*Canıma bir merhaba sundu ezelden çeşm-i yâr
Öyle mest oldum ki gayrin merhabasını bilmedim (Ahmet Paşa)
*Hani ol gül gülerek geldiği demler şimdi
Ağlarım hatıra geldikçe gülüştüklerimiz(Mahir)
*Dene altunu mihenk taşında
Dahi insanı bir iş başında
*Bir gül dedi bülbül güle, Gül gülmedi gitti
Gül bülbüle, bülbül güle, Yar olmadı gitti
*Bakmamıştır, dönüp hayatıma
Ağlayanlar, bugün, vefatıma (A.Nihat Asya)
*Kimsesiz kimse yok, herkesin var bir kimsesi
Kimsesiz kaldım yetiş, kimsesizler kimsesi
*Canı canan dilemiş vermemek olmaz ey dîl
Ne nîza eyleyelim ol ne senindir ne benim (Fuzuli)
*Düşenin dostu olmaz demişler düşte görürsün,
Sen o zaman dostları, düşte görürsün
*Varlığından şu güzel ülkeyi kurtarsak da
Adımından kalan izler, lekedir toprakta. (A.Nihat Asya)
*Nerde gölgen, Ey Osman'ın o büyük
Çınarından kalan zavallı kütük. (A.Nihat Asya)
*"Suyu yokmuş... bu haliyle ay toprağı neye yarar?"
Diyenlere cevap: "Teyemmüm etmeye yarar" (A.Nihat Asya)
*Gün olur... bin giden, on erle döner
Fakat zaferle döner! (A.Nihat Asya)
*Millet, vatan ve din ona-ömrünce- verdi güç
Ay gökyüzünde birdi, Onun bayrağında üç.(A.Nihat Asya)
*Padişahı âlem olmak bir kuru kavga imiş
Bir veliye bende olmak cümleden âlâ imiş. (Yavuz Sultan Selim)
*Yazı yazmak istersen, al eline kalemi durma yaz
Yazı yazmak istemezsen, al eline kazmayı durma kaz.
*Yazı yazan hem güldür hem çiçek
Yazı yazmayan hem öküzdür hem eşek
*Kelamın fizza ise sükut eyle olsun zeheb
Kemal ehli kemâlâtı böyle buldu hep.
*Gökten nazire indi sihamı kazasına
Nef'î diliyle uğradı Hakkın belasına
*Tok olan cümle âlemi tok sanır
Aç olan âlemde ekmek yok sanır.
*Çağrıldığın yere erinme
Çağrılmadığın yerde görünme
*Kendi kendine ettiğin âdem
Bir yere gelse idemez âlem.(Adlî)
*Adam, adamdır eğer olmaz ise bir pulu
Eşek yine eşektir, atlastan olsa çulu.(La edri)
*Yine ben bir öğüt aldım pirimden
İyilik ettiğinde sakın kendini.(Köroğlu)
*Beklemek güzel şey, gelecekse beklenen
Özlemek güzel şey, özlüyorsa özlenen.
*Al kaşağıyı gir ahıra
Yarası olan at gocunsun
*Cümleler doğrudur sen doğru isen
Doğruluk bulunmaz sen eğri isen.(Yunus Emre)
*Sirkati şiir edene kati zeban lazımdır
Böyledir şer'i belagatte fetavayı sühan. (Sünbülzade Vehbi)
*Güden çoban sürüyü döndürünce ters yöne
Geçmez mi sürüdeki topal koyun en öne.(La edri)
*Allah'a sığın şahsi halîmin gazabından
Zira yumuşak huylu atın çiftesi pek olur.(Ziya Paşa)
*Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz,
Şahsın görünür, rütbe-i aklı eserinde.(Ziya Paşa)
*Milyonla çalan mesned-i izzette şerefaz
Birkaç kuruşu mürtekibin cây'i kürektir.(Ziya Paşa)
*Söz bilirsen söyle senden ibret alsınlar
Söz bilmezsen sükût eyle seni insan sansınlar.
*Muradını anlarız ol gamzenin izanımız vardır,
Belî söz bilmeyiz ama biraz irfanımız vardır.(Nedim)
*Gülü vermen için gülü vermem mi gerek
Haydi gülüm gülüver de, gülü vereyim. (Havace)
*Pek tabi olmaya gelmez terbiyesiz derler
Pek samimi olmaya gelmez saygısız derler.(C.Şehabeddin)
*Gafletlere, zilletlere, zulmetlere lanet
Sen doğ bize, sen doğ bize ey fecri hakikat. (Tevfik Fikret)
*Bir mevsimi baharına geldik ki alemin
Bülbül hamuş, havz teki, gülistan harab.(İzzet Molla)
*Pür ateşim açtırma benim ağzıma zinhar
Zalim söyletme derunumda neler var.
*Bir saçı Leyla'ya mecnun'dur deyu
Yazmışlar defteru divane beni.(Dertli)
*Bizi sarsar bir sülüs yazı görsek
Bize heyecan verir bir parça kırık çini.(F.N.Çamlıbel)
*Bazen gönül dalar suların musikisine
Bazen Yesari hatlarının en nefisine.(Yahya Kemal)
*Mende Mecnundan fuzun âşıklık istidadı var
Aşıkı sadık menem, Mecnun'un ancak adı var. (Fuzuli)
*Bir kadehle sâki gamdan azad eyledi
Şad olsun önlü onun gönlümü şad eyledi.(Hoca Dehhani)
*Ger derse Fuzuli ki güzellerde vefa var
Aldanma ki şair sözü elbette yalandur.(Fuzuli)
*Sen Ahmedü Mahmudu Muhammedsin efendim
Hak dan bize sultan-ı müeyyedsin efendim. (Şeyh Galib)
*Mâh-ı muharrem oldı meserret haramdır
Matem bugün şeriate bir ihtiramdır. (Fuzuli)
*Öyle zaif kıl tenimi firkatinde kim
Vaslına mümkün ola yetürmek saba beni. (Fuzuli)
*Ben akıldan isterim delalet
Aklım bana gösterir dalalet. (Fuzuli)
*Zülfüne kalsa perişan eylemezdi dilleri
Anı da tahrik eden bâd-ı sabadır. (Fuzuli)
*Aşk icre azab olduğun andan bilirim ki,
Her kimse ki âşıktır, işi ahu figandır. (Fuzuli)
*Ne yanar kimse bana âteşi dilden özge
Ne açar kapım bad-ı sabâdan gayrı.(Fuzuli)
*Mecnun ile bir mektebi-i aşk icre okuduk
Ben Mushafı hatmettim, o Leyli'de kaldı. (Fuzuli)
*Masivadan el çekip mahlukattan ümit kes
Virdin olsun her nefes "Allah bes, baki heves"(La edri)
*Başında aklı olan ücrete amel etmez
Huriyle aldanmaz, göz ile kaştan geçer. (Yunus Emre)
*Gül gülse daim, ağlasa bülbül aceb değil,
Zira kimine ağla demişler, kimine gül. (Baki)
*Yedim sûg-i Halep'te bir pilav, ismin sual ettim,
*Ya rab bana cism-u can gerekmez,
Canan yok ise can gerekmez.(Fuzuli)
*Ey Fuzuli yar eğer cevr etse ondan incinme
Yar cevri, aşıka her dem muhabbet tazeler. (Fuzuli)
*Gözlerime bak, orada görürsün hep vefayı
Hem yârimin bana ettiği her cevrü cefayı.(Havace)
*Gazel bildürür şairin kudreti
Gazel arturur nazımın şöhretin
*Gittin amma ki kodun hasret ile canı bile
İstemem sensiz olan sohbeti yaran bile. (Neşati)
*Câm-ı cem nûş eyle ey Cem bu firengistandır
Her kulun başına yazılan gelür devrandur.(Şehzade Cem)
*Vech-i Yeldanın kıymetini sarhoş ne bilsin
Sen onu aşık olmuş biçare mecnuna sor.(Havace)
*Gör zahidi kim sahibi irşad olayım der
Dün mektebe vardı bugün üstad olayım der.(Ruhi)
*Çin ellerinin çok gözü ahuların övme
Ey hâce bu rum elleridir, bunda neler var.(Ruhi)
*Kimdir bizi men eyleyecek dârı cinandan
Mevrusu pederdir gireriz hane bizimdir. (Nabi)
*Onlar bana vurgun
Ben ona meftun.(Havace)
*Göz gördü gönül seni sevdi ey yüzü mâhım
Kurbanın olam var mı benim bunda günahım.(Nahifi)
*Haddeden geçmiş nezaket yâl-u bal olmuş sana
Mey süzülmüş şişeden ruhsarı al olmuş sana.(Nedim)
*Dikkatler ile seyrederiz yari serapa
Görmez mi idik biz de eğer olsa vefası.(Baki)
*Avazeyi bu âlemde Davud gibi sal
Baki kalan bu kubbede hoş bir sada imiş.(Baki)
*Ey Necati, yürü sabreyle elinden ne gelir
Hublar, cevr-u cefayı kime öğretmediler.(Necati)
*Nabi ile ol afetin ahvalini naklet
Efsane-i Mecnun ile Leyla'dan usandık.(Nabi)
*Ne dünyadan safa bulduk, ne ehlinden recamız var,
Ne dergâhı Huda'dan maada bir ilticamız var.(Nefi)
*Varalım bir iki gün zikredelim Mevla'yı
Bize ısmarladılar mı bu yalan dünyayı.(II.Murat)
*Güzel sevmekte zahid müşkilin var ise bizden sor
Bizim ol fende çok tahkikimiz, itkanımız vardır. (Nedim)
*Çok insan anlayamaz eski musikimizden,
Ve ondan anlamayan bir şey anlamaz bizden.(Yahya Kemal)
*Güzellerde olsaydı biraz vefa
Olur muydu güzellikleri heba. (Havace)
*Şeb-i Yeldayı muvakkitle, müneccim ne bilsin?
Mübtelayı gam'a sor kim geceler kaç saat çeker.
*Geçme namert köprüsünden ko aparsın su seni,
Yatma tilki gölgesinde ko yesin aslan seni.
*Miyanı gütüguda bedmeniş iham eder kubbun
Şecaat arz ederken merdi kıpti sirkatin söyler.(Koca Ragıp Paşa)
*Ölüm bize ne uzak, bize ne yakın ölüm
Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm.
*Sakın terki edepten kuy-i mahbubi Hüdadır bu
Nazargahı ilahidir, makamı Mustafa'dır bu.(Nabi)
*Cihanda âdem olan bî gam olmaz
Anınçün bî gam olan âdem olamaz.(Necati)
*Âdem odur ki adını alemde andıra
Alemde ad kalır âdem gelir gider.(Âdem Dede)
*Sanma âlemde gerektir âdemi, insna olur
Kimisi insan olursa kimisi şeytan olur.
*Âdeme âdem gerektir âdem etsin âdemi
Âdem âdem olmayınca netsin âdem âdemi. (Ziya Paşa)
*Ağlamak göründü gönül, ağlayalım seninle
İnlemek göründü gönül inleyelim seninle.(Aziz Mahmud Hüdayi)
*Sür çıkar ağyarı dilden ta tecelli ede Hak
Padişah girmez saraya, hane mamur olmadan
*Bir ah ettim derinden
Yer oynadı yerinden.
*Cüzi akıl, söz ve işlerimizde bize delil olur
Ama Allah bahsinde değeri sıfır olur.(Mevlana)
*Subh dem dönse n'ola mihr-i cemale lale,
Oldu mazhar-ı aded-i ismi celale "Lale". (Ref'i Kâlâyi)
*Efendi ne isterse etmek gerek
Kuluz biz düşer mi sual etmek.(İzzet Molla)
*Harâbât ehlini hor görme zahid
Hazineye malik ne viraneler var...(Ragıp Paşa)
*Arif isen bir gül yeter kokmağa
Cahil isen gir bahçeye, yıkmağa.(La edri)
*Sanma ey hace ki senden zer-u sim isterler
"Yevme La yenfeu'da" kalbi selim isterler.
*Ekmeyen biçmedi bu mezrada elhasıl
Kime lazım ekmek, ona lazım ekmek.(Akbıyık Sultan)
*Hırlaşır bir lâşeye üşüşmüş nice yüz bin kılab
Biz de pay almak için geldik bu kavga üstüne. (Hüdai)
Arap kuskus deyince, bezli mechud eyledim kustum. (Sururi)
*Günlerdir almadım senden ne bir mektup, ne bir haber
Kaldır nikabını, göster cemalini ey vefasız dilber. (Havace)
*İlim bir hucce-i bî sahildir
Anda alim geçinen cahildir. (Nabi)
*Tütünsüz uykusuz kaldım
Terk etmedi sevdan beni. (Ahmet Arif)
*Bizler mi vakti hoşça geçirmekteyiz bu gün
Şüphem budur: Vakit mi geçirmektedir bizi? (Yahya Kemal)
*Ey kimsesizler, el veriniz kimsesizlere
Onlardır ancak el verecek kimse sizlere. (Yahya Kemal)
*Uğrarız sadmesine her gelenin
Bu da bir çiftesi hergelenin
*Ölmek değildir ömrümüzün en feci işi
Müşkül budur ki ölmeden evvel ölür kişi
*Güzellerde vefa olmaz demek yanlış ey Baki,
Olur vallahi billahi hemen yalvarı (parayı) görsünler.(Baki)
*Muıni zalimin dünyada erbabı denaettir.
Köpektir zevk alan sayyad-ı bî insafa hizmetten.(Namık Kemal) *Bir katre mâ düşünce gülün kalbi pakine
İsmim çıkar heman varak-ı tâb-nakine. (Ke-ma-l)
*Bende yok sabru sükûn, sende vefadan zerre,
İki yoktan ne çıkar fikredelim bir kerre.(Nâ-bi)
*Sefinenin başı girerse limana,
O memduhun ismi çıkar meydana. (Sü-leyman)
*Erbabı teşaur çoğalıp şair azaldı,
Yok öyle değil şairin ancak adı kaldı. (Muallim Naci)
*Hoş olur gecede mey sohbeti mehtab olıcak
Nursun meclise gel kim demişiz sana mâh sana.(Necati)
*Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu,
Birinciliği beyaza verdiler. (Özdemir Asaf)
*Yahya'yı yar ağlatırsa gam değil,
Müşkil budur ki düşmanı nadanı güldürür. (Şeyhülislam Yahya)
*Aşk cellâdından ne çıkar, mademki yar vardır,
Yoktan da davardan da ötede bir vardır.(Sezai Karakoç)
*Kula bela gelmez Hak yazmadıkça,
Hak bela yazmaz kul azmadıkça.
*Gam değil amma bu mülkün böyle elden gitmesi,
Gitgide zulüm etmeye elde ahali kalmıyor.(Şair Eşref)
*Bizler savaş ölüleriyiz,
Bundan böyle karşı-karşıya değiliz,
Bildiririz.
*Kim istemez mutlu olmayı,
Ama mutsuzluğa da var mısın. (Cemal Süreyya)
*Bir demet reyhan verseler bülbüle
Koklamaz onu yine gider dikenli bir güle.
*Gülün güzelliğini bülbülden öte kim bilir?
Benim âb-ı hayatım senin bitmez sevgindir.
*Aşk odu evvel düşer maşuka, ondan aşığa
Şem'i gör kim yanmadan yandırmadı pervaneyi.
*Pişkinin halini anlayamaz ham,
Kısa kesmek gerek sözü vesselam.
*Nesimi'ye sordular kim yârin ile hoş musun?
Hoş olam ya olmayayım ol yar benim kime ne? (Nesimi)
*Bed asla necabet mi verir hiç üniforma
Zerdüz palan ursan eşek yine eşektir. (Ziya Paşa)
*Ayıttı ol Peri bir gün düşüne girurem bir şeb,
Sevincimden nice yıllar geçiptir görmedim uyku.(Zati)
*Eksik olamaz gamımız bunca ki bizden ham alıp
Her gelen gamlı gider şad gelip yanımıza. (Fuzuli)
*Merhem koyup onarma sinemde kanlı dağı
Söndürme özelinle yandırdığın cerağı.(Fuzuli)
*Eylesen tutiyi talimi edayı kelimat
Sözü insan olur ama özü insan olmaz. (Fuzuli)
*Canıma bir merhaba sundu ezelden çeşm-i yâr
Öyle mest oldum ki gayrın merhabasın bilmedim. (Ahmet Paşa)
*Kabiliyet dâd-ı Hak'tır her kula olmaz nasip
Sad hezâr terbiye etsen bî-edep olmaz edîp.(Lâ edri)
*Nâdir bulunur tıynet-i kâmilde kusûr
Kem-mâyeden eyler ne ki eylerse zuhûr. (Ragıp Paşa)
*Zalimlere mehl olmasa matlub-ı ilahi
Bir demde yıkar alemi mazlumların ahı.(Sırrı Paşa)
*Bahşeyleyip günahımı mesrûr eder misin
Ya Rab harâp kalbimi ma'mûr eder misin.(Enderunlu Vâsıf)
*Mücerribân-ı umûrun kelâmı gerçek imiş
Yalan dedikleri dünyayı böyle bilmez idim. (Yenişehirli Avni)
*Leb zikirde amma ki gönül fikr-i cihanda
Kaldı arada sübha-i mercan mütereddid. (Nâbî)
*Kahve narhın arttıran kahve gibi çeksin azab
Hem yanıp hem rû-siyah hem hurd ola gark-ı âb
(Narh:Fiyat-Rû:Yüzü-Hurd:Öğütülme-Gark:batmak)
*Senden, bilirim yok bana faide ey gül
Gül yağını eller sürünsün çatlasa bülbül
*Meşveretsiz kim ki bir iş işleye
Şol nedamet parmağın çok dişleye.(Zarifî )
*Arif isen bir gül yeter kokmağa
Cahil isen gir bahçeye yıkmağa.
*Nedenlü cehd edersen bir murâde
Nasib olmaz mukadderden ziyâde.
*Çünki yok ev sahibinden fâide
Rabbenâ enzil aleynâ mâide
*Ne kendi eyledi rahat,ne halka verdi huzur
Yıkıldı gitti cihandan,dayansın ehl-i kubur.
*Kişiye her işi âlâ görünür
Kuzguna yavrusu Ankâ görünür.
*Çeşmi insaf kadar kamile mizan olmaz
Kişi noksanını bilmek gibi irfan olmaz. (Nevadir-ul Âsar)
*Sûretin sîretine şahittir
Başka şahit aramak zâiddir.(İbn-ül Emin Mahmud Kemal)
*Erbab-ı fazlü marifet olmazdı muteber
Herkes cihanda olsa eğer sahib-i hüner.(Sâmih)
*Koyamam kargayı bülbül yerine
Çiçek açmış dikeni gül yerine.(Şinâsi)
*Postu sırtında gezer hayvanın
İlmi sadırında olur insanın.(Vehbî Sümbülzade)
*Derd-i dili açma sakın herkese
Derde deva derdi çekenden gelir.Ali Fakri (Şeyh)
*Gelince vakt-i hacet geçmedim hatırlarından hiç
Anın çün ben de şimdi hatır-ı ahbabdan geçtim.(Yenişehirli Avni)
*Yâri bil, ağyârı bil aklın başında var iken
Fevt-i fursat eyleme fursat yedinde var iken. (Dertli)
*Gözlerim ebna-yı ademden o rütbe yıldı kim
İstemem ben fatiha tek çalmasınlar taşımı. (Şair Eşref )
*Başımla gönlümü edemedim eş
Biri yüz yaşında biri yirmi beş.Celal Sahir (Erozan)
*Basma cahilin izine
Gitme şeytanın sözüne. (Ruhsati)
*Dü İbrahim amed bedârı cihan
Yeki putşiken, yeki putnişan.(Figani)
*Bahşeyleyip günahımı mesrur edermisin
Ya Rab harab kalbimi mamur edermisin? (Enderunlu Vasıf)
*Dil gitti gerçi yerine kondu hezar gam
Biri gider bini gelir oldu belaların (Şeyhülislam Yahya)
*Gelince vakti hacet geçmedim hatırlarından hiç
Onunçün ben de şimdi hatırı ahbabdan geçtim(Yenişehirli Avni)
*Zalimlere mehl olmasa matlubi İlahi
Bir demde yıkar alemi mazlumların ahı (Sırrı Paşa)
*Nadir bulunur tıyneti kamilde kusur
Kem mayeden eyler ne ki eylerse zuhur(Ragıb Paşa)
*Neye halk etdi deme Hazreti Mevlâ nâyı
Halka bildirmek için Hazreti Mevlanayı (La edri)
*Kabiliyet dâd-ı Hak'tır her kula nasib olmaz
Sad hezar terbiye etsen bi edeb olmaz edib(La edri)
*Kişiye her iş a'la görünür
Kuzguna yavrusu anka görünür(Şinasi)
*Eski eş'arda dürbin ile mâna görülür
Yeni eş'arda mâna diye külfet yoktur.(Şair Eşref)
*Sana senden gelir bir işte dâd´ lâzımsa
Zaferden ümidin kes gayriden imdad lâzımsa.
Yüksel ki yerin bu yer değildir;
Dünyaya gelmek hüner değildir.
Bize gayret yaraşır, merhamet Allah'ındır.
Hükmü ati ne fakirin, ne de şeyhin şahındır
(Namık Kemal)
*Dün öldü, bugün ise, sanki can çekişmede,
Yarın henüz doğmadı, doğmayacak belki de.
(Bisr-i Hafi)
*Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir,
Tekdir ile uslanmayanın hakki kötektir.
Dost bi-perva, felek bı-rahm, devran bı-sukun
Derd çok hem-derd yok, düşman kavi, tali'zebun
(Fuzuli)
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı
Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı
(Fuzuli)
Aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabib!
Kılma derman kim, helakim zehri dermanındadır(Fuzuli)bende yok sabr u sükût, sende vefadan zerre
iki yoktan ne çıkar, fikredelim bir kerre."
Nabi
Gül gül dedi bülbül güle gül gülmedi gitti
Bülbül güle gül bülbüle yar olmadı gitti
Fuzuli
Ehl-i gönül diyemem sinesi saf olmayana
Ehl-i gönül birbirini bilmemek insaf değil.
Nefi
Tandır tava geldi,hamur bitti;
İşler yola girdi,ömür bitti."
Anonim
Geçme namert köprüsünden ko aparsın su seni
Yatma tilki gölgesinde ko yesin aslan seni
Yavuz Sultan
Arz-ı hal edecem yari tenhada bulamam,
Yari tenhada bulurum, kendimde bulamam...
(...)
Gönlüm uçmak isterken semavi ülkelere
Ayağım takılıyor yerdeki gölgelere...
NFK
Gel gel berü ki savm u salatın kazası var
Sensiz geçen zamanı hayatın kazası yok
(Nesimi)
Hep seninçündür benim dünya cefasın çektiğim
Yoksa ömrüm varı sensiz neyleyim dünyayı ben
(Baki)
Garibindir anı hoş tut efendim işte biz gittik
Gönül derler ser-i kuyunda bir divanemiz kaldı
(Hayali)
Minnet Huda'ya devlet-i dünya fena bulur
Baki kalır sahife-i alemde adımız
(Baki)
Kıldı zülfün tek perişan halimi halin senin
Bir gün ey bi-derd sormazsın nedir halin senin
(Fuzuli)
Bağ-dehrin hem hazanın hem baharın görmüşüz
Biz neşatın da gamın da rüzgarın görmüşüz
(Nabi)
Gel gel beru ki savm u salâtın kazâsı var
Sensiz geçen zaman-ı hayatın kazâsı yok
Sâbit
Meydâna geldi na’ş-ı rakib-i nemine-sâz
Kıldım huzur-ı kalb ile ömrümde bir namâz
Sâbit
(Ara bozucu rakibin ölüsü musalla taşına geldi de hayatımda gönül huzuruyla bir namaz kılabildim.)
Efendimsin cihânda îtibârım varsa sendendir
Meyân-ı âşıkânda iştirahım varsa sendendir.
Şeyh Galip
O zaman ki bezm-i canda bölüşüldü kâle-i kâm
Bize hisse-i muhabbet dil-i pâre pâre düşdü
Şeyh Galip
(Dünyadan kam alma kumaşının bölüşüldüğü can meclisinde,bizim payımıza, paramparça olmuş bir kalp (ile desenlenmiş küçük bir kumaş parçası) düştü.)
Bir demir dâğı delüp boynuna almak gibidir
Her kişi âşık olurdu eger âsân olsa
Taşlıcalı Yahya
Yaktın nice cânları o nezaketle tebessüm
Şir’in dahi kasdetmesi câna gülerektir.
Ziya Paşa
(Şir=aslan)
Alan sensin veren sensin kılan sen
Ne verdinse odru gayrı nemiz var
Aziz Mahmud Hüdâi
Bize mülhid diyenin kendinde imân olsa
Dahleden dinimiz bari Müselmân olsa
Bahai
Ölüler dini değil sen de bilirsin bu din
Diri doğmuş, duracak dipdiri, durdukça zemin.
Mehmet Akif ERSOY
Sen Ahmed ü Mahmd u Muhammedsin efendim
Hakdan bize sultân-ı müeyyedsin efendim
Ş.Galip
Dost bî-pervâ felek bî-rahm devran bî-sûkun
Dert çok hem-dert yok düşman kavi tali zebun
Fuzuli
Yusuf dahi olsan düşürürler çaha
Ebnâ-yı zamanın işi ihvâna cefadır.
Hâşimi
Ehl-i dildir diyemem sinesi sâf olmayana
Ehl-i dil birbirini bilmemek insâf değil
Nef’i
Yuf harına dehrin gül ü gülzârına hem yuf
Agyârına yuf yar-ı cefâkârına yuf
Ruhi
Saltanat tacın giyen âlemde magrur olmasın
Nice sultan kürkün almıştır beyim bâd-ı hâzân
Baki
Bir çınar gördük: Enli, boylu vakur
Bir ağaç: Hiç eğilmemiş, mağrur
Koca bir gövde: Belki altı asır
Belki ondan daha fazla, dalgın,ağır
Kaygısız bir ömür sürüp gitmiş
Öyle serpilmiş, öyle yükselmiş
T.Fikret
Baş egmeziz edaniye dûnyâ-yı dûn için
Allah’adur tevekkülümüz i îtimâdımız
Bâki
Göz yum cihândan aç gözünü kendi haline
Sen göz yumup açıca bu âlem gelür gider
Adem Dede
Biz kim bu cihan gülşenini hâra değiştik
Varını yoga yârını agyâra değiştik
Huzûrî
Bir mevsim-i bahârına geldik ki âlemin
Bülbül hamûş havz tehi gülsitân harâb
İzzet Molla
Turfa dükkân-ı hikemdir bu köhen tâk-ı felek
Ne ararsan bulunur derde devâdan gayrı
Koca Ragıp Paşa
Baksan görünür bu dâr- ı dünya
Sayyâd ile sayddan ibâret
Muallim Naci
(Sayd= av, Sayyad= avcı)
Deryâya düşse katresi yâr agzı yarının
Tuz yerine hemîşe denizden şeker çıkar
Ahmed Paşa
Her nefeste işledim ben bir günâh
Bir günâh için demedim bir gün âh
Ahmed Paşa
Hurşide baksa gözleri dolagelür
Zîrâ görünce hâtıra ol meh-likâ gelir.
Baki
Ezelden şah-ı aşkın fermânıyız cânâ
Muhabbet mülkünün sultân-ı âlişânıyız cânâ
Baki
Güzeller Mihribân olmaz demek yanlıştır ey Bâki
Olur Vallahi Billahi hemen yalvarı görsünler
Baki
Öyle sermestim ki idrâk etmezem dünyâ nedür
Men kimem sâkî olan kimdir mey-i sahbâ nedür.
Fuzûlî
Bülbül gül için kılınca nâle
Derdine deva olur mu lâle
Fuzûlî
Cânımı cânân eger isterse minnet cânıma
Cân nedir kim onu kurbân etmeyem cânânıma
Fuzûlî
Öyle inceldim hayâl-i tar-ı zülfünden onun
Ey Fuzûlî her gören bi mu hayâl eder beni
Fuzûlî
İlm kesbiyle pâye-i rif’at
Bir hayâl-i muhâl imiş anca
Aşk imiş her ne var âlemde
İlm bir kîl ü kâl imiş ancak
Fuzûlî
Bunca benler ne durur zülfünün altında didüm
Didi dil-mürgini sayd etmek içün dâne gerek
Hilâlî
(Bunca ben niçin saçının altında diye sordum Dedi ki :
‘ Gönül kuşunu tuzağa düşürmek için tane gerek’..)
Ne girersin araya yâra niyaz etdikçe
Kanı ey girye mürâât-ı edep n’oldu sana
Nâbî
(Ey gözyaşı ben sevgiliye yakardıkça sen ne diye araya girersin hani edep kurallarıne uymak, ne oldu sana?)
Bende yok sabr u sükun sende vefadan zerre
İki yoktan ne çıkar fikredelim bir kere
Nâ-bî(Nâ=yok, bî= yok, iki yok)
Hangi derdimi hicrân ile tâdât edeyim
Sen de dât etmezsen ben kime feryâd edeyim.
Namık Kemâl
Eşk-i dîde dûd-ı dil hun-ı ciger sûz-ı derun
Bülbül seninçündür sakın incinme kurban olduğum
Nazîm
Tahammül mülkünü yıktın Hülâgü Han mısın kâfir
Aman dünyâyı yakdın âteş-i Sûzân mısın kâfir
Nedim
Güllü dîbâ giydin ammâ korkarım âzâr eder
Nazeninim sâye-i hâr-ı gül-i dîbâ seni
Nedim
(Güllü elbise giydin sevdiğim ama elbisenin üstündeki gülün dikeninin gölgesinden seni sakınırım.)
Bir elinde gül bir elde câm geldin sâkiyâ
Kangısın alsam gülü yâhud câmı ya seni
Nedim
Yok bu şehr içre vasfettigin dil-ber Nedim
Bir perî-suret görünmüş bir hayâl olmuş sana
Nedim
Zabt-ı âh eylemedir âşıka evvel çâre
Ben ise âhsız ârâm edemem âh meded
Nedim
(Aşıkın derdine çare ahını zapt etmesidir. Ben ise ahsız etmeden duramam ah meded.)
Zahidin bir parmagın kessen döner ‘Hak’ dan çıkar
Gör bu miskin âşıkı ser-pâ soyarlar ağlamaz.
Nesîmî
Kendi elimle yâre verdigim kalem
Fetvâî-yı hun-ı nâ-hakımı yazdı ibtidâ
Nevres-i Kadim
(Kendi elimle-ucunu-açıp sevgiliye verdiğim kalem; kanımın-dökülmesi- fetvasını haksız yere ’başından’-kesilsin şeklinde- yazdı.)
Heman aglayı geldim âleme aglayı gittim ben
Sen ol nîlüferim kim suda bittim suda yittim ben
Rehâyî
(Dünyaya ağlayarak geldim ve ağlayarak gittim dünyadan. Ben suda yetişen-ve yine- o suda kaybolan bir nilüferim.)
Sırrını âşık olan nihân etsin kim
Duymasın agladıgını dîde-i giryân bile
Riyâzî
(Âşık olan sırrını öyle gizlesin ki ağladığında gözyaşı bile ağladığını duymasın.)
İlm kesbiyle pâye-i rif’at
Arzû-yı muhâl imiş ancak
Aşk imiş her ne var âlemde
İlm bir kıyl ü kâl imiş ancak
Fuzuli
Ne tende cân ile sensiz ümîd-i sıhhat olur
Ne cân bedende gam-i firkatinde râhat olur Ne çâre var ki firâkınla eğlenem bir dem
Ne tâli’im meded eyler visâle fırsat olur
Ne şeb ki kûyuna yüz sürmesem ol şeb ölürün
Ne gün ki kâmetini görmesem kıyâmet olur
Dil ise gitti kesilmez hevâ-yı aşkından
Nasîhat eylediğimce beter melâmet olur
Belâ budur ki alıştı belâlarınla gönül
Gamın da gelse dile bâis-i meserret olur
Nedir bu tâli’ ile derd-i Nef’i-i zârın
Ne şûhu sevse mülâyim dedikçe âfet olur
Nef’i
Aşka kâbil dil mi yok şehr içre yâ dilber mı yok
Mest yok meclisde bilmem mey mi yok sâgar mı yok
Gonca-i dil açılıp hâtır nice şâd olmaya
Bâğda güller mi yok gülşende bülbüller mi yok
Görmeziz bir dil ki tûtî gibi güftâr eyleye
Söyledir mi yok cihânda bilmezin söyler mi yok
Sengden dil kem mi yâ seng-i siyâhı la’l eder
Afitâb-i feyz-bahşâ-yı bülend-ahter mi yok
Niçin ebkâr-i ma’ânî beslemez erbâb-i nazm
Yoksa Yahyâ gibi üstâd-i sühan-perver mi yok
Şeyhulislam Yahya
Azm-i sefer ettin dil-i nâçârı unutma
Gittin güzel ammâ bu dil-efkârı unutma
Gâhîce uyandıkça şebistân-i safâda
Şol gice olan sohbet-i hemvârı unutma
Vardıkça şeker-hâba girip bister-i nâza
Ne zehr içer dîde-i bîdârı unutma
Ben sabr edeyim derd ü gam-i hecrine ammâ
Sen de güzelim ettiğin ikrârı unutma
Ağlatmayacaktın yola baktırmayacaktın
Ol va’de-i tekrâr-be-tekrârı unutma
Yok tâkati hicrânına lutf eyle efendim
Dil-haste-i aşkın olan Esrârı unutma
Esrar Dede
Şarkı
Fâriğ olmam eylesen yüz bin cefâ sevdim seni
Böyle yazmış alnıma kilk-i kazâ sevdim seni
Ben bu sözden dönmezem devr eyledikçe nüh felek
Şâhid olsun aşkıma arz u semâ sevdim seni
Bend-i peyvend-i dilim ebrû-yı gaddârındadır
Rişte-i cem’iyyetim zülf-i siyeh-kârındadır
Hastayım ümmîd-i sıhhat çeşm-i bîmârındadır
Bir devâsız derde oldum mübtelâ sevdim seni
Ey hilâl-ebrû dilin meyli sanadır doğrusu
Sûy-i mihrâba nigâhım kec-edâdır doğrusu
Râ kaşından inhirâf etsem riyâdır doğrusu
Yâ savâb olmuş veya olmuş hatâ sevdim seni
Bî-gubârım hasret-i hattınla hâk olsam yine
Sıhhatim rûh-i lebindendir helâk olsam yine
Tîğ-i gamzenden kesilmem çâk çâk olsam yine
Hâsılı beyhûde cevr etme bana sevdim seni
Gâlib-i dîvâneyim Ferhâd u Mecnûn’a salâ
Yüz çevirmem olsa dünya bir yana ben bir yana
Şem’ine pervâneyim pervâ ne lâzımdır bana
Anlasın bîgâne bilsin âşinâ sevdim seni
Şeyh Galip
Dil verdiğimiz yâre nigâh-i gazabından
Tasrîhe mecâl olmadı îmâ ile geçtik
Naili
Ders-i aşkın müşkilin Yahyâ nice halleylesin
Söyleyenler kendini bilmez bilenler söylemez
Şeyhülislam Yahya
Dilde gam var şimdilik lutfeyle gelme ey sürûr
Olamaz bir hânede mihmân mihmân üstüne
Rasih
Künc-i mihnetde rakîbâ beni tenhâ sanma
Kâr ger sende yatursa elemi bende yatur
Bağdadlı Rûhî
Ger derse Fuzuli ki “güzellerde vefâ var”
Aldanma ki şâir sözü elbette yalandır
Fuzuli
Cihânda âşık-i mehcûr sanma râhat olur
Neler çeker bu gönül söylesem şikâyet olur
Şeyhulislam Yahya
Derdim nice bir sînede pinhân ederim ben
Bir âh ile bu âlemi vîrân ederim ben
Nef'i
Sînede bir lahza ârâm eyle gel cânım gibi
Geçme ey rûh-i revân ömr-i şitâbânım gibi
Nedim
Biz bülbül-i muhrik-dem-i gülzâr-i firâkız
Ateş kesilir geçse sabâ gülşenimizden
Selimi
Göz yaşlı gönül zülf-i perîşânlar içinde
Kaldım karanu gecede bârânlar içinde
Taci Bey
Eczâmızı hep rîk-i beyâbân-i gam itsek
Cânâne giden nâme-i hicrâna dökülsek
Naili
Döğülmeye söğülmeye koğulmaya billâh
Hep râzıyım ammâ ki efendim senin olsam
* * *
Eylesen tûtîye tâlim-i edâ-yı kelîmât
Sözü insan olur ammâ özü insan olmaz
* * *
Ey dil ki hecre doymayıp istersin ol mehi
Şükr et bu hâle yoksa gelir yüz belâ sana
Şem’ bâşından çıkarmış dûd-ı şevk-ı kâkülün
Böyle kûteh ömr ile başındaki sevdâya bak
Mum,sevgilinin saçlarını özlemiş, o özleyişin dumanını başından çıkarmış
(O özleyişle tütmeye koyulmuş).Böyle kısa bir ömürle başındaki sevdaya bak.
Linkback: https://www.buyuknet.com/en-guzel-beyitler-t42069.0.html