyada kötü azabı      tadarsınız. Ahirette de size büyük bir azab olur.
    95      - Allah'ın ahdini az bir bedel karşılığında değişmeyin. Eğer bilirseniz muhakkak      ki Allah katındaki sevap sizin için daha hayırlıdır.
    96      - Sizin yanınızdaki dünya malı tükenir, Allah'ın katındakiler ise tükenmez.      Muhakkak ki biz, Allah yolunda sabredenleri, yaptıkları amelin daha güzeliyle      mükafatlandıracağız.
   97      - Erkekten ve dişiden, mümin olarak kim iyi amel işlerse muhakkak onu güzel      bir hayat ile yaşatacağız ve yapmakta oldukları amellerin daha güzeliyle mükafatlarını      elbette vereceğiz.
    98      - Şimdi Kur'ân okumak istediğin zaman önce o kovulmuş şeytandan Allah'a sığın.     
   99      - Şüphesiz ki iman edip de Rablerine tevekkül edenler üzerinde o şeytanın      hiçbir nüfuzu yoktur.
   100      - Şeytanın nüfuzu, ancak onu dost edinenlere ve Allah'a ortak koşanlaradır.     
   101      - Biz bir âyeti değiştirip yerine başka bir âyet getirdiğimiz zaman Allah      ne indirdiğini pek iyi bilmiş iken kâfirler Peygambere: "Sen, ancak bir iftiracısın"      dediler. Hayır öyle değil; onların çoğu bilmezler.
   102      - (Ey Muhammed!) Onlara de ki: "Kur'ân'ı Cebrail, iman edenlere sebat vermek,      müslümanlara bir hidayet ve bir müjde olmak için Rabbinin katından hak olarak      indirdi.
    103      - Muhakkak biliyoruz ki kâfirler: "Kur'ân'ı Muhammed'e bir insan öğretiyor"      diyorlar. Peygambere öğretiyor zannında bulundukları kimsenin dili yabancıdır.      Bu Kur'ân ise apaçık bir Arapçadır.
    104      - Allah'ın âyetlerine iman etmeyenleri, muhakkak ki Allah hidayete erdirmez      ve onlara can yakıcı bir azab vardır.
   105      - Yalanı ancak Allah'ın âyetlerine inanmayanlar uydurur. İşte onlar yalancıların      ta kendileridir.
   106      - Kalbi iman ile sükûnet bulduğu halde (dinden dönmeye) zorlananlar dışında,      her kim imanından sonra küfre kalbini açarsa, mutlaka onların üzerine Allah'tan      bir gazab gelir ve kendilerine çok büyük bir azab vardır.
   107      - Bu (azab) şundan dolayıdır ki, onlar, dünya hayatını sevmiş ve onu ahirete      tercih etmişlerdir. Allah da kâfirler topluluğunu hidayete erdirmez.
    108      - Bunlar, o kimselerdir ki; Allah kalblerini, kulaklarını ve gözlerini mühürlemiştir.      Ve onlar, gafillerin ta kendileridir.
   109      - Hiç şüphesiz onlar, ahirette perişan olup hüsrana uğrayanların ta kendileridir.     
   110      - Sonra şüphesiz Rabbin, eziyet edildikten sonra hicret eden, sonra cihad      eden ve sabreden kimselerin yardımcısıdır. Bunlardan sonra Rabbin elbette      çok bağışlayıcıdır, çok merhametlidir.
   111      - O gün, herkes nefsini kurtarmak için uğraşarak gelir ve herkese yaptığı      işin karşılığı tamamiyle ödenir ve hiç kimseye de zulmedilmez.
    112      - Allah bir şehri misal olarak verdi: Bu şehir güvenli, huzurlu idi, Oraya      her yerden rızkı bol bol geliyordu. Ne var ki onlar Allah'ın nimetlerine karşı      nankörlük ettiler. Allah da onlara, yaptıkları işler yüzünden açlık ve korku      elbisesini (felâketini) tattırdı.
   113      - Andolsun ki, onlara içlerinden bir peygamber geldi de onu yalanladılar.      Bunun üzerine zulüm yaparlarken azab da onları yakalayıverdi.
   114      - Artık Allah'ın size rızık olarak verdiği şeylerden helal ve temiz olarak      yiyin. Allah'ın nimetine şükredin, eğer gerçekten O'na ibadet edecekseniz.     
   115      - O size ancak ölü hayvanı, kanı, domuz etini ve Allah'tan başkası adına kesilenleri      haram kıldı. Her kim bu haram şeyleri yemeye mecbur kalırsa (başkasının hakkına)      saldırmadan ve aşırı gitmeden yiyebilir. Şüphesiz Allah, çok bağışlayıcıdır,      çok merhametlidir.
   116      - Dillerinizin yalan vasfetmesi ile: "Şu helaldir, şu haramdır" demeyin; aksi      halde Allah'a iftira etmiş olursunuz. Şüphesiz Allah'a yalan uyduranlar asla      kurtulamazlar.
   117      - Onlar için dünyada pek az bir menfaat var, ahirette ise çok acıklı bir azab      vardır.
   118      - Sana anlattıklarımızı, daha önce yahudilere de haram kılmıştık. Biz onlara      zulmetmemiştik. Fakat onlar kendi kendilerine zulmetmişlerdi.
   119      - Sonra şüphe yok ki Rabbin, bir cahillikle günah işleyip ardından tevbe eden      ve durumunu düzelten kimseleri bağışlar. Şüphesiz ki Rabbin, bu tevbeden sonra      Gafurdur, Rahîmdir (çok bağışlayıcıdır, çok merhametlidir.)
   120      - Şüphesiz İbrahim Allah'a itaat eden, Hakk'a yönelen bir önderdi. Ve hiçbir      zaman müşriklerden olmadı.
   121      - Allah'ın nimetlerine şükredendi. Allah onu seçmiş ve doğru yola iletmişti.     
   122      - Ve biz ona (İbrahim'e) iyilik verdik. Şüphesiz ki o, ahirette de salihlerdendir.     
   123      - Sonra da (ey Muhammed!) sana: "Hakk'a yönelen ve müşriklerden olmayan İbrahim'in      dinine tabi ol" diye vahyettik.
   124      - Cumartesi günü (avlanmamak), ancak onda ihtilafa düşenlere farz kılındı.      Şüphesiz Rabbin onların ihtilaf edip durdukları şeyler hakkında kıyamet günü,      aralarında elbette hükmünü verecektir.
   125      - (Ey Resulüm!) Rabbinin yoluna hikmetle ve güzel öğütle çağır! Ve onlarla      en güzel şekilde mücadele et. Şüphesiz Rabbin kendi yolundan sapanları en      iyi bilendir ve O, hidayete kavuşanları da en iyi bilendir.
   126      - Eğer (bir suçtan dolayı) ceza verecek olursanız size yapılan azab ve cezanın      misli ile ceza verin. Ama sabrederseniz, elbette o, sabredenler için daha      hayırlıdır.
    127      - (Ey Peygamber!) Sabret! Sabrın da ancak Allah'ın yardımı iledir. Onlardan      dolayı üzülme! Kurdukları tuzaklardan telaş edip sıkıntıya düşme!
   128      - Şüphesiz Allah, takva sahipleri ile ve iyilikte bulunanlarla beraberdir.     
 

 18-KEHF süresi türkçe meali

   1      - Hamd, o Allah'a mahsustur ki kulu (Muhammed'e) kitabı indirdi ve ona hiçbir      eğrilik koymadı.
    2      - Onu dosdoğru (bir kitap) olarak (indirdi) ki katından gelecek şiddetli azaba      karşı (insanları) uyarsın ve yararlı işler yapan müminlere kendileri için      güzel bir mükafat bulunduğunu müjdelesin.
    3      - Onlar orada sürekli kalacaklardır.
    4      - Ve "Allah çocuk edindi" diyenleri de uyarsın.
   5      - Bu hususta ne kendilerinin, ne de atalarının hiçbir bilgisi yoktur. Ağızlarından      çıkan söz ne büyük bir iftiradır. Onlar, yalandan başka bir şey söylemiyorlar.
    6      - (Ey Muhammed!) Demek onlar, bu söze (kitaba) inanmazlarsa, onların peşinde      üzüle üzüle kendini helak edeceksin!
    7      - Biz yeryüzündeki şeyleri kendisine süs olsun diye yarattık ki, insanların      hangisinin daha güzel amel edeceğini deneyelim.
   8      - Şüphesiz biz, yeryüzünde olanları kupkuru bir toprak yapacağız.
    9      - Yoksa sen Ashab-ı Kehf'i ve Rakim'i (isimlerinin yazılı bulunduğu taş kitabeyi)      şaşılacak âyetlerimizden mi sandın?
   10      - O gençler mağaraya sığınınca şöyle dediler: "Rabbimiz! Bize katından bir      rahmet ver ve bizim için şu işimizden bir kurtuluş yolu hazırla."
   11      - Bunun üzerine biz de kulaklarını tıkayarak mağarada onları yıllarca uyuttuk.     
   12      - Sonra da iki gruptan hangisinin, onların mağarada kaldıkları süreyi daha      iyi hesapladığını anlamak için, onları tekrar uyandırdık.
   13      - Biz sana onların kıssalarını gerçek olarak anlatacağız. Hakikaten onlar,      Rablerine iman eden birkaç genç idi. Biz de onların hidayetlerini artırdık.     

   14      - (Oranın hükümdarı karşısında) ayağa kalkarak dediler ki: "Bizim Rabbimiz,      göklerin ve yerin Rabbidir. Biz, O'ndan başkasına ilâh deyip tapmayız, yoksa      saçma sapan konuşmuş oluruz.
   15      - Şu bizim kavmimiz, Allah'tan başka ilâh edindiler. Onların ilâh olduğuna      dair açık bir delil getirselerdi ya! Allah'a karşı yalan uydurandan daha zalim      kim olabilir?
   16      - (İçlerinden biri şöyle demişti:) "Mademki siz, onlardan ve Allah'tan başka      taptıkları putlardan ayrıldınız, o halde mağaraya sığının ki, Rabbiniz rahmetinden      size genişlik versin ve işinizi rast getirip kolaylaştırsın."
   17      - Ey Muhammed! Baksaydın güneşin doğduğu zaman mağaranın sağ tarafına yöneldiğini,      batarken de sol taraftan onları makaslayıp geçtiğini görürdün. Onlar, mağaranın      geniş bir yerinde idiler. İşte bu Allah'ın mucizelerindendir. Allah kime hidayet      ederse, işte o, hakka ulaşmıştır; kimi de hidayetten mahrum ederse, artık      ona doğru yolu gösterecek bir dost bulamazsın.
   18      - Bir de onları mağarada görseydin uyanık sanırdın. Halbuki onlar uykudadırlar.      Biz onları sağa sola çevirirdik. Köpekleri de girişte ön ayaklarını ileri      doğru uzatmıştı. Eğer onları görseydin, arkana bakmadan kaçardın ve için korku      ile dolardı.
   19      - Onları bir mucize olarak uyuttuğumuz gibi, birbirlerine sorsunlar diye kendilerini      uyandırdık da içlerinden bir sözcü şöyle dedi: "Ne kadar durup kaldınız?"      (Kimi) "Bir gün ya da günün bir parçası kadar kaldık" dediler. (Kimi de) şöyle      dediler: "Ne kadar durduğunuzu, Rabbiniz daha iyi bilir. Şimdi siz birinizi,      bu gümüş paranızla şehre gönderin de baksın, hangi yiyecek daha temiz ise,      ondan size azık getirsin. Hem çok dikkatli davransın ve sizi kimseye sezdirmesin."     
   20      - "Çünkü şehir halkı, sizi ellerine geçirirlerse muhakkak sizi taşlayarak      öldürürler veya kendi dinlerine çevirirler ki, o zaman siz dünyada da ahirette      de asla kurtuluşa eremezsiniz."
   21      - Böylece insanları onlardan haberdar kıldık ki, öldükten sonra dirilmenin      hak olduğunu ve kıyamet gününden şüphe edilemeyeceğini bildirmek için, öylece      şehir halkına buldurduk. Onları mağarada bulanlar, aralarında durumlarını      tartışıyorlardı. Dediler ki: "Üstlerine bir bina (kilise) yapın. Bununla beraber      Rableri, onları daha iyi bilir." Sözlerinde üstün gelen müminler: "Üzerlerine      muhakkak bir mescid yapacağız." dediler.
   22      - Ashab-ı Kehf'in sayılarında ihtilaf edenlerden bazıları: Onlar, üç kişidir,      dördüncüleri köpekleridir" diyecekler. Diğer bazıları da "Onlar, beş kişidir,      altıncıları köpekleridir " diyecekler. Her ikisi de bilinmeyen hakkında tahmin      yürütmektir. (kimileri de:) "Onlar, yedi kişidir; sekizincisi köpekleridir"      derler. De ki: "Onların sayılarını Rabbim daha iyi bilir." Onları ancak pek      azı bilir, Bu sebeple onlar hakkında bu bildirilenler dışında bir münakaşaya      girişme ve bunlar hakkında hiç kimseye de bir şey sorma!
   23      - Hiçbir şey için, Allah'ın dilemesi dışında: "Ben yarın onu yapacağım deme"
    24      - Ancak Allah dilerse (yapacağım de). Ve unuttuğun vakit Allah'ı an ve "Umarım      Rabbim beni, doğruya daha yakın olana eriştirir." de.
   25      - Onlar, mağaralarında üçyüz yıl kadar kaldılar ve dokuz yıl da buna ilave      etmişlerdir.
   26      - De ki: "Onların ne kadar kaldıklarını Allah daha iyi bilir." Göklerin ve      yerin gaybı O'na aittir. O ne güzel görendir! O ne mükemmel işitendir! Onların,      O'ndan başka bir yardımcısı yoktur. O, kendi hükümranlığına kimseyi ortak      etmez.
   27      - Rabbinin kitabından sana vahyolunanı oku! Onun sözlerini değiştirecek kimse      yoktur. Ve O'ndan başka bir sığınılacak da bulamazsın.
   28      - Nefsince de, sabah akşam rızasını isteyerek Rablerine yalvaranlarla beraber      candan sabret. Sen dünya hayatının süsünü isteyerek onlardan gözlerini ayırma.      Kalbini, bizi anmaktan gafil kıldığımız, nefsinin kötü arzusuna uymuş ve işi      hep aşırılık olan kimseye uyma.
   29      - Ve de ki: O hak Rabbimizdendir. Artık dileyen iman etsin, dileyen inkâr      etsin. Çünkü biz zalimler için öyle bir ateş hazırlamışız ki, duvarları, çepeçevre      onları içine alacaktır. Eğer feryad edip yardım isteseler, erimiş maden gibi      yüzleri haşlayan bir su ile cevap verilir. O ne kötü bir içecek ve ne kötü      bir dayanma yeri!
   30      - İman edip de güzel davranışlarda bulunanlar var ya, şüphe yok ki biz öyle      güzel işler yapanların mükafatını zayi etmeyiz.
    31      - İşte onlara Adn cennetleri vardır; altlarından ırmaklar akar, orada altın      bileziklerle süslenecekler, ince ve kalın ipekliden yeşil elbiseler giyerek      koltuklar üzerine dayanıp kurulacaklar. O ne güzel karşılık ve ne güzel kalma      yeri!
   32      - Onlara, şu iki adamı misal olarak anlat: Biz bunlardan birine her türlü      üzümden iki bağ vermişiz, her ikisinin etrafını hurmalarla donatmışız, aralarında      da bir ekinlik yapmışız.
   33      - İki bağın ikisi de yemişlerini vermiş, hiçbir şey noksan bırakmamış, ikisinin      ortasından bir de nehir akıtmışız.
   34      - İki bağın sahibinin ayrıca başka geliri vardı. Bundan dolayı bu adam arkadaşıyla      münakaşa ederken: "Ben malca senden daha zengin ve insan sayısı bakımından      da senden daha güçlü ve üstünüm" dedi.
   35      - Adam, bu şekilde kendine zulmederek bağına girdi ve şöyle dedi: "Bunun hiç      yok olacağını sanmıyorum"
   36      - "Kıyametin kopacağını da zannetmem. Şayet Rabbimin huzuruna götürürlürsem,      muhakkak orada bundan daha hayırlı bir sonuç bulurum".
   37      - Bunun üzerine kendisiyle münakaşa eden arkadaşı da ona şöyle dedi: "Seni      topraktan, sonra seni bir damla sudan yaratan, daha sonra da seni insan haline      getireni mi inkar ediyorsun?
   38      - "Fakat ben iman ederek diyorum ki: O Allah, benim Rabbimdir, ben Rabbime      kimseyi ortak koşmam."
   39      - "Kendi bağına girdiğin zaman: "Bu Allah'dandır, benim kuvvetimle değil,      Allah'ın kuvveti ile olmuştur, deseydin ya! Her ne kadar beni, malca ve evlatça      kendinden az görüyorsan da."
   40      - Belki Rabbim, bana, senin bağından daha hayırlısını verir; senin bağına      ise gökten yıldırımlar gönderir de, bağın yalçın bir toprak haline gelir."     
   41      - "Yahut, bağının suyu yerin dibine çekilir de bir daha suyunu çıkarıp bağını      sulayamazsın."
    42      - Derken serveti yok edildi. Bunun üzerine bağına yaptığı masraflara karşı      ellerini oğuşturmaya başladı. Bağ, çardakları üzerine yıkılmış kalmıştı, "Ah      Keşke Rabbime hiçbir şeyi ortak koşmasaydım" diyordu.
   43      - Onun Allah'tan başka yardım edecek adamları yoktur ve Allah'a karşı kendi      nefsini de kurtaramadı.
    44      - İşte burada yardım, yalnız hak olan Allah'a aittir. O'nun verdiği mükâfat      da daha hayırlıdır, netice de daha hayırlıdır.
    45      - Ey Muhammed! Sen onlara dünya hayatının misalini ver. Dünya hayatı, gökten      indirdiğimiz bir su gibidir ki, bu su sayesinde yeryüzünün bitkileri (her      renk ve çiçekten) birbirine karışmış, nihayet bir çöp kırıntısı olmuştur.      Rüzgarlar onu savurur gider. Allah her şeye muktedirdir.
    46      - Mal ve oğullar, dünya hayatının süsüdür. Bakî kalacak olan iyi ameller ise,      Rabbinin katında, sevabca da hayırlıdır, ümid yönünden de daha hayırlıdır.
    47      - O kıyamet gününü hatırla ki, dağları yürüteceğiz ve yeryüzünü çırılçıplak      göreceksin. Bütün insanları, mahşerde toplayacağız hiçbir kimseyi bırakmayacağız.     
   48      - Onlar, saf halinde Rabbine arz edilmişlerdir. Allah, onlara şöyle diyecektir:      "Şüphesiz sizi ilk önce yarattığımız gibi bize geldiniz. Fakat, size kıyamet      için yaptığımız vaadi yerine getirmeyeceğimizi sanmıştınız, değil mi?
   49      - O gün herkesin amel defteri ortaya konulmuştur. Ey Muhammed! Günahkârların,      amel defterlerinden korkarak: "Eyvah bize! Bu nasıl deftermiş ki, büyük küçük      hiçbir şey bırakmadan hepsini saymış dökmüş" dediklerini görürsün. Onlar,      bütün yaptıklarını hazır bulmuşlardır. Senin Rabbin hiç kimseye zulmetmez.     
   50      - Yine o vakti hatırla ki biz, meleklere: "Âdem'e secde edin!" demiştik. İblis      hariç olmak üzere onlar hemen secde ettiler. İblis cinlerdendi, Rabbinin emrinden      dışarı çıktı. Şimdi siz beni bırakıp da İblis'i ve soyunu dostlar mı ediniyorsunuz?      Halbuki onlar sizin düşmanınızdır. Zalimler için bu ne kötü bir değişmedir.     
   51      - Ben, onları (İblis ve soyunu) ne göklerin ve yerin yaratılışında, ne de      kendilerinin yaratılışında şahit tutmadım ve hiçbir zaman doğru yoldan çıkanları      yardımcı edinmiş değilim.
   52      - Ve o (kıyamet) günü Allah kâfirlere şöyle buyuracak: "Ortaklarım ve şefaatçılarınız      diye zannettiğiniz putlarınızı çağırın." Müşrikler onları çağırırlar, fakat      kendilerine cevap vermezler. Biz, kâfirlerle ilâhları arasına ateşten bir      engel koymuşuzdur.
   53      - Günahkârlar ateşi görmüşler de artık ona düşeceklerini anlamışlardır. Fakat      ondan kaçıp sığınacak bir yer bulamazlar.
    54      - Şüphesiz biz, bu Kur'ân'da insanlara çeşitli mânâları türlü misallerle açık      olarak verdik. İnsan ise, her şeyden çok mücadelecidir.
   55      - Kendilerine doğru yolu gösteren peygamber geldiğinde insanları, iman etmekten      ve Rabblerinden günahlarının mağfiretini istemekten alıkoyan şey sadece geçmiş      milletlerin başlarına gelen felaketlerin kendilerine de gelmesini veya ahiret      azabının ansızın göz göre göre gelip çatmasını beklemek olmuştur.
   56      - Halbuki biz peygamberleri ancak müjdeciler ve uyarıcılar olarak göndeririz.      Kâfir olanlar ise hakkı, batılla ortadan kaldırmak için mücadele ediyorlar.      Onlar, âyetlerimizi ve korkutuldukları azabı da alaya almışlardır.
   57      - Rabbinin âyetleriyle nasihat edilip de onlardan yüz çeviren ve daha önce      işlediği günahları unutandan daha zalim kim olabilir? Biz onların kalbleri      üzerine (Kur'ân'ı) anlamalarına engel olan bir ağırlık, kulaklarına da sağırlık      verdik. Ey Muhammed! Sen onları doğru yola çağırsan da onlar asla hidayete      ermezler.
    58      - Bununla beraber rahmet sahibi olan Rabbin çok bağışlayıcıdır, tevbe eden      kullarına rahmeti boldur. Eğer Allah, işledikleri günahlar yüzünden onları      hemen cezalandıracak olsaydı, onlara hemen azab ederdi. Fakat onlara vaad      edilen bir zaman vardır ki, o geldiğinde Allah'ın azabından bir kurtuluş yeri      bulamazlar.
   59      - İşte zulmettikleri için helak ettiğimiz şehirler! Biz onların helâkleri      için de belirli bir zaman tayin etmiştik.
    60      - Ey Muhammed! Bir vakit Musa genç adamına demişti ki: "İki denizin birleştiği      yere ulaşıncaya kadar gideceğim, yahut senelerce gideceğim."
   61      - Bunun üzerine ikisi de iki denizin birleştiği yere vardıklarında balıklarını      unuttular. Bu arada balık, denizde yolunu bulup kaybolmuştu.
    62      - İki denizin birleştiği yeri geçtikleri zaman, Musa genç arkadaşına: "Kuşluk      yemeğimizi getir. Gerçekten biz bu yolculuğumuzda epey yorulduk" dedi.
   63      - Adam: "Gördün mü! dedi. Kayaya sığındığımız vakit doğrusu ben balığı unutmuşum.      Onu hatırlamamı, muhakkak şeytan bana unutturdu. O denizde garip bir yol tutup      gitmişti."
    64      - Musa da demişti ki: "İşte aradığımız o idi." Bunun üzerine izlerine dönüp      gerisin geri gittiler.
    65      - Nihayet kullarımızdan bir kul buldular ki, biz ona katımızdan bir rahmet      vermiş ve tarafımızdan bir ilim öğretmiştik.
    66      - Musa ona: "Allah'ın sana öğrettiği ilim ve hikmetten bana da öğretmen için      sana tabi olabilir miyim?" dedi.
   67      - (Hızır) dedi ki: "Doğrusu sen benimle asla sabredemezsin.
   68      - "İçyüzünü kavrayamadığın şeye nasıl sabredeceksin?"
    69      - Musa: "İnşaallah beni sabırlı bulacaksın ve senin hiçbir işine karşı gelmeyeceğim"      dedi.
   70      - (Hızır) dedi ki: "O halde bana tabi olacaksın; ben sana sırrını anlatmadıkça,      hiçbir şey hakkında bana soru sorma!"
    71      - Bunun üzerine ikisi beraber yürüdüler. Nihayet gemiye bindikleri zaman,      o kul (Hızır) gemiyi deldi. Musa, ona şöyle dedi: "Geminin içindekileri boğmak      için mi deldin? Doğrusu çok kötü bir iş yaptın."
   72      - (Hızır:) "Sen benimle asla sabredemezsin, demedim mi?" dedi.
    73      - Musa dedi ki: "Unuttuğum şeyden dolayı beni suçlama ve bu işimden dolayı      bana bir güçlük çıkarma."
   74      - Yine gittiler. Nihayet bir erkek çocuğa rastladıklarında Hızır hemen onu      öldürdü. Musa: "Kısas olmadan masum bir cana nasıl kıyarsın? Doğrusu sen çok      fena bir şey yaptın" dedi.
   75      - Hızır dedi ki: "Doğrusu sen benimle asla sabredemezsin demedim mi sana?"     
   76      - (Musa) dedi ki: "Eğer bundan sonra sana bir şey sorarsam bana arkadaş olma!      Hakikaten benim tarafımdan ileri sürülebilecek son mazerete ulaştın.
   77      - Bunun üzerine yine yürüdüler. Nihayet bir köy halkına varıp onlardan yemek      istediler. Ancak köy halkı onları misafir etmekten kaçındılar. Derken orada      yıkılmak üzere olan bir duvar buldular. Hızır hemen onu doğrulttu. Musa: "İsteseydin      elbet buna karşı bir ücret alırdın" dedi.
    78      - Hızır dedi ki: "İşte bu, seninle benim aramızın ayrılmasıdır. Şimdi sana      o sabredemediğin şeylerin içyüzünü haber vereceğim."
    79      - "Gemi, denizde çalışan bir kaç yoksula aitti. Onu kusurlu kılmak istedim,      çünkü onların ilerisinde her sağlam gemiye zorla el koyan bir hükümdar vardı."
    80      - "Oğlana gelince, onun ana-babası mümin kimselerdi. Çocuğun onları azgınlık      ve inkâra sürüklemesinden korktuk."
    81      - "İstedik ki Rabbleri onun yerine kendilerine ondan temizlikçe daha hayırlı      ve daha çok merhamet eden birini versin."
    82      - "Duvar ise, o şehirde iki yetim oğlana ait idi. Duvarın altında onların      bir hazinesi vardı. Babaları da iyi bir kimse idi. Onun için Rabbin istedi      ki o iki çocuk erginlik çağlarına ersinler ve Rabbinden bir rahmet olarak      hazinelerini çıkarsınlar. Ve ben bunların hiçbirini kendiliğimden yapmadım.      İşte senin sabredemediğin şeylerin içyüzleri budur."
    83      - Bir de sana Zülkarneyn'den soruyorlar. De ki: Size ondan bir hatıra okuyacağım.     
   84      - Gerçekten biz onu (Zülkarneyn'i) yeryüzünde iktidar sahibi yaptık ve ona      ulaşmak istediği her şeyi elde etmesinin bir yolunu verdik.
    85      - Derken o da bu yollardan birini tutup gitti.
   86      - Nihayet güneşin battığı yere vardığı zaman, güneşi, (sanki) kara bir balçıkta      batıyor buldu. Bir de bunun yanında bir kavim buldu. Biz ona dedik ki: "Ey      Zülkarneyn! Onları ya cezalandırırsın veya onların hakkında iyi davranırsın."     
   87      - O da demişti ki: "Kim haksızlık ederse muhakkak ona azab edeceğiz; Sonra      Rabbine geri döndürülecek, O da onu görülmemiş bir azabla cezalandırır."
    88      - "Amma her kim de iman edip iyi bir iş yaparsa, buna da en güzel mükâfat      vardır. Biz ona dünyada kolaylık gösterir zor işlere koşmayız."
   89      - Sonra Zülkarneyn yine bir yol tuttu.
   91      - İşte Zülkarneyn'in kudret ve saltanatı böyleydi. Ve biz onun yanında olan      her şeyi bilgimizle kuşatmıştık.
   92      - Sonra yine bir yol tuttu.
   93      - Nihayet iki dağ arasına ulaştığında onların önünde, hemen hiç söz anlamayan      bir kavim bulmuştu.
   94      - Dediler ki: "Ey Zülkarneyn! Ye'cuc ve Me'cuc bu yerde fesat çıkarıyorlar.      Onun için, bizimle onlar arasında bir sed yapman şartıyla sana bir vergi versek      olur mu?"
   95      - Dedi ki: "Rabbimin bana vermiş olduğu servet ve saltanat, sizin vereceğiniz      şeyden daha hayırlıdır. Bana maddî yardımda bulunun da sizinle onların arasına      en sağlam seddi yapayım.
   96      - "Bana, demir kütleleri getirin." Nihayet dağın iki ucunu denkleştirdiği      vakit: "Ateş yakıp körükleyin" dedi. Demiri bir ateş koru haline getirince.      "Bana erimiş bakır getirin üzerine dökeyim" dedi.
   97      - Artık Ye'cuc ve Me'cuc bu seti ne aşabildiler ne de delebildiler.
    98      - Zülkarneyn dedi ki: "Bu Rabbimin bir lütfudur. Rabbimin vaadi geldiği vakit      de onu dümdüz yapacaktır. Rabbimin vaadi de haktır.
   99      - Biz o gün (kıyamet günü) onları bırakıvermişizdir. Dalgalar halinde birbirlerine      girerler, Sûr'a da üfürülmüştür. Böylece onların hepsini bir araya toplamışızdır.     
   100      - Ve cehennemi o gün kâfirlere öyle bir göstereceğiz ki!
   101      - Onlar ki, beni hatırlatan âyetlerimden gözleri bir örtü içindeydi. İşitmeye      de tahammül edemiyorlardı.
   102      - O kâfirler, beni bırakıp da kullarımı dostlar edineceklerini mi sandılar?      Doğrusu biz cehennemi o kâfirlere bir konukluk olarak hazırladık.
    103      - De ki: Amelleri en çok boşa gidenleri size bildirelim mi?
    104      - Onların dünya hayatında çalışmaları boşa gitmiştir. Oysa onlar güzel işler      yaptıklarını sanıyorlardı.
   105      - İşte onlar, Rabblerinin âyetlerini ve O'nun huzuruna çıkacaklarını inkâr      etmişlerdir de bu yüzden iyilik altında yaptıkları bütün amelleri boşa gitmiştir.      Artık kıyamet günü onlar için hiçbir ölçü tutturmayız.
   106      - İşte böyle, onların cezaları cehennemdir. Çünkü inkâr etmişler ve benim      âyetlerimi, peygamberlerimi alaya almışlardır.
   107      - İman edip salih ameller işleyenlere gelince, onlar için Firdevs cennetleri      konak olmuştur.
   108      - İçlerinde ebedî olarak kalacaklar, oradan hiç ayrılmak istemeyeceklerdir.      Bu hatırlatma ve uyarmayı yeterli görmeyip de daha fazla açıklama isteyenlere      karşı ey Muhammed!
   109      - Deki: "Eğer Rabbimin sözlerini yazmak için deniz mürekkep olsa, Rabbimin      sözleri tükenmeden önce, deniz muhakkak tükenecekti, bir mislini daha yardımcı      getirsek bile."
   110      - De ki: "Ben de sizin gibi ancak bir beşerim. Ne var ki, bana ilâhınızın      ancak bir ilâh olduğu vahyolunuyor. Onun için her kim Rabbine kavuşmayı arzu      ederse iyi amel işlesin ve Rabbine yaptığı ibadete hiç kimseyi ortak etmesin."     
 

20-TAHA süresi türkçe meali
   
   1      - Tâ, Hâ,
    2      - Ey Muhammed! Kur'ân'ı sana sıkıntıya düşesin diye indirmedik.
   3      - Ancak Allah'tan korkan kimse için bir öğüt olarak (indirdik.)
   4      - Yeri ve yüce gökleri yaratanın katından yavaş yavaş bir indirilişle (onu)      indirdik.
   5      - O Rahmân (kudret ve hakimiyyetiyle) Arş'a hakim oldu.
   6      - Bütün göklerde olanlar, bütün yerdekiler, bu ikisinin arasında ve toprağın      altıda bulunanlar O'nundur.
   7      - Sen (Allah'a ettiğin dua ve zikirle) sesini yükseltirsen (bilki Allah bundan      mustağnîdir.). Çünkü O şüphesiz gizliyi de, gizlinin gizlisini de bilir.
   8      - Allah O'dur ki, kendisinden başka hiçbir ilâh yoktur. En güzel isimler O'nundur.     
   9      - (Habîbim!) Musa'nın (başından geçen hayat) hikayesi sana geldi mi?
   10      - Hani o bir ateş görmüştü de, ailesine: "Yerinizde durun, benim gözüme bir      ateş ilişti, belki size bir kor getiririm, yahut ateşin yanında bir yol gösterici      bulurum" demişti.
   11      - Ateşe vardığı zaman şöyle çağrıldı: "Ey Musa!
   12      - "Ben şüphesiz senin Rabbinim. Hemen ayakkabılarını çıkar, çünkü sen kutsal      bir vadi olan Tuvâ'dasın."
   13      - "Ben seni seçtim, şimdi (sana) vahyolunacak şeyleri dinle."

   14      - Şüphesiz ben Allah'ım, benden başka hiçbir ilâh yoktur. Onun için bana kulluk      et ve beni anmak için namaz kıl.
   15      - Çünkü kıyamet muhakkak gelecektir. Onun vaktini gizli tutuyorum ki, herkes      yaptığının karşılığını görsün.
   16      - Sakın kıyamete inanmayıp, kendi heva ve hevesine uyan kimse seni, ona iman      etmekten alıkoymasın; sonra helak olursun.
   17      - Ey Musa! Sağ elindeki nedir?
   18      - Musa dedi: "O benim asâm (değneğim) dır, ona dayanırım, onunla davarlarıma      yaprak silkerim ve onda başka hacetlerim (faydalanacağım şeyler) de var"
   19      - Allah: "Ey Musa! onu (yere) bırak"dedi.
   20      - Musa da onu bıraktı, bir de ne görsün! o bir yılan olmuş koşuyor.
    21      - Allah buyurdu ki: "Tut onu, korkma; biz onu yine eski durumuna çevireceğiz"     
   22      - "Bir de diğer bir mucize olmak üzere elini koynuna koy ki, kusursuz olarak      bembeyaz çıksın."
   23      - "Bunları sana en büyük mucizelerimizden (bir kısmını) gösterelim diye yaptık."     
   24      - "Firavun'a git, çünkü o hakikaten azdı."
   25      - Musa dedi ki: "Ey Rabbim! Benim göğsüme genişlik ver,
   26      - İşimi kolaylaştır,
    27      - Dilimden düğümü çöz
   28      - Ki, sözümü iyi anlasınlar.
   29      - Bir de bana ailemden bir vezir ver.
   30      - Kardeşim Harun'u (ver).
   31      - Onunla arkamı kuvvetlendir.
   32      - (Elçilik) işimde onu bana ortak et.
   33      - Ki seni çok tesbih edelim.
   34      - Seni çok analım.
   35      - Şüphe yok ki sen bizi görüp duruyorsun."
   36      - Allah buyurdu: "Ey Musa! Dilediğin (şeyler) sana verildi."
   37      - "And olsun biz, sana diğer bir defa daha ihsan etmiştik"
   38      - Hani bir vakit ilham edilmesi gereken (ancak ilham ile bilinebilen) şu ilhamı      annene verdik:
   39      - "Onu (Musa'yı) tabut içine koy da denize bırak. Deniz de onu sahile atsın.      Onu hem bana düşman, hem ona düşman olan biri alsın." Bir de benim gözetimim      altında yetiştirilmen için, üzerine katımdan bir sevgi bırakmıştım. (Ey Musa!)     
   40      - Hani kız kardeşin (Firavun'un sarayına) giderek: "Ona bakacak birini size      buluvereyim mi? diyordu. Böylece seni tekrar annene verdik ki, gözü aydın      olsun da kederlenmesin. Hem sen, bir adam öldürdün de seni gamdan kurtardık.      Seni çeşitli musibetlerle imtihan ettik. Bu sebeple yıllarca Medyen halkı      içinde kaldın. Sonra ey Musa! Belli bir çağa (peygamberlik görevini yüklenecek      bir yaşa) geldin.
    41      - Ben, seni kendime (peygamber) seçtim.
   42      - Sen kardeşinle birlikte mucizelerimle git. İkiniz de beni anmakta gevşeklik      etmeyin.
   43      - Firavun'a gidin, çünkü o gerçekten azdı.
   44      - Varın da ona yumuşak söz söyleyin; olur ki, öğüt dinler, yahut korkar.
   45      - (Musa ile Harun) "Rabbimiz! Onun bize kötülük yapmasından veya azgınlığını      artırmasından korkarız" dediler.
   46      - Allah buyurdu ki: "Korkmayın, zira ben sizinle beraberim, işitir ve görürüm."     
   47      - Hemen gidin de Firavun'a deyin ki: "Biz Rabbinin (sana gönderilen) elçileriyiz.      Artık İsrailoğulları'nı bizimle gönder, onlara azab etme; biz sana Rabbinden      bir mucize ile geldik. Selam doğru yolda gidenleredir."
   48      - "Bize kesin olarak vahyolundu ki, azab şüphesiz (gerçeği) inkâr edip ona      sırt çevirenleredir."
   49      - Firavun: "Ey Musa! Sizin Rabbiniz kimdir?" dedi.
    50      - Musa: "Bizim Rabbimiz her şeye şeklini veren, sonra da yolunu gösterendir."      dedi.
    51      - Firavun : "Öyleyse geçmiş asırlar (daki insanlar)ın durumu nedir?" dedi.     
   52      - Musa dedi ki: "Onların bilgisi Rabbimin katında bir kitapta (yazılı)dır.      Rabbim yanlış yapmaz ve unutmaz."
   53      - "Yeryüzünü sizin için bir döşek yapan, oradan sizin için yollar açan ve      gökten bir su indiren O'dur." İşte biz o su ile türlü türlü bitkilerden çiftler      çıkardık.
    54      - Hem siz yiyin, hem de hayvanlarınızı otlatın. Akıl sahibleri için bunda      nice ibretler vardır!
   55      - Sizi yerden (topraktan) yarattık, yine (ölümünüzden sonra) ona döndüreceğiz.      Hem de ondan sizi bir kere daha çıkaracağız.
   56      - And olsun ki, biz, Firavun'a mucizelerimizin hepsini gösterdik. Böyle iken      o yine onları yalan sayıp kabulden çekindi.
   57      - (Firavun Musa'ya şöyle) dedi: "Ey Musa! Sen sihrinle bizi yerimizden çıkarmak      için mi geldin bize?"
   58      - "O halde biz de senin sihrin gibi bir sihirle sana geleceğiz (karşına çıkacağız);      şimdi bizimle senin aranda bir vakit ve bir buluşma yeri tayin et ki; ne senin,      ne bizim caymayacağımız uygun bir yer olsun."
   59      - Musa: "Sizinle buluşma zamanı, süs (bayramı) günü ve insanların toplanacağı      kuşluk vaktidir." dedi.
   60      - Bunun üzerine Firavun döndü gitti ve bütün hile vasıtalarını topladıktan      sonra geldi.
   61      - Musa onlara dedi ki: "Yazıklar olsun size! Allah'a yalan uydur mayın. Sonra      bir azab ile kökünüzü keser. Gerçekten (Allah'a) iftira eden hüsrana uğramıştır."     
   62      - Sihirbazlar aralarında işlerini tartıştılar ve konuşmalarını gizli tuttular
    63      - (Sihirbazlar daha sonra Musa ve Harun'u göstererek şöyle) dediler: "Bu ikisi      muhakkak sihirbazdır; büyüleriyle sizi yurdunuzdan çıkarmak ve de örnek dininizi      yok etmek istiyorlar."
    64      - "Onun için bütün tuzaklarınızı bir araya getirin, sonra hep bir sıra halinde      gelin. Bugün üstün gelen muhakkak zafer kazanmıştır."
   65      - Sihirbazlar: "Ey Musa! Ya sen at, yahud ilk atan biz olalım" dediler.
    66      - Musa dedi ki: "Hayır, siz atın." Bir de ne görsün! Onların ipleri ve değnekleri,      yaptıkları sihirden ötürü kendisine sanki yürüyorlarmış gibi geldi.
   67      - Bu yüzden Musa içinde bir korku hissetti.
   68      - Biz dedik ki: "Korkma, çünkü sen muhakkak üstünsün (galib geleceksin) "
    69      - "Sağ elindekini atıver, o, onların yaptıklarını yutar. Çünkü onların yaptıkları      ancak bir büyücü tuzağıdır. Büyücü ise, her nerede olursa olsun başarıya ulaşamaz."     
   70      - Sonunda bütün sihirbazlar secdeye kapandılar, "Musa ile Harun'un Rabbine      iman ettik" dediler.
   71      - Firavun: "Ben size izin vermeden mi ona iman ettiniz? O, muhakkak size sihir      öğreten büyüğünüzdür. And olsun ki, ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama      keseceğim ve muhakkak sizi hurma dallarına asacağım. Böylece hangimizin azabının      daha şiddetli ve devamlı olduğunu bileceksiniz" dedi.
   72      - (İman eden sihirbazlar şöyle) dediler: "Bize gelen bu açık mucizeler ve      bizi yaratana karşı, asla seni tercih edemeyiz. Ne hüküm vereceksen ver. Sen,      ancak bu dünya hayatına hükmedebilirsin."
   73      - "Doğrusu biz hem günahlarımıza, hem bizi zorladığın sihre karşı, bizi bağışlasın      diye, Rabbimize iman ettik. Allah (sevabça senden) daha hayırlı ve (azab verme      bakımından da) daha devamlıdır."
   74      - Her kim Rabbine suçlu olarak varırsa, şüphesiz ki ona cehennem vardır. Orada      ne ölür, ne de dirilir.
   75      - Kim de ona bir mümin olarak salih ameller işlemiş olduğu halde varırsa,      işte onlara en yüksek dereceler vardır.
   76      - Adn cennetleri vardır ki, altlarından ırmaklar akar, onlar, orada ebedî      olarak kalacaklardır. Ve işte bu, (küfür ve isyandan) arınanların mükafatıdır.      Meâl-i Şerifi
   77      - Gerçekten Musa'ya şöyle vahyettik: "Kullarımla geceleyin yürü (Mısır'dan      çık) de (asânı vurarak) onlara denizde kuru bir yol aç; (artık firavun tarafından)      yetişilmekten korkmazsın ve (boğulmaktan) endişe de etmezsin."
   78      - Firavun ordularıyla hemen onları takip etti, denizden kendilerini sarıveren      (korkunç boğulma) sarıverdi
   79      - Böylece Firavun kavmini yanlış yola sürükledi ve doğru yola götürmedi.
   80      - Ey İsrailoğulları! Sizleri düşmanınızdan kurtardık ve Tûr dağının sağ yanında      size söz verdik, üzerinize de kudret helvası ve bıldırcın indirdik.
   81      - Size verdiğimiz rızıkların en temizlerinden yiyin ve bunda taşkınlık etmeyin,      sonra üzerinize gazabım iner. Kimin üzerine de gazabım inerse, muhakkak o      mahvolur.
   82      - Bununla beraber, şüphe yok ki ben, tevbe eden, iman edip salih amel işleyen,      sonra da hak yolda sebat gösteren kimse için çok bağışlayıcıyım.
   83      - "Ey Musa! Seni kavminden (ayırıp) daha çabuk (gelmeye) sevkeden nedir?"      (dedik.)
   84      - Musa: "Onlar benim izimdeler (arkamdan beni takip edip geliyorlar). Ben      sana acele ettim (geldim) ki, hoşnud olasın" dedi.
   85      - Allah: "Doğrusu biz senden sonra kavmini imtihan ettik. Sâmirî onları saptırdı"      dedi.
   86      - Hemen Musa öfkeli ve üzgün olarak kavmine döndü (onlara şöyle) dedi: "Ey      kavmim! Rabbiniz size güzel bir vaad ile söz vermedi mi? Size bu süre mi çok      uzun geldi, yoksa Rabbinizden size bir gazab inmesini arzu ettiniz de mi,      bana olan vaadinizden caydınız?"
   87      - Onlar dediler ki: "Biz sana verdiğimiz sözden, kendiliğimizden caymadık.      Fakat biz o (Kıbtî) kavminin süs eşyasından bir takım ağırlıklar yüklenmiştik.      Onları (ateşe) attık. Sâmirî de (kendi mücevheratını) böylece atmıştı."
   88      - Nihayet Sâmirî onlara böğüren bir buzağı heykeli ortaya çıkardı. Bunun üzerine      Sâmirî ve adamları: "İşte sizin de, Musa'nın da ilâhı budur, ama o unuttu"      dediler.
   89      - Onlar görmüyorlar mıydı ki, o buzağı, kendilerine hiçbir sözle karşılık      veremiyor; onlara ne bir zarar, ne de bir yarar vermeye sahip bulunamıyordu.     
   90      - And olsun ki Harun daha önce onlara: "Ey kavmim! Siz bununla (buzağı ile)      imtihana çekildiniz. Sizin gerçek Rabbiniz Rahmân'dır. Gelin bana uyun ve      emrime itaat edin" demişti.
   91      - Onlar (cevap olarak şöyle) demişlerdi: "Musa bize dönüp gelinceye kadar,      biz ona tapmaya elbette devam edeceğiz."
   92      - (Musa gelince kardeşine şöyle) dedi: "Ey Harun! bunların sapıklığa düştüğünü      gördüğün vakit, seni engelleyen ne oldu?"
    93      - "(Neden) benim yolumu takip etmedin, benim emrime karşı mı geldin?"
   94      - Harun: "Ey anamın oğlu! Sakalımı ve başımı (saçımı) tutma. Ben senin 'İsrailoğulları      arasında ayrılık çıkardın, sözüme bakmadın' diyeceğinden korktum." dedi.
    95      - (Hz. Musa bu defa Sâmirî'ye dönerek) "Ey Sâmirî! Senin bu yaptığın nedir?"      dedi.
   96      - Sâmirî: "Onların görmedikleri bir şey gördüm: (Sana gelen) ilâhî elçinin      (Cebrail'in) izinden bir avuç (toprak) aldım ve onu (erimiş mücevheratın içine)      attım. Bunu, bana böylece nefsim hoş gösterdi" dedi.
   97      - (Musa ona şöyle) dedi: "Haydi çekil git. Artık senin için hayat boyunca,      'benimle temas yok' diye söylemen var (bir vahşi gibi yapayalnız yaşamağa      mahkum olacaksın). Hem senin için asla kaçamayacağın bir ceza daha vardır.      Bir de ibadet edip durduğun ilâhına bak; elbette biz onu yakacağız, sonra      da kül edip muhakkak onu denize savuracağız."
   98      - Sizin ilâhınız, ancak kendisinden başka hiçbir ilâh bulunmayan Allah'dır.      Onun ilmi her şeyi kuşatmıştır.
    99      - (Ey Muhammed!) Sana geçmişin haberlerinden bir kısmını böylece anlatıyoruz.      Şüphe yok ki, sana katımızdan bir zikir (düşünüp kendisinden ibret alınacak      bir kitab) verdik.
   100      - Kim ondan yüz çevirirse, şüphesiz o, kıyamet günü bir günah yüklenecektir.
    101      - Devamlı o azabın altında kalacaklar. Kıyamet günü onlar için, bu ne fena      bir yüktür!
    102      - Sûr'a üfürüleceği gün ki biz suçluları o gün, (gözleri korkudan) göğermiş      olarak mahşerde toplayacağız.
    103      - "Siz dünyada sadece on(gün) kaldınız" diye kendi aralarında gizli gizli      konuşurlar.
   104      - Aralarında ne konuşacaklarını biz çok iyi biliriz. Görüşü en üstün olan:      "Ancak bir gün kaldınız" diyecektir.
   105      - (Ey Muhammed!) Sana dağlar(ın kıyametteki durumunu) sorarlar, de ki: "Rabbim      onları ufalayıp savuracak."
   106      - "Böylece yerlerini dümdüz boş bir halde bırakacak."
   107      - "Orada ne bir çukur, ne de bir tümsek göreceksin."
   108      - O gün, hiçbir tarafa sapmadan o davetçiye (Sûr'a üfleyenin çağrısına) uyarlar.      Öyleki, Rahmân'ın heybetinden sesler kısılmıştır. Artık bir fısıltıdan başka      hiçbir şey işitemezsin.
   109      - O gün, Rahmân'ın kendisine izin verdiği ve sözünden hoşnud olduğu kimselerden      başkasının şefaatı fayda vermez.
   110      - Allah, onların geleceklerini de, geçmişlerini de bilir. Onlar ise O'nu ilmen      kavrayamazlar.
   111      - Bütün yüzler, diri ve bütün yarattıklarını gözetip duran Allah'a baş eğmiştir.      Bir zulüm yüklenen gerçekten hüsrana uğramıştır.
   112      - Her kim de mümin olarak salih amelleri işlerse, artık o, ne bir haksızlıktan      ve ne de çiğnenmekden korkar.
   113      - İşte böylece biz onu Arapça bir Kur'ân olarak indirdik. Onda tehditlerden      nice türlüsünü tekrar tekrar açıkladık ki belki sakınırlar, yahut onlara bir      ibret ve uyanış verir.
   114      - Hükmü her yerde geçerli gerçek hükümdar olan Allah yücedir. (Ey Muhammed!)      Kur'ân sana vahyedilirken, vahiy bitmeden önce (unutma korkusu ile) Kur'ân'ı      okumada acele etme; "Rabbim! benim ilmimi artır" de.
   115      - Doğrusu bundan önce Âdem'e (bu ağaçtan yeme diye) emrettik, fakat unuttu      ve biz onda bir azim (bir kararlılık) bulmadık.
   116      - Bir vakit meleklere: "Âdem(e hürmet) için secde edin" demiştik; İblis'ten      başka hepsi secde etmiş, o çekinmişti.
   117      - Biz de (Âdem'e) şöyle demiştik: "Ey Âdem! Şüphesiz bu (İblis) sana ve eşine      düşmandır. Sakın sizi cennetten çıkarmasın, sonra bedbaht olursun (sıkıntı      çeker, perişan olursun)."
   118      - "Doğrusu senin acıkmaman ve çıplak kalmaman (ancak) cennettedir. "
    119      - Ve sen orada ne susarsın, ne de güneşin sıcağında kalırsın"
   120      - Nihayet şeytan ona vesvese verdi. Şöyle dedi: "Ey Âdem! Sana sonsuzluk ağacını      ve çökmesi olmayan bir saltanatı göstereyim mi?"
   121      - Bunun üzerine ikisi de o ağaçtan yediler. Hemen ayıp yerleri kendilerine      açılıp görünüverdi. Ve üzerlerine cennet yaprağından örtüp yamamaya başladılar.      Âdem Rabbinin emrinden çıktı da şaşırdı.
   122      - Sonra Rabbi, onu seçti de tevbesini kabul buyurdu ve ona doğru yolu gösterdi.     
   123      - Allah (onlara) şöyle dedi: "Birbirinize düşman olmak üzere hepiniz oradan      (cennetten) inin. Artık benden size bir hidayet (kitab) geldiği zaman, kim      benim hidayetime uyarsa işte o, sapıklığa düşmez ve (ahirette) zahmet çekmez.     
   124      - Her kim de benim zikrimden (Kur'ân'dan) yüz çevirirse, (bilsin ki) ona dar      bir geçim vardır ve onu kıyamet günü kör olarak haşrederiz.
   125      - (O zaman Kur'ândan yüz çeviren kimse) "Rabbim! beni niçin kör olarak haşrettin,      oysa ben gören bir kimseydim" der.
   126      - Allah: "Böyledir, sana âyetlerimiz gelmişti de onları sen unutmuştun, bugün      de öylece unutulursun" der.
   127      - İşte haddi aşanları, Rabbinin âyetlerine inanmayanları biz böyle cezalandırırız.      Ve muhakkak ki ahiret azabı (dünya azabından) daha şiddetli ve daha devamlıdır.
    128      - Onları, yerlerinde gezip durdukları şu kendilerinden önce yok ettiğimiz      bunca nesiller(in o korkunç akibeti) doğru yola sevk etmedi mi? Doğrusu bunda      ibret alacak aklı olanlar için nice deliller vardır.
    129      - Eğer Rabbinin verdiği bir hüküm ve tayin ettiği bir süre olmasaydı, hemen      azaba uğrarlardı.
   130      - O halde, dediklerine sabret; güneşin doğmasından önce ve batmasından önce      Rabbini hamd ile tesbih et. Gecenin bir kısım vakitlerinde ve gündüzün etrafında      da tesbih et ki hoşnudluğa eresin.
   131      - Kâfirlerden bir kısmına, onları sınamak için dünya hayatının zineti olarak      verdiğimiz ve onunla kendilerini geçindirdiğimiz şeye (mal ve saltanata) sakın      rağbetle bakma. Rabbinin (ahiretteki) rızkı daha hayırlı ve daha devamlıdır.     
   132      - (Ey Muhammed!) Ehline namaz kılmalarını emret, kendin de ona sabırla devam      et. Biz senden bir rızık istemiyoruz. Seni biz rızıklandırırız. Güzel akibet      takva sahiplerinindir.
   133      - (İnkâr edenler): "Rabbinden bize bir mucize getirse ya" dediler. Onlara      önceki kitablarda olan apaçık deliller gelmedi mi?
   134      - Eğer biz, onları bundan (peygamber veya Kur'ân'dan) önce bir azab ile yok      etseydik, muhakkak "Ey Rabbimiz! bize bir peygamber gönderseydin de, alçak      ve rezil olmadan önce âyetlerine uysaydık, olmaz mıydı?" diyeceklerdi.
   135      - De ki: "Hepimiz beklemekteyiz, siz de bekleyedurun. Şüphesiz düz yolun sahiplerinin      kimler olduğunu ve kimlerin doğru yolda bulunduğunu yakında bileceksiniz.